ఒక్కసారి అలుసిస్తే – Part 2 203

వైజాగ్ చేరేసరికి ఉదయం ఆరు అయ్యింది. అక్కడనుండి ఒక టాక్సీని పట్టుకొని, కవిత ఊరు చేరేసరికి తొమ్మిది అయ్యింది. ఊరిలోకి ప్రవేశిస్తూనే ప్రమీల, రవిలు ఆ ఊరిని చూసి మైమరచిపోయారు. చుట్టూ కొండలూ, చక్కగా ఎదిగిన తోటలూ, కొండను ఆనుకొని ఉన్న సముద్రం, కొండపైన గుడి. మొత్తానికి మరోలోకంలా ఉంది ఆ ఊరు. కొండపై గుడిని చూస్తూ “ఏ గుడే అదీ!?” అడిగింది ప్రమీల. “ఏ గుడీ కాదు. ఎవరో రాజు కట్టించాడంట. కట్టించిన తరువాత, వాస్తు బాగాలేదని విగ్రహ ప్రతిష్ఠాపన చేయకుండా వదిలేసారు. ఊరి జనాలు మాత్రం అప్పుడప్పుడు వనభోజనాలకి అక్కడకి వెళ్తారు.” అని చెప్పింది కవిత. “మనం వెళ్దామా ఆంటీ!?” అంటూ ఉత్సాహంగా అడిగాడు రవి. వాడు వైపు చూసి నవ్వుతూ, “వెళదాం..వెళదాం..” అంది నర్మగర్భంగా. ఆ కబుర్ల లోనే వాళ్ళు కవిత ఇంటికి చేరుకున్నారు. వాళ్ళని చూడగానే సంబర పడిపోయారు కవిత తల్లిదండ్రులు. మేడపైన రెండు గదులు వాళ్ళకి కేటాయించారు. పిల్లలిద్దరూ ఒక గదిలోకి దూరారు. మరో గదిలో తమ లగేజ్ ను పెడుతూ, “రాత్రి వీలుచూసి పక్కలు మార్చేసుకుందాంలే..” అంది కవిత. “అంటే!?” అంది ప్రమీల అర్ధం కాక. “నేను నీ కొడుకు పక్కలోకి, నువ్వు నా కొడుకు పక్కలోకి మార్చేసుకుందాం..” అంది కొంటెగా. “అబ్బా!” అని, కవిత పిర్రను గిల్లింది ప్రమీల. కవిత “కెవ్..” అని అరవబోతూ, ఆగి “రాత్రి మా వాడిని ఇలాగే గిల్లావా! అంత గట్టిగా అరిచాడూ!” అంది. “కాదులే..” అంది ప్రమీల ముసిముసిగా నవ్వుతూ. “మరి ఏమయిందీ!?” అంది కవిత. ఏం జరిగిందో చెప్పింది ప్రమీల. అది వినగానే “రాక్షసీ! నా కొడుకుది పీక్కొని లోపల పెట్టేసుకుంటావా ఏమిటీ?” అంది కవిత. “ఊరుకోమ్మా, వీలు చూసుకొని వాడి నెప్పుకి మందు వేస్తాగా..” అంది ప్రమీల. “తొందరగా వెయ్యవే బాబూ..” అంది కవిత. “వాడు కూడా నన్నే వెయ్యమన్నాడులే..” అంది ప్రమీల బస్సులో విషయం గుర్తుకువచ్చి నవ్వుతూ. కవిత ఏదో అనబోతుండగా, కింద నుండి ఆమెను ఎవరో పిలిచారు. “ఇప్పుడే వస్తా..” అని బయటకు వెళ్ళింది. కిందకి వెళ్తూ, పక్క గదిలోకి చూస్తే, ఆమె కొడుకు ఒక్కడే కనిపించాడు. “రవి ఎక్కడా?” అడిగింది కవిత. “ఇప్పుడే బాత్ రూంలోకి దూరాడు.” చెప్పాడు రమేష్. అతను అలా అనగానే, కవితకు ఒక ఐడియా వచ్చింది. “ఒరేయ్! నేను కిందకి వెళ్తున్నా, పక్క గదిలో ఆంటీకి ఏం కావాలో చూడూ..” అంది. ఆమె అలా అనడమే తరువాయి, వాడు ఉత్సాహంగా పక్క గదిలోకి పరుగెత్తాడు.

వాడు ప్రమీల గదిలోకి వెళ్ళగానే, వాడి గదికి నిశ్శబ్ధంగా బయటనుండి గడియ పెట్టేసి, నవ్వుకుంటూ కిందకి వెళ్ళిపోయింది కవిత.

రమేష్ ప్రమీల గదిలోకి వెళ్ళేసరికి, ఆమె బెడ్ మీద ఉన్న సూట్ కేస్ లోంచి తన బట్టలు తీసుకుంటుంది. వాడు నెమ్మదిగా, చప్పుడు చేయకుండా ఆమె వెనకకు చేరి, మెల్లగా ఆమె నడుమును చుట్టేసాడు. ఆమె కెవ్వున అరవబోయి, తమాయించుకొని, “వదలరా! ఎవరైనా వస్తారూ..” అంది. “నీ కొడుకు బాత్ రూంలో ఉన్నాడు. మా అమ్మ కిందకి పోయింది. కనీసం పావుగంట వరకూ ఎవరూ రారు.” అన్నాడు ఆమెను గట్టిగా బిగిస్తూ. ఆమెకి వదిలించుకోవాలని లేకపోయినా, వదిలించుకోవడానికి ప్రయత్నిస్తున్నట్టు నటిస్తూ, వాడి వైపు తిరిగి, “ఇప్పుడు కాదు..” అంది. “నువు కాదు అన్నా నేను ఒప్పుకోను.” అన్నాడు ఇంకాస్త గట్టిగా కౌగిలించుకొని, ఆమె పిర్రలను నలుపుతూ. ఆమె “మ్…” అని, “నా సొంత మొగుడు కూడా ఇలా నలపలేదు తెలుసా!” అంది గారంగా. వాడు ఆమె పిర్రలను అలాగే పిసుకుతూ, “మొగుడు నలపక పోతేనే, నేను నలపొచ్చులే…” అన్నాడు. “ఏమిటమ్మా నీ స్పెషల్!?” అంది వాడి పిసుకుడుని ఆశ్వాదిస్తూ. “రాత్రి బస్సులో పట్టుకొని చూసావుగా నా స్పెషల్..” అన్నాడు వాడు. “మ్..గొప్పేలే..” అంది మురిపెంగా. “ఆంటీ! విప్పేయ్ ఆంటీ…బట్టలు విప్పితే ఎలా ఉంటావో చూడాలని ఉంది.” అన్నాడు వాడు. “అబ్బా ఆశ…” అంది ఆమె నవ్వుతూ. “అబ్బా! నీ నవ్వు భలే ఉంటుంది ఆంటీ…” అంటూ ఆమె పెదవులను కొరకబోతుండగా, తప్పించుకోడానికి ఆమె వెనక్కి కదలబోయింది. కానీ వెనక మంచం అడ్డం ఉండడంతో, వెల్లకిలా దానిపై పడింది. ఆమెతో పాటూ వాడూ పడ్డాడు. తనపై పడిన వాడి బరువుకు ఆమె తీయగా మూలిగి, గట్టిగా అదుముకుంది వాడిని. వాడు కూడా ఆత్రంగా ఆమెని నలిపేస్తూ, “ఆంటీ…ఆంటీ..” అని కలవరిస్తున్నట్టుగా అంటూ, ఆమె మొహమంతా ముద్దులు పెట్టేయసాగాడు. వాడు అలా ముద్దులుపెట్టేస్తుంటే, ఆమెకి శరీరమంతా కంపించిపోతుంది. కొద్దిసేపు ఉధృతంగా ముద్దులు పెట్టి, అలుపు తీర్చుకోడానికి ఒక్కక్షణం ఆగాడు వాడు. ఆ ఒక్కక్షణానికే ఆగలేక తన తల కాస్త పైకెత్తి, వాడి పెదవులు అందుకోబోయింది ప్రమీల. వాడు టీజింగ్ గా తన తలను కాస్త దూరంగా జరిపాడు. “ప్చ్..” అని, చిరు కోపంగా చూసింది ఆమె. వాడు నవ్వుతూ, ముందుకు వంగి, ఆమె పెదాలను తన పెదాలతో తాకాడు. నాలుగు పెదాలూ కలుసుకోగానే, కొన్ని క్షణాలు కాలం స్థంబించినట్టు అయింది వాళ్ళకి. ఆ స్పర్శను ఆశ్వాదిస్తూ కొద్దిక్షణాలు అలాగే ఉండి, ఆమె నెమ్మదిగా తన నాలుక కొనతో వాడి పెదవిని తాకింది. ఆ తాకిడితో ఇద్దరికీ ఒకేసారి జిమ్ అంది. ఒక్కక్షణం ఇద్దరూ విడిపోయారు. ఒకరివైపు ఒకరు చూసుకున్నారు. ఇక ఆగలేమన్నట్టు, తిరిగి పెదవులను కలుపుకున్నారు. ఆమె పెదవులు మెత్తగా వాడి రెండు పెదవుల మధ్యా నలిగిపోతున్నాయి. మధ్యలో ఆమె చిన్నగా తన నాలుకతో వాడి పెదవులను తడుపుతుంది. వాడు ఆమె పెదవులను వదిలి, ఆమె నాలుక కొనను పెదవులతో చప్పరించసాగాడు. ఆమె “మ్..” అని మూలుగుతూ, వాడి నోట్లోకి తన నాలుకను తోసి, వాడి నాలుక కొనను తాకింది. ఇక వాళ్ళ నాలుకలు పెనవేసుకోవడం మొదలయ్యింది. ఆ యుద్దంలో ఒకరిని ఒకరు నలుపుకుంటూ, మంచంపై అటూఇటూ దొర్లుతూ, ఒకరిపైకి ఒకరు ఎక్కడానికి ప్రయత్నిస్తున్నారు. ఆ ప్రయత్నంలో వేడెక్కిపోతున్న శరీరాలని చల్లబరుచుకోడానికి ఇక వాళ్ళకి ఒకటే మార్గం కనిపిస్తుంది. ఆ మార్గం చేరుకోడానికి అన్నట్టు ఒక్కక్షణం ఆగి, ఒకరిని చూసి ఒకరు నవ్వుకున్నారు. “ఏం చేద్దాం!” అన్నాడు వాడు ఆమె పైన కూర్చొని. “ఏం చేస్తావ్!?” అంది ఆమె ఆయాసంతో నవ్వుతూ. దొర్లడంలో పైట పక్కకి పోవడంతో, జాకెట్ నుండి ఆమె పొంకాలు కసిగా చూస్తున్నట్టు అనిపిస్తుంది వాడికి. వాటిపై చేతులు వేసి చిన్నగా నొక్కాడు. ఆమె మనోహరంగా నవ్వుతూ, “తీసేయ్..” అన్నట్టుగా సైగచేసింది. వాడు అలాగే చిన్నగా నొక్కుతూ, హుక్స్ దగ్గరకి చేతులను చేర్చి, ఒక్కొక్కటే విప్పసాగాడు. వాడు విప్పుతూ ఉంటే, ఆమె కింది పెదవిని మునిపంట నొక్కిపట్టుకొని, కళ్ళుమూసుకొని నవ్వుతూ ఉంది. ఆమె అలా నవ్వుతూ ఉంటే మరింత కసెక్కిపోతుంది వాడికి. ఆ కసిలో, ఒక హుక్ విప్పడం…ముందుకు వంగి, ఆమె బుగ్గని చిన్నగా కొరకడం చేస్తున్నాడు. వాడు అలా కొరుకుతూ ఉంటే, ఆమె సమ్మగా మూలుగుతుంది. మొత్తం హుక్స్ విప్పేసి, ఆమె మీదకి ఒరిగి, ఆమె పెదవిని కసుక్కున కొరికాడు వాడు. ఆమె “స్..” అని, “వెదవా..” అంది మత్తుగా. ఆమె అలా మత్తుగా మాట్లాడగానే, ఇంకా వెర్రెక్కిపోతూ, ఆమె వీపు కిందకి చేతుదూర్చి, బ్రా హుక్ ను తీయడానికి ప్రయత్నించాడు. కానీ వాడి వల్ల కావడం లేదు.

1 Comment

Comments are closed.