కష్టాలు Part 3 413

జ్యోతి: హ్మ్మ్… ఎక్కువ ఊహించుకున్నానా… ఈ వీకెండ్ ఏంటో తమరికి ఉన్న పనులు.
కుమార్: ఉందిలే ఏదో పని. మా దూరపు అత్త ఒకరున్నారు ఇక్కడ. వెళ్లి పలకరించాలి. ముందే ఫిక్స్ చేసుకున్న పని. తప్పదు.
జ్యోతి: నెక్స్ట్ వీక్ రాకపోతే చంపేస్తా…
ఈ మాటల్లోనే బేగంపేట్ స్టేషన్ వచ్చేసింది. నలుగురు చూస్తున్నారు అని కూడా పట్టింపు లేకుండా కుమార్ కి ఒక తడిముద్దు ఇచ్చేసింది జ్యోతి. గత పది నిముషాలలోనే బాగా బరువెక్కిన గుండె తేలికపడటమూ మరలా ఇంకా బరువుగా అవ్వటమూ జరిగాయి. ఈ వింత ఫీలింగ్ అర్ధం అయ్యేలోపు బేగంపేట్ స్టేషన్ లోనుంచి కూడా రైలు కదిలిపోయింది. అదే బరువైన గుండెతోనే తన బెర్త్ ఎక్కేసి నిద్రలోకి జారిపోయింది జ్యోతి.
రూప పరిస్థితి కూడా దాదాపు ఇలాగే ఉంది. ఊరుకాని ఊరిలో ఒక్కత్తే ఎలా ఉంటుందో జ్యోతి అని తెగ ఆరాటపడిపోతుంది మనసు. అవే ఆలోచనలతో అడుగులో అడుగు వేసుకుంటూ కార్ దగ్గరికి వచ్చింది. కార్ విండ్ షీల్డ్ మీద ఉన్న పేపర్ మీద దృష్టి పడింది. తీసి చుస్తే పెద్ద అక్షరాలతో సారీ అని రాసి ఉంది. కింద కుమార్ అనే ఒక సంతకం కూడా ఉంది. ఆంటే ఆ కుమార్ వచ్చాడన్నమాట. దొంగ వెధవ రాను అని చెప్పాడు. ఈ మగ వెధవలు మారరు. అప్రయత్నంగానే కళ్ళు వాడికోసం వెతుకుతున్నాయి. ఎక్కడా కనపడలేదు వాడు. ఆనందపడాలో బాధపడాలో కూడా అర్ధం కాలేదు తనకి. పోకిరి వెధవ అని తిట్టుకుంటూ కార్ ఎక్కింది రూప. పర్సు లోంచి తాళాలు తీస్తూ, అలవాటుగా ఫోన్ తీసింది. వాట్సాప్ లో కుమార్ నుంచి మెసేజ్లు ఉన్నాయి. తాను జ్యోతి లోకాన్ని మర్చిపోయి నవ్వుకుంటున్న ఫోటోలు. ఆ ఫోటోలు చూడగానే ఎక్కడలేని ఆనందం వచ్చేసింది రూపకి. కింద ఇంకా రెండు మెసేజ్లు కూడా ఉన్నాయి.
కుమార్: సారీ. మీ అమ్మాయి వెళ్తోందన్న బెంగతో నువ్వు ఉంటే నేను ఆట పట్టించా… కానీ మీరిద్దరూ చాలా బాగున్నారు అలా ఫ్రెండ్స్ లాగా నవ్వుకుంటూ. చిన్నప్పటినుంచీ హాస్టల్ లో ఉండటం వల్ల ఫామిలీ కి కొంచెం దూరం నేను. మీ ఇద్దరినీ చూసాక నేనేమి పోగొట్టుకున్నానో అర్ధం అయ్యింది. నువ్వు ఎప్పుడు ఇలాగే నవ్వుతు ఉండాలని కోరుకుంటున్నా…
రూపకి తెలియకుండానే తన కళ్లలోనుంచి ధారగా కన్నీటి ప్రవాహం మొదలైంది. కానీ దానికి కారణం మాత్రం తనకి కూడా తెలియటం లేదు.

రూప ఇంటికి చేరుకునే సరికి ఊహించినట్టుగానే రామనాథం నిద్రపోతున్నాడు. ముదనష్టపు మొగుడు ఉంటే ఎంత పడుకుంటే ఎంత? ఒక ముద్దు లేదు, ఒక ముచ్చటా లేదు. వయసుతో పాటు కోరికలు చచ్చిపోతే పోయాయి, కనీసం కూతురు మొదటిసారి ఇల్లు వదిలివెళ్లింది అన్న బెంగ కూడా లేదు మనిషికి. కోరి మరీ చేసుకున్నందుకు అనుభవించాల్సిందే కదా! ఈ సంబంధం వద్దని తన తల్లిదండ్రులు నెత్తీ నోరు కొట్టుకున్నారు. వింటే గా… అయినా జరిగినదాంట్లో తన తప్పు లేదు. అంతా తన వయసు తప్పే… అసలు ఏనాడైనా తన కాలేజీ కుర్రాళ్ళని నిలబడనిచ్చిందా! రోజంతా కాలేజులో ఎవడో ఒకడితో కబుర్లు, రాత్రికి ఇంట్లో కెలుక్కోవడాలు. ఆ వేడి వయసులో ఈ రామనాథంతో కమిట్ అయ్యింది పాపం. ఇద్దరినీ కనేసి జీవితంలో ఎదో సాధించేసినట్టు పోజ్ కొట్టటం తప్ప ఏమీ చెయ్యలేదు ఈ కొజ్జాగాడు.

రూప ఇలా రామనాథంని తిట్టుకున్నది లేదు. మంచం మీద పిల్లి అయినా మిగతా విషయాలలో పులి తన మొగుడు. గురుడు చాలా బాగా చూసుకున్నాడు తనని తన పిల్లల్ని. హైద్రాబాదు లాంటి ఊర్లో సొంత ఇల్లు, నయాపైసా అప్పు లేకుండా ఉండటం అంటే మాటలా మరి. మనసులో కూడా రామనాథంని తిట్టుకున్న సందర్భం లేదు. ఈ కుమార్ గాడు వచ్చాకే అన్నీ తప్పుడు ఆలోచనలు మొదలయ్యాయి. ఎప్పుడో చిన్నప్పుడు చేసినట్టు రోజూ కెలుక్కోడాలూ, మొగుణ్ణి ఇలా మనసారా తిట్టుకోడాలూ. ఇవి ఇప్పుడు నిత్యకృత్యాలైయ్యాయి. రోడ్డు మీద కనపడ్డ ప్రతీ మగవెధవ మొడ్డ ఏ సైజులో ఉంటుందో అనే వెర్రి ఆలోచనలే. తప్పో ఒప్పో, సుఖం లేని జీవితం మాత్రం నచ్చటం లేదు తనకి. కంచం నిండా తిండి పెట్టేవాడే కాదు, మంచం నిండా సుఖాన్ని ఇచ్చేవాడు కూడా అవ్వాలి మగాడనేవాడు. వయసుతో పాటు కోరికలు కూడా పెరుగుతాయి ఆడదానికి. అది అర్ధం చేసుకుని సుఖపెట్టేవాడే అసలు సిసలు మగాడు.
ఇలా ఆలోచిస్తుంటే తన శరీరం అదుపు తప్పేసింది. ఎప్పుడు వంటిమీద వలువలు వేరైపోయాయో గానీ తాను మాత్రం నగ్నంగా ఉంది. అరటిబోదెలలాంటి కాళ్ళు, ఇప్పుడిప్పుడే కండ పడుతున్న జఘానసౌందర్యం, ఎత్తైన పిర్రలు, విశాలమైన వీపు, లంక బోండాలలాంటి సళ్ళు, వాటిని మోసి మోసి సన్నపడిపోయిన నడుము, వీంటిన్నిటిని తలదన్నే అందమైన ముఖము… ఎంతో అదృష్టం ఉండాలి ఇలాంటి అందాన్ని అనుభవించాలంటే. కానీ ఎందుకు, అడవి కాచిన వెన్నెలే చేసేడు ఈ పనికిరాని మొగుడు. అయినా ఇంకెంత, ఆ రైల్వే స్టేషన్ వరకు వచ్చిన కుమార్, తనని ఫాలో చేస్తూ ఇంటికి కూడా వచ్చే ఉంటాడు. వచ్చిన వాడు మర్నాడు ఇంటికి రాకుండా ఉంటాడా? అసలు ఉండగలడా? ఈ అందం అంతా వాడికి ధారపోస్తే మరల జీవితంలో మదనోత్సవాలు మొదలవుతాయి.