అది చూసిన వెంకటేశం నవ్వుతూ “ఇప్పుడే ఢిల్లీ నగరాన్ని మొత్తంగా చూసేయ్యకు ఇక్కడ పనులు చక్కబెట్టుకోవడం పూర్తవ్వడానికి నాకు కనీసం ఓ 2 రోజులు పడుతుంది. ఆ తర్వాత మరో వారం పాటు మనం ఇక్కడే వుండి local గా చూడవలసిన వన్నీ చూసి ఆఖరుగా ఆగ్రాలో తాజ్ మహల్ కూడా చూసుకుని ఇంటికి వెళదాం”, అని చెప్పినప్పటికీ రాగిణి ఆనందంలో తాను ఎక్కడ వున్నానో కూడా మరచిపోయి వెంకటేశాన్ని కౌగలించుకొని బలంగా పెదవుల మీద ముద్దు పెట్టింది.
వెంకటేశం గూడ ఏ మాత్రం తగ్గిపోకుండా రాగిణి నోట్లోకి నాలుకతో సి రాగిణి నోటిలో ఎంగిలి జుర్రుకుంటూ రెండు చేతులని రాగిణి సళ్ళ మీద వేసి పిసకడం మొదలుపెట్టేడు. దానితో రాగిణి లో తాపం రేగిపోయింది. రాగిణి సళ్ళ మీద చేతులు పడినప్పటికీ రాగిణి తొడల్లో తడి చేరి ఒంట్లో కోరిక రాజుకుంది.
– 3 –
కానీ అప్పటికే వాళ్ళు చేరవలసిన చోటుకి చేరుకోవడంతో రాగిణి కొంత అసహనం గా కొంత కోరికల తాపంతో అల్లాడుతూ ఇష్టం లేకపోయినా ఎంతో బలవంతంగా వెంకటేశాన్ని విడిచిపెట్టి కారు దిగింది.
ఆ పార్టీ లో మొదటి గంటా పరిచయాలు, పలకరింపులతో గడిచి పోయింది. ఆ తర్వాత మరో గంట గంటన్నర పాటు వచ్చిన వాళ్ళు తాగుడు, భోజనాలు గడిచిపోయింది. అప్పటికి టైం సుమారు 11 నుంచి 11:30 అవ్వసాగింది.
ఓ పక్కన ఆ విశాల మైన భవంతి నిండా అమర్చిన speakers గుండా అందంగా మత్తెక్కించే western music పరుచుకుంటే మరో పక్క ఇంటికి వచ్చిన అతిధులంతా ఆడా మగా జంటలు జంటలు గా విడిపోయి వాళ్ళ వాళ్ళ ఏకాంతాన్ని ఏ విధంగా సద్వినియోగం చేసుకోవాలో ఆ విధంగా సద్వినియోగం చేసుకుంటున్నారు.
రాగిణి కి అక్కడ అంతగా తెలియని వాళ్ళు ఎవ్వరూ లేరు. అదీ కాక సాయం కాలం వెంకటేశం కారులో చేసిన అల్లరితో వొంటిలో రేగిన కోరికలు ఓ పక్కా, వెర్రెక్కించే ఈ western music మరోపక్క, రాగిణికి తొడల్లో ఒకటే సలపరం గా వుంది, రాగిణి లో అణువణువు మగ వాడి స్పర్శ కోసం అల్లాడి పోతున్నాది. కనుచూపు మేరలో వెంకటేశం ఎక్కడా కనిపించడం లేదు.
పోనీ ఎవరినైనా మాట కలుపుదాం అంటే అక్కడ వున్న వాళ్ళు అందరూ ఇంచుమించుగా హిందీలో మాట్లాడుతున్నారు. రాగిణి కి హిందీ అస్సలు రాదు. దానితో రాగిణి ఎంతో అసహనంగా ఇబ్బందిగా ఆ జనాల మధ్య తిరగాడ సాగింది.
ఇంక రాగిణిలో సహనం చచ్చిపోయి హోటల్ రూం కి వెళ్ళిపోదామని అనుకుంటూ ఉండగా….. “హల్లో.. ఏంటి ఒంటరితనం feel ఔతున్నారా”, అని ఓ మగ గొంతు రాగిణి వెనుక వైపు నుంచి వినిపించింది.
దానితో రాగిణి దిగ్గున వెనక్కి తిరిగి తనను అక్కడ తెలుగులో పలకరించిన వారు ఎవరు..? అని చూసింది.
ఈ రోజు ఇక్కడ ఎవరి ఇంట్లో పార్టీ జరుగుతున్నదో ఆ పార్టీ Host. సెంట్రల్ మినిస్టర్. రాగిణి చిన్నగా నవ్వుతూ “ఔనండీ.. నాకు పెద్ద గా హిందీ రాదు.. ఆయన ఎక్కడికి వెళ్ళేరో తెలియడం లేదు”, అన్నది.
” మీరు వెంకటేశం భార్య కదా? ఇందాకా పరిచయం చేసినప్పుడు చాలా busy గా వుండి మాట్లాడటం కుదరలేదు”, అని చొరవగా “అలా నడుస్తూ మాట్లాడుకుందాం?”, అని ఆయన తోటలోకి అడుగులు వేశాడు. రాగిణి మౌనంగా ఆయన్ని అనుసరించింది..
“మరేంటి సంగతులు..? మీ కొత్త సంసారం ఎలా నడుస్తున్నాది? మావాడు నిన్ను బాగా చూసుకుంటున్నాడా? నేను రాష్ట్రంలో MLA గా ఉన్నప్పటి నుండి మీ వెంకటేశం నాకు బాగా తెలుసు. నీకు తెలిసే ఉంటుంది. రాష్ట్రం లో నా సొంత వ్యవహారాలు ఏమి చక్క పెట్టాలన్నా వెంకటేశం లేనిదే నాకు నమ్మకం ఉండదు”, అని ఒక్క కణం ఆగి..
“ఈయనేమిటి ఇలా మాట్లాడేస్తున్నాడు అనుకుంటున్నావా? వెంకటేశం నా ఆరో ప్రాణం. నా దగ్గర నువ్వు ఎటువంటి సంకోచం పెట్టుకోవాల్సింది లేదు. వెంకటేశంతో నువ్వు ఎంత free గా వుంటావో నాతో కూడా అంత free గా వుండవొచ్చు”, అంటూ అతను చొరవగా రాగిణి చెయ్యి పట్టుకున్నాడు.
మరొకప్పుడు మరొకప్పుడు ఐతే మరి రాగిణి ఎలా ప్రవర్తించేదో కానీ అప్పుడు ఉన్న పరిస్థితుల్లో రాగిణి శరీరం తీవ్రంగా మగతోడు వాంచిస్తున్నది. వెచ్చగా ఉన్న అతని చేతి స్పర్శ రాగిణిలో కోరికలు మరింత పెంచేయి.
– 4 –
రాగిణి మౌనంగా ఉండటం చూసి అతను “ఏంటి అలా మౌనంగా ఉన్నారు? నా company నీకు నచ్చలేదా? నచ్చక పోతే చెప్పండి. మిమ్మల్ని బోరు కొట్టకుండా వెళ్ళిపోతాను”, అన్నాడు ఆయన నవ్వుతూ…
దానితో రాగిణి “ఆహా…హా.. అదేమీ కాదు లెండి. నాకు ఏం మాట్లాడాలో తెలియక మీరు మాట్లాడుతుంటే వింటున్నాను”, అన్నది.
అప్పటికి వాళ్ళిద్దరూ పార్టీ జరుగుతున్న building వెనుక వున్న తోటలోకి వచ్చారు. వెన్నెల పిండారబోసినట్లు గా వుంది. ఆ నిండు వెన్నెల్లో ఒకళ్ళ రూపాయలు ఒకళ్ళకి స్పష్టంగా కనబడుతున్నాయి.
ఇంతలో ఆయన రాగిణి వైపుకి తిరిగి “ఏమో అనుకున్నాను మా వెంకటేశం చాలా అదృష్టవంతుడే.. ! పుత్తడి బొమ్మ లాంటి పిల్లని భార్యగా పెట్టేశాడు. మేము పెళ్లిళ్లు చేసుకునే రోజుల్లో నీ లాంటి పిల్లలు ఏమైపోయారంటావు?”, అని అడిగినప్పటికీ…
రాగిణి అందంగా సిగ్గుపడుతూ.. లోలోపల కెంచెత్ గర్వపడుతూ “మీరు నన్ను మరీ ఎక్కువగా పొగుడేస్తున్నారు.. నేనేమి అంత గొప్ప అందగత్తె ను కాదులెండి.. ఏదో సాదా సీదాగా సంసార పక్షంగా ఉంటాను”, అన్నది.
అలా ఇద్దరూ మాట్లాడుకుంటూ తోటలో ఓ పక్కగా వున్న సన్నజాజి పందిరి దగ్గరకు వచ్చారు. ఆ సన్నజాజి పందిరి పక్కనే గుబురుగా పెరిగిన మల్లె పొదలు, ఆ పక్కనే ఓ పరుపు దాని మీద తెల్లగా మెరిసిపోతున్న దుప్పటి దాని మీద ఓ 4 తలగడాలు కప్పుకోవడానికి ఓ 2 దుప్పట్లు ఏర్పాటు చేసి వున్నాయి. ఆ ఏర్పాట్లు చూసి రాగిణి ఆశ్చర్యపోయింది.
రాగిణి ఆశ్చర్యాన్ని చూసి ఆయన నవ్వుతూ “ఇలాంటి ఏర్పాటు మీరు వూహించి వుండి ఉండరు కదా? నాకు మా పల్లెలో ఇలా వెన్నెల రాత్రులు ఇలా సన్నజాజి పొదరిళ్ళు పక్కన పడుకోవడం అంటే చాలా ఇష్టం. నేను బాగా అలసిపోయినప్పుడు గానీ ఏదైనా పెద్ద పెద్ద విషయాల మీద తీవ్రంగా ఆలోచించవలసివొచ్చినప్పుడు గానీ ఇలానే ఇక్కడ పక్క వేసుకుని పడుకుంటాను”, అని చెప్పాడు.
రాగిణి అతని అభిరుచి చూసి చాలా ముచ్చట పడింది, తను కూడా అక్కడ పడుకుని ఈ నిండు వెన్నెల్లో ప్రపంచాన్ని మర్చిపోయి ప్రకృతిలో భాగ మైపోవాలనిపించింది.
ఇంతలో ఆయన కాలి చెప్పులు విడిచిపెట్టి ఆ పరుపు మీద పడుకుంటూ, “రండి మీరు కూడా వచ్చి ఇక్కడ కూర్చుని కాసేపు విశ్రాంతి తీసుకోండి. అక్కడ జనమంతా ఎవరి ఆనందాన్ని వాళ్ళు వెతుక్కునే పనిలో ఉన్నారు. ఇక్కడ మనం చల్లని ఈ ప్రకృతి ఒడిలో సేదదేరుదాం”, అన్నాడు.
రాగిణి మారు మాట్లాడకుండా ఒద్దికగా ఓ పక్కన ఆయనకు అభిముఖంగా కూర్చున్నది . నెమ్మది గా ఇద్దరు కబుర్లలో పడ్డారు. ఆయన కుడి చేతి మీద వాలి కుడి పక్కకి తిరిగి తలగడ మీద చేయి పెట్టుకుని వాలి రాగిణితో కబుర్లు చెప్పసాగాడు.
రాగిణి కొద్ది సేపు కూర్చుని కబుర్లు చెప్పింది కానీ అలా క్రిందన పరుపు మీద కూర్చుని కబుర్లు చెప్పడం వీలు కాక తను కూడా ఎడమచేతివైపు ఎడమ చేయి తలగడ మీద పెట్టి పక్కకి వాలి సగం పడుకుని సగం కూర్చున్న భంగిమలో కబుర్లు చెప్పసాగింది.
– 5 –