“నన్ను అసహ్యించుకోకు సంజు… దయచేసి నన్ను విడిచిపెట్టి పోవద్దు” అని చిన్న పిల్లాడిలా ఏడుస్తూ
“ఐ యాం సారీ సంజు… ఐ యాం సారీ… ఐ యాం సారీ.” అని మళ్లీ మళ్లీ అంటున్నాడు…
“వద్దు వివేక్… నువ్వు అలా ఏడవద్దు… అంతా సర్దుకుంటుంది… అంతా మంచే జరుగుతుంది… ” వివేక్ ని హత్తుకుని ఓదారుస్తు అంది సంజన…
”
“లేదు సంజు… ఇంక నాది లేవదు… నేను కొజ్జా అయిపోయాను…” వివేక్ మరింత బిగ్గరగా ఏడవసాగాడు…
సంజనకి ఏమనాలో అర్థం కావట్లేదు… ఏమి చెప్పి అతన్ని సముదాయించాలో తెలియడం లేదు… వివేక్ చాలా వేగంగా అగాధం లోకి పడిపోతున్నాడు… అతన్ని కాపాడాలంటే తాను తొందరగా రియాక్ట్ అవ్వాలి… ఆమె తీవ్రంగా ఆలోచించింది… వివేక్ ని ఓదార్చి మామూలు మనిషి గా మార్చడానికి ఒకే మార్గం కనబడుతుంది… అది… అతని అంగాన్ని లేచేలా చేయడం…
” ఏదో ఒకటి చేయాలి … కానీ..ఏం చేయాలి …ఏం చేయాలి…” ఆమె మనసులో ఎన్నో సమాధానం లేని ప్రశ్నలు తిరుగుతున్నాయి…
సడన్గా ఆమె మనసులో ఒక ఆలోచన మెరిసింది… ఆ ఆలోచన కలిగిన మరుక్షణంలో ఆమె ఆడతనం మళ్లీ జలదరింపుకు లోనైంది… ఇంతకు ముందు వివేక్ వేళ్ళతో చేసినపుడు అది పూర్తిగా సంతృప్తి చెందకపోవడంతో వెంటనే దాంట్లో తడి మొదలైంది… ఆ అసంతృప్తి కూడా ఆమెని ఇంకేదో చేయమని ముందుకు తోస్తుంది..
” ఇలా చేయనా నేను… అసలీ పని చేయడం సరైనదేనా.. వివేక్ ఏమనుకుంటాడు..” తనలో తాను తర్కిస్తొంది సంజన…
“నేను చేతకాని వాన్ని సంజనా… నీకు నేను తగను… నిన్ను నేను సుఖపెట్టలేను…” మోకాళ్ళ మధ్యలో తల పెట్టుకొని గట్టిగా ఏడుస్తున్నాడు వివేక్… సంజన అతన్ని ఓదార్చాలంటే వెంటనే ఏదో ఒకటి చేయక తప్పదని గ్రహించింది… అతని మగతనo లో జీవం వస్టే గానీ అతను మామూలు మనిషి కాలేడని తేలిపోయింది…
సంజన వెంటనే లేచి కబోర్డ్ దగ్గరకు వెళ్ళింది… డోర్ తెరిచి పై అరలో వెతికింది… అందులో ఉన్న బట్టలు బయటకు విసిరేసింది… అడ్డుగా ఉన్న ఒకటి రెండు బ్యాగులను పక్కకు జరిపింది… చివరకు తనకు కావలసింది దొరికింది… అది ఒక ప్లాస్టిక్ కవర్లో ఉంది… ఇంకా సీల్ విప్పకుండా కొత్తగా ఉంది…
సంజన దాన్ని అటూ ఇటూ తిప్పి చూసింది…
భారంగా నిట్టూరుస్తూ దాన్ని విప్పింది…
కొత్తగా మెరుస్తున్న పొడవాటి “డిల్డో” బయట పడింది…
దాన్ని చూడగానే సంజనకు గతం గుర్తొచ్చింది… అది ఇంట్లోకి ఎలా వచ్చిందో మొత్తం కళ్ళ ముందు తిరిగింది…
” ఒకసారి వివేక్ ఆఫీస్ పని మీద అమెరికా వెళ్తున్నాడు.. అప్పటికి వాళ్లకి పెళ్ళై రెండేళ్లు కూడా కాలేదు… వెళ్ళే ముందురోజు వివేక్ దాన్ని ఇంటికి తెచ్చాడు… అతని గైర్హాజరు లో అది తనకి ఉపయోగపడుతుందని వివేక్ ఉద్దేశ్యం… కానీ దాన్ని చూడగానే సంజనకి కోపం వచ్చింది… వివేక్ ను చడామడ తిట్టేసింది… అప్పుడే దాన్ని పడెద్దామని అనుకుంది .. కానీ చాలా ఖరీదైనది అని దాని ధర చూపి వివేక్ బతిమాలడం వల్ల ఊరుకుంది… వివేక్ సలహా ప్రకారం ప్రియా కి ఇద్దామనుకుంది… ప్రియా ఇలాంటివి వాడుతుందని ఆమెకు తెలుసు… కానీ ఇవ్వడానికి ఆమెకి ధైర్యం సరిపోలేదు… సిగ్గుగా అనిపించి కబొర్డ్ లో పడేసింది…”
ప్రస్తుతం కబోర్డు దగ్గర దాన్ని చేతిలో పట్టుకొని నిలబడి ఉంది సంజన… ఆమె చేతులు సన్నగా వణుకుతున్నాయి…
“ఇప్పుడీ పని చెయ్యాలా నేను… చేయక తప్పదా.. ” మళ్లీ వెనక్కి లాగుతుంది మనసు…
వివేక్ వైపు చూసింది… అతనింకా మోకాళ్ళ మధ్య తల ఉంచి సన్నగా ఏడుస్తున్నాడు….
“అవును.. నేను ఈ పని చెయ్యక తప్పదు.. లేదంటే వివేక్ కోలుకోలేడు …” ఇలా మనసులో అనుకోని బెడ్ దగ్గరకు వచ్చింది సంజన… చేతిలోని దాన్ని బెడ్ మీద ఒక పక్కకు పెట్టి వివేక్ వైపు చూసింది…
“దేవుడా… నువ్వే కాపాడాలి…” మనస్సులో అనుకుని ” వివేక్… ఏడ్పు అపి అక్కణ్ణుంచి లే ..” అని కఠినంగా అంది సంజన..