అత్తా, ఆడపడుచులు లేని ఇల్లు. ఇంట్లో నీదే రాజ్యం 2 225

అసలే నిద్ర లేక ఎర్రబడ్డ కళ్ళు. మావయ్య అలా నడుమును నలపగానే, తాపంతో మరింత ఎర్రబడ్డాయి. అదే ఎరుపుతో “ఆహ్..” అని చిన్నగా అరిచి, ఆయన్ని ఓరగా చూసాను. అయితే మావయ్య కాస్త బిత్తరపోయి కనిపించాడు. “ఆ.. అదీ.. నిజానికి నీ చెయ్యి పట్టుకుందామనుకుంటే.. అనుకోకుండా.. అక్కడా..” అని పాపం తడబడుతున్నాడు. “హమ్మయ్య.. దొరికాడు..” అనుకొని, “పొరపాటున దొరికితే, అలా నలిపేయడమేనా!” అంటూ, చీర కాస్త పక్కకి తప్పించి, నడుమును చూపిస్తూ “చూడండీ, ఎలా కమిలిపోయిందో..” అన్నాను. పాపం నిజంగానే కంగారు పడుతూ, “అయ్యో.. సారీ బంగారం.. ఆ.. మాయిశ్చరైజర్ రాయనా?” అన్నాడు. ఆయన కంగారు చూస్తుంటే నవ్వొస్తుంది. ఆ నవ్వును పెదాలకింద నొక్కిపెట్టి, “రాస్తారా!” అన్నాను, కాస్త జీరబోయిన గొంతుతో సెడక్టివ్ గా. “నువ్వు రాయమంటే రాస్తాను.” అన్నాడాయన. “సరే.. నేను ఇలాగే నిలబడనా?” అని అడిగా. “వద్దు, కూర్చో..” అన్నాడాయన. “కూర్చుంటే ఎలా రాస్తారూ??” అన్నాను కళ్ళు ఎగరేస్తూ. “మ్మ్.. పోనీ పడుకుంటావా?” పాపం నిజాయితీగానే అడిగాడు. నాకు ఇంకా నవ్వు ఆగడం లేదు గానీ, ఆయన “పడుకుంటావా..” అనగానే, మళ్ళీ లోపల ఎక్కడో గిలిగింతలు పుట్టసాగాయి. ఆ గిలితోనే, “హుమ్మ్..పడుకోమంటారా అయితే..” అన్నాను హస్కీగా. మావయ్య అదోలా చూస్తూ, “ఆఁ.. పడుకుంటే వీలుగా ఉంటుందిగా..” అన్నాడు. నేను “హుమ్మ్..” అని నిట్టూర్చి, “సరే, లోపల పడుకుంటా, వచ్చి ఏం రాస్తారో రాయండి.” అంటూ, నెమ్మదిగా కేట్ వాక్ చేస్తున్నట్టుగా, నా నడుమునూ పిర్రలనూ సాధ్యమైనంత తిప్పుకుంటూ నా గదిలోకి పోయాను. మరి నా తిప్పుళ్ళు ఆయన చూసాడో లేదో గానీ, బుద్దిగా నా వెనకే బాటిల్ పట్టుకొని వచ్చేసాడు.

నేను మంచం మీద కూర్చొని, “ఎలా పడుకోనూ??” అని అడిగా. “ఎలా అంటే?” అయోమయంగా అడిగాడు. నేను ఒకసారి చిన్నగా పెదవిని కొరుక్కొని, “అదే మావయ్యా! బోర్లా పడుకోనా లేక వెల్లకిలా పడుకోనా? ఎలా పడుకుంటే మీకు బావుంటుందీ అని.” అన్నాను ఒళ్ళు విరుచుకుంటూ. అలా వొళ్ళు విరుచుకోగానే, పాడు పైట.. ఆ మాత్రానికే జారిపోయి, నా సంపదను మావయ్య కళ్ళ ముందు పెట్టేసింది. అంతే, వచ్చిన పని మరచిపోయి, జాకెట్ లోతుల్లోకి దీక్షగా చూస్తూ ఉండిపోయాడు. ఆయన దీక్షను చెడగొడుతూ, “హలో మామగారూ!” అని పిలిచాను. తను ఉలిక్కిపడి, “ఆఁ..” అన్నాడు. “మ్మ్.. అలా చూడడమేనా! లేక నన్ను పడుకోబెట్టేది ఏమైనా ఉందా!” అన్నాను.

నా బంతులని చూడగానే మామూలు మూడ్ కి వచ్చేసినట్టున్నారు మామగారు, నన్ను చిలిపిగా చూస్తూ, “నాకూ నిన్ను పడుకోబెట్టాలనే ఉంది కోడలా.. కానీ ఏం ఏంగిల్ లో పడుకోబెడితే బావుంటుందా అని ఆలోచిస్తున్నా..” అన్నాడు. ఇష్ష్.. హబ్బా.. ఆ మాటలకే నా రెమ్మలు రెపరెపలాడిపోతూ ఉండగా, “ఏ ఏంగిల్ అయితేనేం, పని అయితే చాలుగా..” అన్నాను జీరగా చూస్తూ. “సరే.. నేనే పడుకోబెట్టనా లేక నువ్వే పడుకుంటావా?” అడిగాడు ఆయన మరింత కొంటెగా. “హుఫ్ఫ్..” అని నిట్టూర్చి, “పని చేసేవాళ్ళే పడుకోబెట్టుకోవాలి. అదే అదే.. మీకెలా కావాలో అలా మీరే పడుకోబెట్టుకోండి, నేను కాదన్నానా!” అన్నాను. కోడలు ఇచ్చిన అవకాశాన్ని మామ ఎందుకు వదులుకుంటాడూ?