అనుమానం తీపి బహుమానం 131

Episode 1

ఇది పూర్తిగా ఒక కల్పిత కథ. ఈ కథలో పాత్రలు, పేర్లు, స్ధలములు ఎవరిని ఉద్దేశించినవికావు.
నా పేరు శైలజ ప్రస్తూతం నా వయసు 36. 5.5 ఎత్తుతో తేల్లగా 34C-32-36 కోలతలతో అచ్చమైన తేలుగు ఆడబిడ్డలా ఉంటాను. సిగ్గు బిడియం తో ఉన్న సాంప్రదాయం కలిగిన ఒక పరి పూర్ణ హిందు మహిళని.. భర్తే దేవుడు లా కోలిచే ఒక మహిళని.. ఇతర మగ వారిని సోదరులు లా బావించే దానిని.. నా భర్త private కంపేనీ లో job. నాకు అధికారికంగా ఇద్ధరు పిల్లలు ప్రస్తుతం బాబు కి 12, పాప కి 10.. “నాకు ఇంకో పాప కూడా ఉన్నది. వయసు ప్రస్తుతం 3 వ సంవత్సరం.‌ నాకు మరో పాప ఉన్నట్లు మా ఇంటిలో ఎవరికి తేలియదు. ఇంత కి ఆ పాప నాకు ఎలా పుట్టింది? ఎపుడు పుట్టింది. పాప పుట్టడానికి ముందు జరిగిన పరిణామాలు ఎమిటి?” అన్నదే.. ఈ కథ ఇపుడు మీకు వివరిస్తూన్నాను. ఈ కథ లో

హిరోయిన్ : శైలజ
హిరో : లేరు
విలన్ : అత్త, భర్త, ఇంటి చూట్టు పక్కవాళ్ళు

రఘనాధపురం అనే చిన్న గ్రామంలో పుట్టి డిగ్రీ వరకు చదువుకున్నాను. నేను సాంప్రదాయ బద్దంగా ఉండే.. సిగ్గు బిడియం కలిగిన ఒక సాధారణ భారతీయ వనితని. డిగ్రీ పూర్తి అవ్వగానే దేవరపల్లి గ్రామానికి చేందిన ఒక గుమస్తా ఉద్యోగి తో నా పేళ్ళి జరిగింది. భర్తే దైవం.. భావించి.. ఏ పరాయి మగవారుతో ఎపుడు మాటాలాడలేదు. అందరిని సోదర బావం తో చూసాను.

కథ లో కి వేలితే..

6 సంవత్సరాల క్రితం అపుడు నా వయసు 29. ఇద్దరు పిల్లలు కూడా పుట్టారు. పిల్లలు పుట్టకుండా ఆపరేషన్ కూడా చేయించుకోవడం జరిగింది. PG చివరి సేమిస్టర్ చదువుతున్నాను. నా క్లాస్ మేంట్ అబ్బాయిలు ప్రాజిక్ట్ వర్క్ కోసం రికార్డ్స్ కోసం మా ఇంటికి వచ్చేవారు. వారు నాతో సరదాగా ఉండేవారు. నేను అబ్బాయిలని తమ్ముడు అన్నయ అని పిలిచే దానిని. అబ్బాయిలు మా ఇంటికి రేండు మూడు సార్లు రావడం వలన మా ఇంటి చూట్టుపక్కల వాళ్ళు.. మా అత్తయ్య గారు.. మా వారికి లేని పోని మాటలు చేప్పి నా మీద అనుమానం పుట్టించారు. అప్పటి నుండి రోజు గోడవలు మొదలైనాయి. రోజు ఎదో ఒక వంకతో గోడవ పడటం. అలా ఆరు నేలలు భరించాను. నా PG చదువు పూర్తి అయింది. అయిన సరే గోడవలు ఆగలేదు.. 6 నేలల నుండి పడక సుఖం లేదు.. మనఃశాంతి లేదు.. “అనుమానం పేనుభుతం” గా మారింది. ఒక రోజు ఒక అబ్బాయి రికార్డ్ కోసం మా ఇంటికి వచ్చాడు. చాలా సమయం ఉండి రికార్డ్ వ్రాసుకుని వేళ్ళి పోయాడు. ఆ రోజు మా అత్తగారు నన్ను బయటకు గేంటి నా బట్టలని బయటకు విసిరేసారు. వీధి లో ఉన్న అందరి ముందు నాకు లేని రంకు అంట కట్టి తగిలేసింది. ఇంతలో ఇంటికి వచ్చిన మావారు కూడా నన్ను వేళ్ళి పోమన్నారు. ఎక్కడికి వేళ్ళాలి అని అడిగితే.. నీ రంకు మొగుళ్ళు ఉన్నారు గా అక్కడికి పో అని తలుపులు వేసుకున్నారు. నేను మౌనం గా మా పుట్టింటికి వేళ్ళి పోయాను. మా తల్లిదండ్రులు చదువు లేని వారు మరియు కూలీ పని చేసుకుని బ్రతికే వారు. నేను డిప్రషన్ లోకి వేళ్ళాను. అలా ఆరు నేలలు గడిచాయి. ఒక రోజు మా ఊరి పేద్దమనిషి మా ఇంటికి వచ్చి.. ఎంత కాలము మీ అమ్మనాన్నల మీద ఆధారపడతావు.. నీవు చదువుకున్నావు గా ఎదైన ఉద్యోగం చేసుకో మని సలహ ఇచ్చి వేళ్ళి పోయారు. నాకు అది సరైనది అనిపించింది. మొదట స్కూల్స్ లో ప్రయత్నించాను.. ఎక్కడ ఖాళీలు లేవు. కాలేజ్ లు ప్రయత్నించగా.. చివరగా ఒక డిగ్రీ కాలేజ్ లో లేక్చరర్ గా జాబ్ వచ్చింది. కాని.. నా జీతం ₹ 6,000 మాత్రమే.. అంతే కాకుండా మా గ్రామం నుండి కాలేజ్ కి సూమారు గా 20 కిలోమీటర్లు ఉంటాది. ఇంటిలో పరిస్థితులు.. వలన మరియు నా మానసిక స్థితి సరిగా లేక నా మనసు కుదిట పడతాది అని ఆలోచించి ఆ ఉద్యోగం లో చేరడం జరిగింది. నా అదృష్టం కొలది.. మాకు 5 కిలోమీటర్ల దూరం లో ఉన్న గ్రామానికి చేందిన ముగ్గురు విధ్యార్ధులు అదే కాలేజ్ లో చదువుతున్నారు.. వాళ్ళ పరిచయం వలన రోజు కి ఒకరి బైక్ మీద కాలేజ్ కి వేళ్ళి వస్తా ఉండేదానిని. నాకు సమయం డబ్బు కూడా ఆదా (save) అయ్యేవి..
వాళ్ల తో రోజు ఉండటం వలన వాళ్ళు నాకు బాగా దగ్గర అయ్యారు.. వాళ్ళు అన్ని విషయాలని నాతో పంచుకునే వారు.. అంటే అమ్మాయిల గురించి.. ఆంటీల గురించి.. కాలేజ్ లో మేడంల గురించి వివిధ రకాలు గా కామేంట్లు చేసుకునే వారు.. నేను కూడా వాళ్ళు చేసే కామేంట్లతో సంతోషం గా ఉండేదానిని.. ఒక సారి నా గురించి కామేంట్స్ చేస్తూంటే.. నేను సైలేంట్ గా వాళ్ళ వేనుకకి వేళ్ళి విన్నాను.. శైలజ మేడం సన్నులు బలే ఉంటాయే అని ఒకడు అంటే..‌ ఇంకోకడు శైలజ మేడం నడుము మీద మడత చాలా బాగుంటాది అని ఒకడు..