ఒక్కసారి అలుసిస్తే – Part 4 480

అయితే అక్కడ చీకటిగా ఉండడంతో ఎవరో తెలియలేదు వాళ్ళకి. వాళ్ళు తనని చూడడం గమనించి, గబుక్కున అక్కడనుండి పారిపోయింది రవళి. హతాసురాలై అలాగే కూర్చుండిపోయింది కవిత. “ఆంటీ…ఆంటీ..” అంటూ ఆమె భుజాలు పట్టి కుదిపాడు రవి. ఆమె తేరుకొని, “అమ్మో! దొరికిపోయాంరా, అందరికీ ఈ విషయం తెలిసిపోతుంది, ఇప్పుడెలా!” అంది పాలిపోయిన మొహంతో. అతనిలోనూ భయం ప్రవేశించడంతో ఏం చేయాలో తెలీక అలాగే ఉండిపోయాడు. అంతలో ఎవరో తలుపు కొట్టిన శబ్ధం వినిపించింది. కవిత ఉలిక్కిపడి రవి వైపు చూసింది. అతను భయంభయంగా తలుపు వైపు చూసాడు. “ఎ..ఎవరై ఉంటారూ!?” అంది కవిత తడబడుతూ. అంతలో మళ్ళీ తలుపు శబ్ధం అయ్యింది. రవి ఆమె వైపు చూసింది. ఇక ఏదైతే అది అయ్యిందనుకొని, కవిత రవితో “పోయి తలుపు తియ్యి. ఏం జరుగుతుందో చూద్దాం..” అంది పక్కనే పడి ఉన్న నైటీ తీసుకుంటూ. రవి గబుక్కున పక్కనే చేతికి దొరికిన టవల్ కట్టుకొని, పోయి తలుపు తీసాడు. బయట ప్రమీల, రమేష్ నిలబడి ఉన్నారు.
అతను తలుపు తీయగానే దాదాపు అతన్ని నెట్టుకుంటూ లోపలకి వచ్చేసారు ఇద్దరూ. లోపలకి రాగానే, “తలుపు వేసేయ్..” అంది ప్రమీల రహస్యంగా. రమేష్ గబగబా తల్లి దగ్గరకి వెళ్ళాడు. అప్పటికే ఆమె నైటీ వేసుకొని కూర్చొని ఉంది. రమేష్ ఆమె పక్కనే కూర్చొని, “రాజీ కిటికీ లోంచి మొత్తం చూసేసిందమ్మా..” అన్నాడు. అప్పుడు అర్ధమయింది ఆమెకి, తమని చూసింది రవళి అని. అదేమాట అతనితో చెప్పింది. “మొత్తానికి దొరికిపోయాం, ఇప్పుడేం చేద్దాం?” అడిగింది ప్రమీల. అప్పటికి షాక్ నుండి పూర్తిగా తేరుకుంది కవిత. “మ్…మరేం ఫరవాలేదు. తాము చూసిన విషయం వాళ్ళు ఎవరికీ చెప్పరులే..” అంది కవిత. “అదేంటే, చెప్పకుండా ఎలా ఉంటారూ!?” అంది ప్రమీల. “ఎలా చెబుతారే!? ఈ టైమ్ లో అసలు మన గది దగ్గరకు ఎందుకు వచ్చారూ అని అడగరా?” అంది కవిత. ప్రమీల నిజమే అన్నట్టు తల ఊపింది. “మహా అయితే, నన్నూ నిన్నూ అదోలా చూస్తారు ఇద్దరూ. అదికూడా తప్పించుకోవాలంటే ఒకటే మార్గం.” అంది కవిత. “ఏంటమ్మా?” అడిగాడు రమేష్. కవిత నవ్వి, “రవళిని రవిగాడు కాస్త లైన్ లో పెట్టాడు. నువ్వు కూడా రాజీని లైన్ లో పెట్టావనుకో…” అని కవిత అంటూ ఉండగా, ప్రమీల “మ్..వాడు ఆల్ రెడీ దాన్ని లైన్ లో పెట్టేసినట్టే…” అంది నవ్వుతూ. కవిత “అవునా!” అన్నట్టు రమేష్ వైపు చూసింది. వాడు సిగ్గుతో నవ్వుతూ తల దించుకున్నాడు. అది చూసి కవిత నిట్టూర్చి, “వీళ్ళని వదిలితే, చుట్టూ ఎవరినీ మిగలకుండా వాయించేసేటట్టు ఉన్నారు.” అని నిట్టూర్చి, “సరే, ఎలానూ వాళ్ళు లైన్ లోనే ఉన్నారు కాబట్టి, బాగా రెచ్చగొట్టి, టైం చూసుకొని, మా ముందే వాయించేయండి. ఇక అలా పడి ఉంటారు.” అంది. అది వినగానే “గుడ్ ఐడియా..” అన్నారు అందరూ.

కవిత పిల్లలవైపు చూసి, “మా ఇద్దరికీ బాగా దూలెక్కువ కాబట్టి, మీకు మాతో పని సులువైపోయింది. వాళ్ళు ఇంకా పిల్లలు కాబట్టి, కాస్త సున్నితంగా డీల్ చేయండి.” అంది కవిత. “అలాగే ఆంటీ, కానీ సున్నితంగా డీల్ చేయడమంటే ఎలా!?” అన్నాడు రవి. “అవునమ్మా, ఎలా!?” అన్నాడు రమేష్ కూడా. కవిత నిట్టూర్చి, ప్రమీలతో “ఒక్కసారి మన పెళ్ళికి ముందు ఎలా ఉన్నామో, మానసికంగా అలా తయారవుదామే, పాపం పిల్లలకు ట్రైనింగ్ ఇవ్వాలి కదా..” అంది నవ్వుతూ. ప్రమీల “నేను రెడీ..” అంది ఉత్సాహంగా. వాళ్ళ మాటలు విని పిల్లలు ఇద్దరూ ఎగ్జైటింగ్ గా నవ్వారు. కవిత ప్రమీలతో, “అయితే వాడిని పక్క గదికి తీసుకుపోయి ట్రైనింగ్ మొదలెట్టు..” అంది. రమేష్ వెంటనే “వద్దమ్మా, ఇక్కడే ఉంటాం. మధ్యలో ఏదైనా డౌట్ ఉంటే, మీరు ఒకరికి ఒకరు హెల్ప్ గా ఉంటారు కదా..” అన్నాడు రమేష్. రవి కూడా వెంటనే ప్రమీలతో “అవునమ్మా…” అన్నాడు. కవిత, ప్రమీల ఒకరినొకరు ఇబ్బందిగా చూసుకున్నారు. “చెప్పమ్మా…” అన్నారు ఇద్దరూ ఒకేసారి. “ఒరేయ్! మన ఇద్దరి మధ్యా రహస్యాలు లేనంత మాత్రాన, నీ కళ్ళముందు వాడితో ఎలా కులకగలను చెప్పూ..” అంది ప్రమీల రవితో. “అవునురా, చాలా ఇబ్బందిగా ఉంటుంది.” అంది కవిత. ఇక చేసేదిలేక, “సరే అయితే..” అన్నారు ఇద్దరూ. “ఇక మీదట గదిలో ఉన్నప్పుడు తలుపులే కాదు, కిటికీలు కూడా వేసేయాలన్న విషయం గుర్తుపెట్టుకోండి.” అంది కవిత బయటకి వెళ్తున్న జంటతో. వాళ్ళు సిగ్గుగా నవ్వుకుంటూ తమ గదికి పోయారు.

ఇక బయట ఏం జరుగుతుందో చూద్దాం.
తనని కవితా వాళ్ళు చూడగానే, గబుక్కున అక్కడనుండి పరుగెత్తి, మెట్ల వైపుకు వెళ్ళిపోయి, చీకటిలో నక్కింది రవళి. ఆమె పరుగెత్తడంతో, ప్రమీల గది దగ్గర ఉన్న రాజీ గబుక్కున వెనక్కి తిరిగింది. అలా తిరగడంలో అక్కడే ఉన్న చిన్న డబ్బాలాంటిది ఆమె చేతికి తగిలి, కింద పడింది. దాంతో ఆమె కంగారుగా మళ్ళీ కిటికీ వైపు చూసింది. సరిగ్గా అప్పుడే రమేష్ ఆమెని చూసాడు. దాంతో ఆమె కంగారుగా రవళి వైపుకు పరుగెత్తి, ఆమెతో పాటూ చీకట్లో దాకుంది. కొద్దిసేపటి తరవాత ప్రమీల, రమేష్ లు కవిత గదిలోకి వెళ్ళడం చూసారు. వాళ్ళు లోపలకి వెళ్ళి తలుపు వేయగానే, రాజీ రవళితో, “పదవే..మనం టేంక్ పైకి పోదాం..” అంది గుసగుసలాడుతూ. ఇద్దరూ కలసి టేంక్ ఎక్కాక, రాజీ తన గుండెల మీద చేయివేసుకొని, “అబ్బా! వాళ్ళ యవ్వారం చూస్తుంటే, నాకు ఫుల్లుగా వేడెక్కిపోయిందే…” అంది. “ఏం జరిగిందే లోపల!?” అడిగింది రవళి. రాజీ చెప్పడం ప్రారంభించింది.
రమేష్ ప్రమీల ఉన్న గదిలోకి పోయి, తలుపు వేసి, వెనక్కి తిరిగే సరికి, ప్రమీల పరుపుని, విరిగిన మంచం మీద నుండి పక్కకి లాగి, దానిపై దుప్పటి సర్దుతూ కనిపించింది. అంతకు ముందు ఆమె విప్పిన లంగా, జాకెట్, బ్రా, పేంటీలు పక్కనే పడి ఉన్నాయి. ఆమె ఒంటిమీద చీరమాత్రమే చుట్టుకుంది అని గ్రహించగానే, రమేష్ రెడీ అయిపోయాడు. తన బాక్సర్ తీసేసి, ఆమె దగ్గరకి వస్తుంటే, నిగిడి ఉన్న వాడి అంగాన్ని చూసి, నవ్వి “మ్…ఈసారి ఏం విరగ్గొడతావు బాబూ!?” అంది కొంటెగా. “సరే అయితే…ఈసారి ఏదీ విరగకుండా నువ్వు ప్రయత్నించు…” అంటూ పరుపు మీద వెల్లకిలా పడుకున్నాడు. సరిగ్గా అప్పుడే రాజీ కిటికీ దగ్గరకి చేరుకుంది. కిటికీ తలుపును కొద్దిగా తెరిచి, లోపలకి చూసేసరికి, రమేష్ వెల్లకిలా పడుకొని ఉండడంతో, అతని అంగం పైకి చూస్తూ చిన్నగా ఊగుతుంది. దాన్ని చూడగానే, “అమ్మో! బావది పెద్దదే. అది అసలు తన లోపలకి దూరుతుందా!” అనుకుంది ఆమె. అలా అనుకుంటూ ఉండగానే ఆమె తొడల మధ్య సన్నగా దురద మొదలయ్యింది.