ఓహ్ మై గాడ్ డాడీ 2640

Chapter : 4

పెళ్ళి తరవాత బందువులు అందరం ఒక ప్రైవేట్ బస్సులో తిరుపతికి బయలుదేరాం. రాత్రంతా ప్రయాణం, తెల్లారేసరికి తిరుపతి చేరుకుంటాం. నేనూ అమ్మా బస్సులో వెనకనుండి రెండో సీట్లో కూర్చున్నాం. నాన్న ముందెక్కడో కూర్చున్నాడు. దాదాపు మూడు గంటల ప్రయాణం తరవాత, బస్సును డిన్నర్ కని ఒకచోట ఆపారు. అందరం కిందకి దిగాం. నాన్న కోసం వెదికాను గానీ, కనిపించలేదు. “ఎక్కడికి పోయాడబ్బా!?” అనుకుంటూ, ఫుడ్ స్టాల్ దగ్గరకి అమ్మతో పాటూ నడిచాను. ఇద్దరం మాకు కావలసినవి ఆర్డర్ ఇస్తూ ఉండగా, ఎప్పుడొచ్చాడో గానీ, నాన్న నెమ్మదిగా నా పక్కకి చేరాడు. అమ్మ పక్కన ఉండగా ఏమీ చేయలేడులే అని ధీమాగా నిలబడ్డాను. అంతలోనే నాన్న చిన్నగా నా పిర్ర గిల్లేసాడు. నేను “ఉస్..” అని నాన్న వైపుకు తిరిగాను. “ఏమయిందే!?” అడిగింది అమ్మ. “ఏం లేదు, దోమ కుట్టినట్టుంది.” అన్నాను నాన్నను కొరకొరా చూస్తూ. “అవునే, దోమలు ఎక్కువగానే ఉన్నాయి.” అంటూ, ఎవరో పిలిస్తే మరో వైపుకు వెళ్ళింది అమ్మ. అమ్మ అటువైపుకు వెళ్ళగానే, చటుక్కున నాన్న వైపుకు తిరిగి, “ఎందుకు గిల్లావూ?” అన్నాను కోపంగా. “సారీరా, నెప్పిగా ఉందా!?” అంటూ, తను గిల్లిన చోట నెమ్మదిగా నిమిరాడు. నేను కంగారుగా చుట్టూ చూసాను. ఎవరి పనుల్లో వాళ్ళున్నారు. అదే అదనుగా, నాన్న నా పిర్రను చిన్నగా నొక్కాడు. నేను “ఉస్..” అని, కాస్త దూరంగా జరిగి, “ఎవరైనా చూస్తే బాగోదు నాన్నా..” అన్నాను. “అంటే, ఎవరూ చూడకపోతే ఫరవాలేదా!?” అన్నాడు మళ్ళీ తన చేతిని నా పిర్రలకి తాకిస్తూ. చుట్టూ అంత మంది ఉన్నా, నాన్న అలా నా మీద చేతులు వేస్తుంటే, నాకు ఒళ్ళంతా తిమ్మిరిగా అనిపిస్తుంది. అది ఇంకా కావాలనిపించిందేమో, నాకు తెలియకుండానే కాస్త చీకట్లోకి జరిగాను. నాన్న చుట్టూ చూస్తూ, నెమ్మదిగా తన చేతిని మళ్ళీ నా పిర్రలపై వేసి, చిన్నగా నిమరసాగాడు. అలా నిమురుతుంటే, కాస్త సమ్మగానే అనిపిస్తున్నా, మనసులో ఏదో తెలియని బెరుకూ, కంగారుగా ఉంది. నా కంగారుని పట్టించుకోకుండా, నెమ్మదిగా నా పిర్రల మధ్య చీలికలో వేళ్ళతో నొక్కాడు. నేను “ఉఫ్..” అని ఎగిరిపడి, సర్దుకున్నాను. ఈలోగా నాన్న నన్ను ఇంకాస్త పక్కకి నెట్టాడు. అక్కడ ఇంకాస్త చీకటిగా ఉంది. అక్కడ ఉంటే, చూసేవాళ్ళకి మనుషులు ఉన్నట్టు తెలుస్తుంది గానీ, ఏం చేస్తున్నామో తెలిసే అవకాశం లేదు. నేను తడబడుతూ వెలుతురులోకి రాబోతుంటే, నాన్న చేయి పట్టుకొని ఆపేస్తూ, “వెళ్దాంలే, ఆర్డర్ ఇచ్చింది రావడానికి టైం పడుతుంది.” అన్నాడు. “మ్.. అంతవరకూ అక్కడే నిలబడదాం, పద..” అంటూ మళ్ళీ కదలబోతుంటే, చటుక్కున నా నడుము పట్టి, దగ్గరకి లాక్కొని, “అబ్బా.. సరదాగా మాట్లాడుకుందాం, ఉండొచ్చు కదా..” అన్నాడు. నేను నాన్న పట్టును విడిపించుకోడానికి ప్రయత్నిస్తున్నట్టుగా నటిస్తూ, “మాట్లాడుకోడానికి పట్టుకోవడం ఎందుకూ!? దూరంగా ఉండి మాట్లాడవచ్చుగా..” అన్నాను. నాన్న వెనక నుండి నడుము చుట్టేసి, దగ్గరకి లాక్కొని, “ఉండరా, చలిగా ఉందీ..” అన్నాడు. అలా లాక్కోవడంలో ఆయనకి అతుక్కుపోయాను. నాన్నది అప్పటికే బాగా లేచిపోయిందేమో, ఫేంట్ చాటునుండి నా పిర్రలను ఒత్తసాగింది. ఆ వత్తిడి తాకగానే, అంతకు ముందు చూసిన నాన్న అంగం గుర్తుకువచ్చి, ఒళ్ళంతా వేడెక్కడం మొదలయ్యింది. నాన్న ఇంకా ఒత్తిడి పెంచుతూ, “అబ్బా.. ఇలా ఉంటే వెచ్చగా ఉంది కదా..” అన్నాడు. నేను భారంగా ఊపిరితీస్తూ, “ఊఁ..” అన్నాను. నాన్న పొత్తికడుపుమీద చిన్నగా నిమురుతూ, “చీర కట్టుకొని వచ్చుంటే బావుండేదిగా..” అన్నాడు. వస్తున్న తిమ్మిరిని అణుచుకుంటూ, “ఎందుకో?” అన్నాను. “మండపం వెనక జరిగింది గుర్తులేదా?” అన్నాడు చుడీదార్ మీదే నా నడుము మడతను ట్రేస్ చేస్తూ. “గుర్తులేదు..” అన్నాను మొండిగా. “అబద్దం చెప్తున్నావంటే గుర్తుంది అన్నమాట.” అంటూ, ఒక చేతిని నడుము మీద నుండి నెమ్మదిగా పైకి పాకించాడు. అది నా బంతులను తాకేలోగా, గబుక్కున పట్టుకొని, “నన్ను ఇలా చేయడం మీ అక్క చూసిందనుకో, పాపం ఫీలవుతుంది.” అన్నాను. “ఏం ఫీలవదు. అయినా అక్క పాతదయిపోయిందిరా..” అంటూ, ఈసారి తన రెండో చేతిని పైకి పాకించాడు. దాన్నీ మధ్యలోనే ఆపేసి, “అబ్బా.. కూతుర్నని కూడా చూడకుండా ఏంటి నాన్నా ఇదీ?” అన్నాను.