ఇంక ఆలస్యమౌతున్నాది.. నువ్వు మీఆయన్ని లేపుతావా? లేక నన్ను లేపమంటావా? అని శారద సుశీలని అడుగుతూ.. నేను లేపేనంటే.. (నిద్ర) లేపినందుకు గానూ మీఆయన దగ్గరనించీ రుసుము వొసూలుచేస్తాను.. అంటూ.. పోనీలే నువ్వు, మీఆయనా, నాకేమీ ఇవ్వనక్కరలేదు.. ఎటూ నీకొడుకులిద్దరూ వూరినించీ వొచ్చేస్తున్నారుగా? ఇకమీదట వాళ్ళిద్దరిదీ లేపడానికి ఈ లేపడం అనుభవంగా వుపయోగపడుతుంది. ఎటూ వాళ్ళది మనమే లేపాలని రాత్రి పందెం కూడా వేసుకున్నాముగా? అని శారద రెండర్ధాలు వొచ్చేలా మాట్లాడేప్పటికి.. సుశీల లేచి శారద పిర్రమీద ఒక్కటిచ్చుకుని..
నువ్వేమీ మాఅయన్ని “లేపనక్కరలేదు..” (“లేపన్నక్కరలేదు” అన్న పదాన్ని వొత్తిపలుకుతూ).. నేనూ ఆడదాన్నే.. నామొగుడ్ని.. పిల్లలనీ.. ఎలా “లేపుకోవాలో” .. నాకు బాగానే తెలుసు అన్నాది సుశీల అల్లరిగా నవ్వుతూ..
సుశీల అన్న మాటని రెట్టిస్తూ.. శారద.. ఓహో.. నువ్వు ఎవ్వరినైనా “లేపగలిగేంత ఆడదానివన్న సగతి నాకు ఇప్పుడే తెలిసింది సుమా..” అని శారద అనేప్పటికి.. సుశీల ఏమాత్రం తగ్గకుండా.. ఏం.. మగాళ్ళని “లేపే” శక్తి నీ ఒక్కదానికే వున్నాదనుకున్నావా? అని సుశీల అనేప్పటికి.. ఇంతలో గుమ్మం దగ్గర ఆడపిల్లల కలకలం వినపడడంతో.. శారద సుశీల వైపు చూస్తూ.. హమ్మో.. నీకొడుకులిద్దరూ వూరినించీ వొచ్చేసరికి ఇంతమంది ఆడపిల్లలూ ఇంట్లోనే కనిపిస్తే వీళ్ళని చూసి వాళ్ళు అడిగే ప్రశ్నలకి మనం సమాధానాలు చెప్పలేము.. పిల్లల స్కూళ్ళకి కూడా టైం అఔతున్నాది.. ముందు నువ్వు మీఆయన సుందరాన్ని లేపు ఈలోపులో నేను పిల్లలని ముందుగదిలో ఆపుతాను అంటూ శారద ఒక్క అంగలో ముందుగదిలోకి వురికింది..
సుశీల లేచి గబగబా బట్టలు కట్టుకుని సుందరాన్ని నిద్రలేపుతూ.. ఈరోజు మీరు సెలవు పెట్టడానికి కుదరదు.. హెడాఫీసునించీ ఆడిటర్స్ వొచ్చేరట.. ఈరోజు ఎట్టిపరిస్తిల్లోనూ ఆఫీసురావాలని మీ జి.యం. గారు ప్రొదున్నే కబురుపెట్టేరు.. లేవండి.. కనీసం లంచి వరకన్నా ఆఫీసుకివెళ్ళి రండి.. అని చెపుతూ సుశీల సుందరాన్ని నిద్దరలేపుతుంటే.. హబ్బా.. రాత్రంతా అస్సలు నిద్దరపోలేదే సుశీలా.. నావల్ల కాదు అన్నాడు సుందరం.
స్వయానా జి.యం. గారే కబురుపెట్టేక ఇవన్నీ కుదరవు. ఎదోలా చేసి వెళ్ళి ముఖం చూపించకపోతే మరియాద దక్కదు.. అంటూ..మిమ్మల్ని ఎలా నిద్రలేపాలో నాకు తెలుసు.. అంటూ సుశీల తన చీరపైట తీసేసి.. తన జాకెట్ హుక్కులు విప్పేసి తన సళ్ళని సుందరం ముఖం మీదపెట్టి తన సళ్ళని సుందరం ముఖానికి వొత్తిపెట్టి బలంగా అదుముతూ రుద్దేప్పటికి.. సుందరం సుశీల కౌగలించుకుని నోరుతెరిచి సుశీల సళ్ళని మార్చి మార్చి చీకుతుంటే.. ముందుగదిలో ఆడపిల్లలని శారద ఎంతలా సంభాళిస్తున్నా.. శారద దగ్గరనించీ తప్పించుకుని పడకగదిలో అడుగుపెట్టిన పద్మిని సీతలు.. వాళ్లమ్మ సుశీల చేసిన పని చూసి.. ఓహో.. నాన్నగారిని రోజూ ఇలా నిద్దరలేపాలా..? మాకు ఇలాకూడా లేపొచ్చని ఇప్పటివరకూ తెలియలేదే..? అని ముక్తకంఠంతో అనేప్పటికి సుశీల సిగ్గుపడిపొతూ.. ఛీ.. పొండి అల్లరి పిల్లల్లారా.. ఐనా మీరు స్కూళ్లకి వెళ్ళరూ? అంటూ సుశీల సుందరం మీదనించీ లేచి చీరపైటని గుండెలమీద వేసుకుని గబగబా జాకెట్ హుక్కులు పెట్టుకుంటూ పిల్లలిద్దరినీ ముందుగదిలోకి అదిలిస్తుంటే.. ఇంక పడుకుంటే పరిస్తితి కాదని గమనించిన సుందరం లేచి లుంగీ కట్టుకుని గదంతా వెదికి చొక్కాని వెదికి పట్టుకుని చొక్కా తొడుక్కుని నేను ఆఫీసుకు వెళ్ళాలిగా.. ఇంటికివెళ్ళి తేయారౌతాను.. అంటూ సుందరం తన ఇంటికి వెళ్ళిపోయేడు..