లక్ష్మి మునంగా వుండటం చూసి….
సింధు: అంటే… లక్ష్మి సిగ్గు కూడా పోయిందా?
సుల్తాన: ఒకరి మీద ఒకరు ఎత్తి పోసుకునే బదులు, ఫ్రాంక్ గా ఎవరికీ ఎలా జరిగిందో చెప్తే, చెడుగా అర్థం చేసుకునే అవకాశం వుండదు.
నేను: అయితే ముందు నువ్వే చెప్పు…..
రెండేళ్ళ ముందు మా అన్నయ్య “షఫీ” కి సున్తి చేసారు, అదెలా చేస్తారో అని నాకు ఆసక్తిగా వుండేది, అందులోను సున్తి చేసేటప్పుడు చుట్టూ చాలా మంది వుంటారు నెనూ చూడొచ్చులే అనుకున్నా , కాని మా అన్నయ్య కి సిగ్గెక్కువ మా నాన్నమరియు డాక్టర్ తప్పితే ఇంకెవర్ని రానివ్వలేదు. ఎంతో ఆసక్తితో ఎదురు చుసిన నాకు నిరాశే మిగిలింది, చేసాక ఎర్ర పంచ కట్టి రూంలో పడుకో బెట్టారు, ఒక రోజు ముందే ఫంక్షన్ చేసారు కాబట్టి చాలా మంది బంధువులు వెళ్ళిపోయారు, వున్న కొద్దిమందిని ఇంట్లో పడుకోడానికి ఏర్పాట్లు చేసారు. నేను మా అక్క పడుకునే రూమ్లో బంధువులు పడుకున్నాక నేను, అక్క, అమ్మ, నాన్న మిగిలాము. అమ్మ అక్క కలిసి అమ్మ రూమ్లో పడుకోమని చెప్పి, నాన్న అన్న పడుకున్న రూంలోకి వెళ్ళొచ్చి, నన్ను అన్న రూమ్లో పడుకో మని చెప్పి, ఏమైనా అవసరముంటే లేపమని చెప్పాడు, తను హాల్ లో వున్న సోఫాలో పడుకున్నాడు, నేను అన్న రూమ్లోకి వెల్లగానే…
షఫీ: వాకిలి వేయి ఎవరైనా వస్తారు.
తను బాగా సిగ్గు పడ్తున్నట్టు నాకు అర్థం అయ్యింది, నేను వాకిలి వేసి అన్న బెడ్ పక్కన చాప పరచుకొని కూర్చున్నా. అన్న షర్టు, బనీన్ లేకుండా కేవలం తన పంచను పూర్తిగా కప్పుకొని కొద్దిగా శాలువ కూడా వేస్కున్నాడు. తన కాల్లకెదురుగా ఒక టేబల్ ఫ్యాన్ తిరుగుతుంది. నేను ఇంకేదో ఆలోచించబోయేలోపు, బయటి నుంచి నాన్న అరుపు,
నాన్న: “షఫీ…..!, గాలి తగిలేతట్టు పెట్టుకో లేకుంటే నొప్పెక్కువవుతుంది…”
షఫీ: “సరే… నాన్న………”
అంటూ శాలువ పక్కకు తీసి రెండు కాళ్ళు చాపి పంచ గుండా గాలి తగిలేట్టు పెట్టుకున్నాడు.
in 8th page middile some story is missing