షఫీ: నువ్ రాక ముందు ఈ పంచ కూడా లేదు, నువ్ ముందు చేసి చూపించు అప్పుడు నువ్ చెప్పినట్టే చూపిస్తా…
చిన్నప్పుడు ఏమో కాని, పెద్దయ్యాక అన్న ముందు ఎప్పుడూ బట్టలు లేకుండా కనబడలేదు. ఇప్పుడు ఎలా చేయాలో అర్థం కాలేదు కాని అన్నది చూస్తానన్న ఆశతో ఒప్పుకున్నా. అక్కడే వున్న టవల్ తీస్కొని బాత్రూం వైపు వెళ్తుంటే…
షఫీ: నాకు ఆ ఛాన్స్ ఇవ్వలేదు, నాన్న, డాక్టర్ ముందే బట్టలు తీసి కూర్చున్నా, నాన్న టవల్ లాగి అట్టే కూర్చోబెట్టాడు.
హాయిగా బెడ్ మీదే పడుకొని ఆ మాట అనేసరికి, నాకు కోపం వచ్చింది మల్లి ఆలోచిస్తే తన మీద జాలేసింది పాపం ఎలా ధైర్యం చేసాడో ఏమో? గోడ వైపు తిరిగి రెండు చేతులతో టాప్ పైకి లేపి తీసేసా, ఆ తర్వాత శరై తాడు లాగి లూస్ చేసి కిందికి వదిలేసా, అందులోంచి కాళ్ళు పక్కకు తీసి శరై కుర్చీ మీద వేసా, టవల్ నడుము వరుకు కట్టుకొని పిటికోట్ తీసేసా, ఇప్పుడు నేను కూడా అన్న లాగే తయారైయ్యా , కాని లోపల పాంటి అట్టే వుంది. అన్న వైపు తిరిగాను కాని నా రెండు చేతులతో ఛాతి మీద ఉబ్బిన ఆ రెండింటిని దాచేసాను. లోన ఏదో గుబులు, అలజడి మొదలయింది…
అన్నయ్య నన్ను గుచ్చి గుచ్చి చూస్తున్నాడు, తను కూడా నాలాగే వున్నాడు కాబట్టి పెద్దగా సిగ్గనిపించలేదు. కొద్దిగా ముందుకెళ్ళి…
నేను: ఇక కాళ్ళు చీల్చి పడుకొని చూపించాలా, వోప్పుకుంటావా?
షఫీ: ఇలా ఎవరైనా చేస్తారు, ఆ సిగ్గు చుపించలేకే నాకిన్ని కష్టాలు.
ఆ మాటతో నేను టవల్ కింది నుండి పాంటి తీయడానికి ఛాతి పై నుండి చేతులు తీసేసరికి వొళ్ళంతా ఝుమ్…. అంది, పాంటి తీసి ఇప్పుడేమంటావ్? అన్నట్టు మొహం పెట్టా..
in 8th page middile some story is missing