ఏరా మూడ్ లో ఉన్నావా

Update 26:
అలా బాత్రూమ్ లో స్టార్ట్ ఐన మా అనుభవం, బెడ్ రూమ్ లోకి వచ్చి, తర్వాత అన్నకి తెలవడంతో పూర్తి స్వేఛ్చను పొంది విస్తృత రూపం దాల్చుకుంది. అలాంటి మా బంధం ఒక్కసారిగా తెగిపోవడం తట్టుకోలేక అక్కడే రిసెప్షన్ టేబుల్ పై తల పెట్టి ఏడుస్తున్నా.
ఇంతలో ఎవరో టేబుల్ పై కొట్టిన చప్పుడు విని తల ఎత్తి చూసి ఆశ్చర్యపోయా. ఎదురుగా కవిత భర్త. వెంటనే కన్నీళ్లు తుడుచుకుంటూ “అన్న బాగున్నారా, ఎప్పుడు వచ్చారూ. ఒక్కరే వచ్చారా” అంటూ కవిత వచ్చిందేమో అని ఆశతో బయటకి చూస్తున్నా. అన్నకి
అర్థమైందేమో “కవిత రాలేదు. నేను ఒక్కడినే వచ్చా. రూంలో మా లగేజీ వుందిగా తీసుకెళ్ళాలి. కీ నీ దగ్గర వుందా” అని అడిగాడు. ఒక్కడిని వుండటం వల్ల రూమ్ కీ నా దగ్గరే ఉంటుంది. నేను నిరాశతో కీ ఇచ్చా. తను వెళుతూ నా వైపు కొంత జాలితో పైకి కిందకి
చూసి రూమ్ లోకి వెళ్ళిపోయాడు. తిండి సరిగ్గ తినక పీక్కుపోయిన మొఖం, పెరిగిన జుట్టు, గడ్డం వుండటంతో అద్దంలో చూసుకుంటే నా మీద నాకే జాలి వేస్తుంది. ఈ అవతరానికి తోడు అన్న వచ్చే సరికి ఏడుస్తూ కనిపించా కదా, అందుకే అన్నకి కూడా జాలి
వేసిందేమో అనిపించింది. కొంత సేపటికి సామాను అంతా తీసుకొని బయటకి వచ్చి కీ ఇస్తూ “ఏంటి రాజు, అంత బాగేనా. బాగా బక్కగా అయిపోయావ్” అని పరామర్శగా అడిగాడు.

నేను ఎక్కువ మాట్లాడకుండా “నీకు తెలవంది ఏముందిలే అన్నా” అని నిట్టూర్పు విడిచి “సామాను తీసుకున్నారా మొత్తం” అని అడిగా. “ఆ తీసుకున్నా రాజు. సరే వెళ్ళొస్తా” అని చెప్పి వెళ్తుంటే నేను కూడా తనకి సహాయంగా ఒక బ్యాగ్ తీసుకొని ఆటో వరకు
వెళ్ళాను. ఆటో ఎక్కి నన్ను చూసి ఏదో ఆలోచిస్తూ “ఆరోగ్యం జాగ్రత్త రాజు, ఎక్కువ ఆలోచించకు” అని చెప్పి వెళ్ళిపోయాడు. ఒక 4 రోజుల తర్వాత ఫోన్. హలో అని అవతలి నుండి ఆడ గొంతు, నేను వెంటనే “హలో కవిత, నువ్వేనా” అంటూ ఏడ్చేశా. తను “రేయ్,
ఎందుకు రా ఏడవటం, ఆపు. నువ్వు ఏడిస్తే నాకు ఏడుపొస్తుంది ఆగు” అంటూ తను కూడా ఏడుస్తుంది. కొంత సేపు నిశ్శబ్దం. ఇక నేనే గొంతు సరిచేసుకొని “ఏంటి కవితా, ఇప్పటికి గుర్తొచ్చానా, అయినా మర్చిపో అన్నావ్ గా, మళ్ళీ ఎందుకు చేసావ్” అన్నా. తను
చిన్నగా నవ్వి “అమ్మో, అబ్బాయి గారికి కోపం వచ్చినట్లుందే మర్చిపో అన్నందుకు” అంది. నేను “అవును చాలా కోపం వుంది, నా ముందు వుంటే నీకే తెలిసేది ఎంత కోపం గా వున్నానో” అన్నా. “సరే అయితే ఇక్కడకి వచ్చి చూపించు నీ కోపం” అంది. “ఏంటి
కవిత, అక్కడకి రమ్మంటున్నావా. నిజమా లేక జోక్ చేస్తున్నావా” అని అడగ్గా “నిజమేరా ఇపుడు ఊర్లోనే వేరే ఇల్లు తీసుకొని వున్నాం. మీ అన్నకి పని వుండి వేరే ఊరికి వెళుతున్నాడు, బాబుని కూడా రెసిడెన్షియల్ లో వేసాం. ఇపుడు ఇంటి దగ్గర ఒక్కదాన్నే
వుండాలి. అందుకే తోడు కోసం వస్తావని అడుగుతున్నా” అంది. నేను “వద్దులే కవిత, అన్నకి తెలిస్తే బాధ పడతాడు. ఆపేద్దాం అనుకున్నాంగా, అలాగే వుందాం” అన్నా. ఇంతలో ఫోన్ లో అన్న గొంతు.

అన్న ఫోన్ లో “రాజు, నేనే చెప్తున్నా. వచ్చేయ్, నేనేం బాధపడను” అన్నాడు. నేను “అన్నా మీరేనా మాట్లాడేది” అని షాక్ అయ్యా. “అవును రాజు, తను ఇక్కడ సుఖపడక, నువ్వు అక్కడ పిచ్చోడిలా కావటం చూసి నాకే అనిపించింది. నా గురించి మిమ్మల్ని బాధ
పెట్టడం నచ్చలేదు. అందుకే అప్పుడప్పుడు వచ్చి తనని కలిసి వెళ్తుండు” అని అన్న అంటుంటే నాకు ఎక్కడ లేని సంతోషం వేసింది. “సరే అన్న, ఎప్పుడు రమ్మంటారు” అని అడగ్గా “ఈ రోజు ఊరికి వెళ్తున్న రాజు, ఒక రెండు రోజుల వరకు రావడం కుదరదు.
అందుకే రాత్రి వరకు వచ్చేయ్” అని చెప్పాడు. నేను పట్టరాని సంతోషంతో “థాంక్స్ అన్న, థాంక్స్ యు. నువ్వు ఇలా ఒప్పుకుంటావని అస్సలు ఊహించలేదు” అని అంటుంటే “ఆ ఆ రాజు, అలాగని రోజు కలుస్తాం అంటే కుదరదు. అప్పుడప్పుడు మాత్రమే, అది
కూడా నా అనుమతి తప్పనిసరి. ఎంతైనా అది నా భార్య” అని చిన్న కండిషన్ పెట్టాడు. “అసలు కలుస్తానో లేదో అనుకుంటుంటే, ఇపుడు నువ్వే మనస్పూర్తిగా కలవడానికి అనుమతిచ్చావు. ఆ మాత్రం చాలు అన్న” అంటుంటే “ఇదిగో రాజు నేను వుంటా, కవిత
మాట్లాడుతది అంట, చూడు” అంటూ కవితకి ఫోన్ ఇచ్చాడు. తను “అయిపోయిందా మీ అన్నదమ్ముల అనుబంధం” అని నిష్టురంగా అని నాతో “ఇక ఫోన్ మాట్లాడింది చాలు, రాత్రి ఇంటికొచ్చెయ్, ఎదురు చూస్తుంటా” అంది. నేను “వస్తా కవిత, చాలా రోజులైంది
మనం మాట్లాడుకొని” అని చెప్పి ఫోన్ లోనే ఒక ముద్దు పెట్టా, తను కూడా ముద్దు పెట్టి ఫోన్ పెట్టేసింది.

ఇక రెడీ అవుతూ ఆ ఊరి గురించి ఆలోచిస్తుంటే అక్కడ మధ్యలో వదిలేసి వచ్చిన ఆంటీ గుర్తొచ్చింది. “అరే, ఇన్ని రోజులు కవిత ఆలోచనలో పడి తను గుర్తు రాలేదు. అంటే ఇపుడు కవిత ఒక్కతే కాదు, ఊరిలో ఇంకో ఆంటీని కూడా కలవాల్సి ఉంది” అనే విషయం
గుర్తొచ్చి అంగం గట్టి పడగ పట్టరాని సంతోషంతో బైక్ స్టార్ట్ చేసా.

(సమాప్తం)