ఏరా మూడ్ లో ఉన్నావా 450

Update 13:
అన్న వెంటనే నా గల్లా పట్టుకొని “ఎక్కడికి పోతావ్ రా, అన్న అన్న అంటూ నన్నే ఇంత మోసం చేస్తావా, సిగ్గు లేదురా నా పెళ్ళాం తో పండటానికి. నా కొడకా, ఇప్పుడే నీ పని చెప్తా ఆగు” అంటూ చెప్పలేని బూతులు మాట్లాడి నన్ను చెంప మీద కొట్టబోయాడు. కవిత
వెంటనే వచ్చి అతని చేతిని పట్టి “ఎందుకు వాడిని అంటారు, నా ఇష్టంతోనే చేసాడు” అని, నా వైపు చూస్తూ “రాజు, నువ్వు బైటకి వెళ్ళు, నేను మాట్లాడుతా” అంది. ఇంతలో అన్నకి కోపం తారాస్థాయికి చేరి కవిత జుట్టు పట్టుకొని “ఏందే నీ ధైర్యం, తప్పు చేసింది
కాక ఇంకా మాట్లాడుతా అంటున్నావ్” అని చెంప చెళ్లుమనిపించాడు. నాకు పడాల్సిన దెబ్బ కవితకి పడింది. నేను బైటకి వెళ్ళాల్సిన వాడినల్లా తలుపు దగ్గరకి వేసి, అన్న చెయ్యి పట్టుకొని “వద్దన్నా, ఈ సారికి వదిలేయ్, ఇంకోసారి ఇలా చేయం” అని సర్ది
చెప్పబోయా. అన్న నన్ను విదిలించుకొని “నువ్వు మధ్యలో రాకు, నీ సంగతి తరువాత చెప్తా” అంటూ కవిత మీదకి పోబోయాడు. నేను అన్నని వెనుక నుండి పట్టుకొని “కవితా, నువ్ వెళ్ళు, ఇక్కడే ఉంటే అన్న ఏమైనా చేస్తాడు” అని చెప్పా. కవిత “వీడికి భయపడేది
ఏంది రాజు, వీడికి ఇది తప్ప ఏం చేత కాదు” అంటూ అన్న గల్లా పట్టుకొని “ఏరా ఎప్పుడైన పెళ్ళాన్ని సుఖపెట్టడం తెలుసారా, నీకు లేవదు, వేరే వాడితో చేస్తే తట్టుకోలేవా” అనడం తో అప్పటి వరకు ఊగుతున్న అన్న తగ్గడం గమనించాను. నేను అన్నని
వదిలేసి కొంచెం పక్కకి నిలబడ్డా.

అన్న కోపంలో వున్నా ఇంతకు ముందులా మీదికి పోకుండా “అందుకని ఇలా వేరే వాళ్ళతో చేస్తావా, నీకు ఇపుడు సుఖాలు కావాల్సి వచ్చిందా” అన్న ప్రశ్నకి, కవిత ఊగిపోతూ “కొజ్జా గాడివి, నీకేం తెలుసురా ఆడదాని సుఖం గురించి, నువ్వే సరిగ్గా వుంటే నేను ఇలా
వేరే వాడి దగ్గర పండే దానినా” అని ఆవేశపడుతుంది. ఒక్కసారిగా కొజ్జా అనే సరికి, అన్నకి ఏం చెయ్యాలో తెలీక మంచం పై కూర్చోని ఏడవడం స్టార్ట్ చేసాడు. కవిత ఆవేశంతోనే నా వైపు తిరిగి “వీడికి లేవక చాలా సంవత్సరాలు అయింది. ఎన్ని టాబ్లెట్స్ వేసిన,
ఎంత మంది డాక్టర్లకి చూపించినా ఉపయోగం లేదు. లేవనోడు లేవనట్లే ఉండక, వీడి లోపాన్ని దాచడానికి నా మధ్య పెత్తనం చేస్తుంటాడు” అంటూ పోయి మంచం పై అన్న పక్కనే కూర్చుంది. అన్న తల దించుకొని ఏడుస్తూనే వున్నాడు, నాకు జాలి కలిగింది
అన్న పరిస్థితి చూసి. కవిత కి కూడా జాలి వేసిందేమో అన్న తల నిమురుతూ “ఇంక ఆడపిల్ల లాగా ఏడవడం ఆపు, చూడటానికి బాలేదు. ఇంకోసారి ఇలా జరిగితే గొడవ చేయకుండ ఏం తెలీనట్లు వుండు చాలు” అంది. దానికి అన్నా,నేను షాక్ అయ్యాం. అన్న
“అంటే మీరు ఇలాగే చేసుకుంటూ ఉంటారా, ఆపరా” అని అదే షాక్ లో అడిగాడు. దానికి కవిత “నాకు సుఖం కావాలి అంటే ఇలాగే చేస్తా, నీకు పరువు కావాలి అంటే నోరు ముస్కోని వుండు. కాదని గొడవ చేస్తే, నువ్వు మగాడివి కాదు, నీకు లేవదు అని అందరికీ
చెప్తా. అప్పుడు జనాలు నిన్ను ఎలా చూస్తారో నువ్వే ఊహించుకో” అని తెగేసి చెప్పింది. అక్కడతో ఆగకుండా లేచి నా దగ్గరికి వచ్చి అన్న ముందే నా తల పట్టుకొని పెదవులు కలిపింది.

Update 14:
ఒక్కసారిగా నేను ఆశ్చర్యపోయా. ఇపుడే ఇంత గొడవైంది, మళ్లీ అంతలోనే ఇలా చేసిందేమిటి అని. కాని తన పెదవుల అమృతానికి అన్నీ వదిలేసి తన నడుముపై చేతులు వేసి నేను కూడా ముద్దుని ఆస్వాదిస్తున్న. ఒక 2 నిమిషాల తర్వాత పెదవులు వదిలి
అన్న వైపు చూడగా, అతను తెల్ల మొహం వేసి మమ్మల్నే చూస్తుండి పోయాడు. కవిత “ఏంటి, ఇంకా ఇక్కడే వున్నారు. అయిపోలేదా మీ అనుమానాలు, ఇంకా ఏమైన అడగాల” అని కొంచెం తీవ్ర స్వరం తో అంది. అన్నకి ఏం తోచనట్లుంది. మంచం పై నుండి
లేచి తల దించుకొని చిన్నగా తలుపు దగ్గరకి నడిచాడు. ఏం చేస్తాడా మళ్ళీ అని అతన్నే చూస్తూ వున్నా. అన్న తలుపు కొద్దిగా తెరిచి “గడియ సరిగ్గా వేసుకోండి, నేను తర్వాత వస్తా” అని చెప్పి తలుపు దగ్గరకి వేసేసి బయటకి వెళ్ళిపోయాడు. ఇది కలా నిజమా,
ఇంత సేపు నా మీదకి కొట్టడానికి వచ్చిన అన్న, ఇపుడు ఏం చేయలేక తన భార్యని నాతో వదిలేసి వెళ్ళడం నాకు ఆశ్చర్యం కలిగించింది. కాని కవిత మాత్రం గబగబా వెళ్లి తలుపు గడియ పెట్టేసి మంచం పై పడుకొని నన్ను రమ్మంది. అప్పటి వరకు వున్న
అయోమయాన్ని వదిలేసి మళ్లీ తనతో కలిసి, అన్న రావటం వల్ల మధ్యలో ఆపిన పనిని పూర్తి చేసాను.

ఆ విధంగా అప్పటి నుండి అన్నకి ఇష్టం లేకపోయినా మాకు అడ్డు చెప్పకపోవటం తో మేము అతని ముందే ఎప్పుడంటే అప్పుడు కలుస్తూ వుండే వాళ్ళం. అంతే కాకుండా ప్రతి రోజు రాత్రి కవిత నా క్యాబిన్‌లోకి వచ్చి, నాతోనే పడుకునేది. ఒక రకంగా సమాజంలో
అతను భర్త అయితే, గదిలో నేను భర్త గా వుండేవాడిని. ఇంకా ఒక్కోసారి నేను, కవిత బయటకి వెళ్లి భార్యభర్తలు లాగానే తిరిగే వాళ్ళం. తను షాపింగ్ చేయాలన్నా, ఎక్కడైనా సరదాగా వెళ్లాలన్నా నన్నే తీసుకెళ్తూ వుండేది. అలా పెళ్లికాకున్నా భార్యభర్తల్లా తిరగటం
అలవాటైంది. కాని అన్నమాత్రం ఏమి చెయ్యలేక మౌనాన్ని ఆశ్రయించాడు. కవితతో మాములుగా మాట్లాడినా కూడా, నాతో మాత్రం తగ్గించేసాడు. అతని ఈ పరిస్థితికి నేనే కారణం అని అన్నకి నా మీద కోపం. అందుకే అప్పుడప్పుడు అన్న నా వైపు కోపంగా
చూసినపుడల్లా గిల్టీ గా ఫీల్ అవుతూ వుంటాను. ఇలా గతాన్ని నెమరు వేసుకుంటూ స్నానం పూర్తి చేసాను. వెళ్లి టిఫిన్ చేసి ఇక రోజు ఉండే పనులు చూసుకోసాగాను.

Update 15:
ఆ విధంగా హాస్టల్ లో పనులు చూసుకుంటూ కుదిరినపుడల్లా కవిత తో గడుపుతూ వుండగా, కొంత కాలం తరువాత ఒక రోజు అన్న ఊరికి వెళతా అని కవితతో చెప్పాడు. ఊర్లో ఏదో పొలం పని వుంది, వెళ్లి ఒక 3 రోజుల్లో వస్తా అని చెప్పి వెళ్ళాడు. అన్న లేకపోవటంతో
కవితకి నాకు ఇంకాస్త స్వేచ్ఛ దొరికినట్లు అయింది. అన్న లేని ఆ 3 రోజులు ఇద్దరం రూమ్ లోనే ఎక్కువ సమయం గడుపుతూ, హాస్టల్ లో ఏదైన పని వుంటేనే బయటకి వచ్చే వాళ్ళం. అలా ఒక వారం గడిచింది. ఆ రోజు రాత్రి అప్పటికే ఒక సారి మా కార్యం ముగిసి
విశ్రాంతి తీసుకుంటున్నాం. తన వొంటిపై ఒక లంగా మాత్రమే వుంది. నా వొంటిపై ఏం లేదు. తను నా వొళ్ళో కూర్చోని వుంది. ఇద్దరం ముద్దులు పెట్టుకుంటున్నాం. నేను ఒక చేతిని తన లంగాలోకి పోనిచ్చి తన పువ్వుని అదుముతు ఉన్నాను. మరో సారి
యుద్దానికి సిద్ధం అయ్యే పనిలో వున్నాం. అప్పుడు అడిగా “అవును కవిత, అన్న వెళ్లి వారం గడిచింది కదా, ఇంకా రాలేదు, ఏమైనా చెప్పాడా” అని. తనూ “అవున్రా, నేను కూడా మర్చిపోయా. 3 రోజుల్లో వస్తా అన్నాడు, వారం అయినా ఇంకా ఫోన్ కూడా చెయ్యలేదు”
అంటూ నాకు ముద్దులు ఆపి ఫోన్ తీసింది. “ఇదేంది మంచి మూడ్ లో ఉంటే ఫోన్ అంటుంది” అనుకొని “సరే ఇంత అర్ధరాత్రి ఎందుకు, రేపు ఉదయం చేద్దువు లే ఫోన్” అంటూ తన ఫోన్ ని పక్కన పడేసి తన పెదవులపై ఒక ముద్దు పెట్టా. తను కూడా సరే అని
మంచం పై పడుకోవడంతో, ఆ ఒక్క లంగాని కూడా తీసేసి, ఆ రాత్రి అంతా నగ్నంగా ఒకరిలో ఒకరం కలిసిపోయాం.

పొద్దున్నే నిద్ర లేచి ముద్దు పెట్టుకుందాం అని చూస్తే కవిత పక్కన లేదు. బట్టలు వేసుకొని బయటికి వెళ్లి చూస్తే తను కంగారుగా ఫోన్ లు చేస్తూ వుంది. తను అంత కంగారులో ఉన్నా కూడా నా చూపులు తన నైటీ లోపల ఉండి కూడా బైటకి చూస్తున్న బిగుతైన
పిరుదుల మీదకి పోయింది. చుట్టూ ఎవరు లేకపోవడంతో దగ్గరికి వెళ్లి పిరుదులపై చెయ్యి వేసి చిన్నగా పిసికి “ఏంటి కవిత, పొద్దున్నే కంగారు పడుతున్నావు” అని అడిగా. తను “రాజు, పొలం పని 2 రోజుల్లోనే అయిపోయిందంట. మీ అన్న అప్పుడే ఊరి నుంచి
బయల్దేరాడంట, ఇంటికి ఫోన్ చేస్తే చెప్పారు. ఆయన ఫోన్ కలవట్లేదు, వేరే చుట్టాలకి చేస్తున్నా కూడా, అందరూ తెలియదనే చెప్తున్నారు. నాకేదో భయంగా వుందిరా” అంటూ నన్ను కౌగిలించుకొని ఏడుస్తుంది. బయట మమ్మల్ని ఇలా చూస్తే బాగుండదని
“సరే భయపడకు, నేను వున్నాగా. ముందు లోపలికి పదా, ఆలోచిద్దాం” అని తనను గదిలోకి తీసుకెళ్ళాను. తనను నా కౌగిలిలో పొదివి పట్టుకొని కన్నీళ్ళు తుడిచి “అన్నకి ఏం కాదు, ముందు హాస్టల్ లో పనులు ఎవరికైనా అప్పగించేయ్. తర్వాత ఇద్దరం ఒక సారి
మీ వూరికి వెళ్దాం” అని చెప్పా. తను కొద్దిగా ఆలోచించి తలూపింది. ఇక నేను టిఫిన్ ఏర్పాట్లు చూసుకుంటుంటే తను హాస్టల్ ఓనర్ కి ఫోన్ చేసి, వేరే పని వాళ్ళని అరేంజ్ చేసింది. ఇద్దరం రెడీ అయి వాల్ల ఊరికి బైక్ పై బయల్దేరాం.