ఏరా మూడ్ లో ఉన్నావా 450

Update 21:
నాకు ఒక్కసారిగా ఏడుపు వచ్చింది. రూంలోకి వెళ్లి తలుపు వేసుకున్నా. మగాడికి బైట ఏడిచే స్వాతంత్రం లేదుగా. మగాడికి ఎంత బాధ అయినా ఏడవకూడదు. ఏడిస్తే మగాడే కాదు అని ముద్ర వేసే సమాజం. రూమ్ లోకి వెళ్లి చాలా సేపు ఏడిచి అంతే పడుకున్నా.
కవిత ఇలా అర్థాంతరంగా వదిలేయడం తట్టుకోలేకపోతున్నా హాస్టల్‌లో ఏ పనిలో ఉన్నా కూడా తన ఆలోచనలే. రిసెప్షన్ లో తనతో చేసిన సరసాలు, క్యాబిన్ లో నా మంచం పై గడిపిన రాత్రులు, బాత్రూంలో తనతో చేసిన స్నానాలు, ఇంకా బయటకి వెళితే తనతో
కలిసి తిరిగిన గుర్తులు, ఇలా ఏం చేసినా తన ఆలోచనలే. అలా రోజులు భారంగా గడుపుతూ ఒక రోజు మధ్యాహ్నం రిసెప్షన్ లో కూర్చొని తనని కలిసిన మొదటి క్షణాలని నెమరు వేసుకుంటున్నా.

ఆ రోజు బయట వాటర్‌కాన్ వాళ్ళతో గొడవ పడుతున్న తనని చూసాక నాకు రాత్రి నిద్ర పట్టలేదు. ఎలాగైనా తనని మళ్ళీ చూడాలి అని పొద్దున్నే లేచి హాస్టల్ వైపు వెళ్ళా. కాని తను బయట లేదు. సరే కొద్దిసేపు ఉందాం అని అక్కడ హాస్టల్ ఎదురుగా ఒక షాప్ మెట్లపై
కూర్చుని చూస్తున్నా. తను కొంత సేపటికి లోపల నుండి బయటకి వచ్చింది, నైటీ నీ బొడ్లోకి దోపుకుని చేతిలో చీపురుతో “ఈ ఊడ్చే వాళ్ళు పొద్దున్నే రాక, పని మొత్తం నేనే చేయాలి. తర్వాత వస్తారుగా చెప్తా వాళ్ళ సంగతి” అని కోపంగానే బయట ఊడుస్తుంది. ప్రతి
రోజు పొద్దున్నే కోపంగానే ఉంటుందేమో ఈమె అనుకుంటు, తన బిగుతైన పిరుదులని, కనపడి కనపడకుండా ఊరిస్తున్న తన ఎద భాగాన్ని చూస్తుంటే, తను ఎప్పుడు గమనించిందో, ఊడవటం ఆపి “ఎవరు నువ్వు, ఏం పని, నిన్న కూడా కనపడ్డావు” అని
అనుమానంగా అడిగింది. “వామ్మో, ఆ చీపురు తిరిగేసి కొడుతుందేమో ” అనే భయంతో “ఏం లేదండీ, ఇక్కడే మా ఫ్రెండ్ రూమ్ లో ఉంటాను, వూరికే అలా తిరుగుతూ ఇక్కడ వచ్చి కూర్చున్నా” అని చెప్పా. “ఆహా, సరేలే కూర్చో” అని చెప్పి తను లోపలికి
వెళ్ళిపోయింది. “హమ్మయ్య, ఏం అనలేదు. కొద్దిసేపు కూర్చోవచ్చు ఐతే” అనుకుని రిలాక్స్ అయిన.

Update 22:
కొంత సేపటికి ఒకతను బయటకి వచ్చి నన్ను చూసి “ఇతను ఇక్కడే ఉన్నాడే ,రమ్మనాలా” అంటూ లోపలికి కేక వేసాడు. అతనే ఆమె భర్త. ఏం జరుగుతుందా అని చూస్తున్నా. తను బైటకి వచ్చి నన్ను చూసి లోపలికి రమ్మంది. నాకు ఏం అర్థం కాక లోపలికి వెళ్లగా
తను రిసెప్షన్ రూమ్ కి రమ్మంది. వెళ్లి కూర్చున్నాక “ఏం చేస్తుంటావు” అని అడిగింది. “ఇంకా ఏం లేదు, ఏదయినా పని చూసుకుందాం అనే వచ్చిన హైదరాబాద్ కి” అని చెప్పా. తను “మరి పని చూసుకోకుండా నన్ను చూస్తున్నావా” అని నవ్వి “సరేలే, హాస్టల్ లో
పని చెయ్యడానికి మనిషి కావాలి, నువ్వు కానీ మీ ఫ్రెండ్స్ కానీ ఎవరైనా చేయాలి అనుకుంటే చెప్పండి” అని హాస్టల్ ది ఒక విసిటింగ్ కార్డ్ ఇచ్చింది. నేను “సరే ఇంతకీ పని ఏంటి” అని అడిగా. “ఒక్క పని అని కాదు. ఫోన్లు ఆన్సర్ చెయ్యడం, స్టూడెంట్స్ ఫీజు కడితే
రసీదు రాసివ్వడం, అప్పుడప్పుడు గదులు చెక్ చేయడం లాంటివి. నేను మా ఆయన ఇన్ని రోజుల నుంచి చేస్తున్నాం కానీ, స్టూడెంట్స్ ఎక్కువయ్యే సరికి ఇబ్బంది అవుతుంది. అందుకే ఇంకో మనిషి కావాలి అని చూస్తున్నాం” అంది. నేను కాసేపు ఆలోచించి
“సరే అండి, నేను చేస్తాను” అన్నా. తను ఆశ్చర్యపోయి “ఇప్పుడేగా తెలిసింది, అప్పుడే చేస్తా అంటున్నావ్, ఆలోచించుకొని చెప్పు” అంది నవ్వుతూ. నేను “ఆలోచించడానికి ఏం లేదండి. నేను ఇప్పుడు ఖాళీగానే ఉంటున్నా కదా. అది కాక రోజు అక్కడ ఇక్కడ
నిలబడి మిమ్మల్ని చూడాల్సిన పని ఉండదు” అని తను ఏమంటుందా అని చూసా.

తను కొంచెం సిగ్గుపడి మళ్ళీ చిరు కోపంతో “అంటే ఏంటబ్బాయి, ఇక్కడ వుంటే రోజు నన్ను దగ్గర నుండి చూడొచ్చని అనుకుంటున్నావా, అవేం కుదరవు” అంది. నేను వెంటనే “నా ఉద్దేశం అది కాదండి. పనిలో పడితే అలా బయట నిలబడి దిక్కులు
చూడాల్సిన అవసరం లేదుగా” అని కవర్ చేసాను. “సరే నీ ఉద్దేశం ఏదైతే నాకేంటి కానీ, ఇంతకీ నీ పేరేంటి” అని అడిగింది. “నా పేరు రాజు, మరి మీ పేరు” అని అడగ్గా, నా కళ్ళలోకి చూసి “కవిత, అదిగో ఆయన నా భర్త, నీకు ఉండటానికి గది చూపిస్తాడు. రేపటి
నుండి పనిలోకి వచ్చేయ్” అంది. నేను “సరే కవిత గారూ, మీరు చెప్పినట్లే రేపటి నుండి వస్తాను” అని చెప్పగా, తను “అంతే వచ్చేటపుడు ఏదైన ఐడి జిరాక్స్ కాపీ తీసుకురా” అంది. నేను “సరే మేడం” అనడంతో తను నవ్వి “మేడం అనాల్సిన అవసరం లేదు లే”
అని చెప్పి భర్తతో గది చూపించమని వెళ్ళిపోయింది. అదిగో అలా హాస్టల్ లో పనికి కుదిరిన నేను రోజు వాళ్ళు చెప్పిన పనులు చేస్తు, ఇంకా వేరే పనులు కూడా చూసుకోవడంతో కొన్ని రోజులకే వాళ్ళలో ఒకడిలా కలిసిపోయాను. తనతో కూడా కవిత గారు నుండి కవిత
అని పిలిచే వరకు వచ్చాను.

Update 23:
ఒకరోజు సాయంత్రం అప్పుడే నేను బయట నుండి నా క్యాబిన్ లో కి వచ్చాను. పక్కన చూస్తే అన్న లేడు, బాత్రూమ్ లో ఏదో స్నానం చేస్తున్న చప్పుడు వస్తుంది. ఐతే ఖచ్చితంగా అన్ననే స్నానం చేస్తూ వుండి వుంటాడు. ఎందుకంటే కవిత స్నానం చేస్తే అన్న
గదిలోనే కాపలాగా ఉండేవాడు. తను స్నానం చేసి రెడీ అయ్యేంత వరకు నేను వాళ్ళ వైపు వెళ్లకుండా ఉండేవాడిని. అన్న రూమ్ లో లేడు కాబట్టి బాత్రూమ్ లో వుండి ఉంటాడు అనుకున్నా. కొంత సేపటి తరువాత “బావ బావ” అంటూ కవిత గొంతు బాత్రూమ్ లో
నుండి వినపడింది. “అరే, కవిత బాత్రూమ్ లో వుంది. మరి అన్న లేడేంటి, ఎటు వెళ్ళాడు. తనేమో ఏదో కంగారుతో పిలుస్తుంది. వెళ్ళనా వద్దా” అని ఆలోచిస్తూనే బాత్రూమ్ దగ్గరికి వెళ్లి “కవిత, అన్న రూమ్ లో లేడు. నేను రాజుని, ఏమైంది, ఏదైన సమస్యా” అని
అడిగా. కాసేపు లోపల నుండి మాట రాలేదు కాని ఏదో నీళ్లు చిమ్ముతున్నట్లు సౌండ్ వస్తుంది. నేను “కవితా, ఏం మాట్లాడవేంటి. అంత ఓకేనా, నేను వెళ్ళనా” అని అడుగుతుంటే తలుపు కొద్దిగా తెరుచుకుంది.

నేను లోపలికి చూస్తే ట్యాప్ ఊడిపోయి నీళ్ళు మొత్తం పైకి ఎగిరి పడుతున్నాయి. నేను వెంటనే లోపలికి వెళ్లా కాని కవిత కనపడలేదు, వెనక్కి తిరిగి చూస్తే తలుపు చాటుకి నిలబడి వుంది. తల స్నానం వల్లనో లేక ఈ నీళ్ళు లీక్ అవడం వల్లనో కాని తల మొత్తం
తడిసిపోయి వుంది. స్నానం మధ్యలో వుందేమో, అందుకే తన ఒంటిని లంగాలో దాచేసింది. రొమ్ముల నుండి తొడల వరకు కప్పినా కూడా లంగా తడిచి వుండటం వల్ల తన అందాలు స్పష్టంగా కనిపిస్తున్నాయి. తన పచ్చటి తొడలు, నున్నటి జబ్బలు, చెక్కిళ్లపై
నుండి జారుతున్న నీటి బొట్లు, మొత్తంగా కొరుక్కు తినాలనిపించే జున్ను ముక్కలా వుంది కవిత. అక్కడి పరిస్థితి మర్చిపోయి తననే చూస్తుంటే కొంత సిగ్గుతో “ఓ బాబు, నన్ను చూసింది చాలు, ముందు ఆ నల్లా సంగతి చూడు” అనడంతో ఈ లోకంలోకి వచ్చా.
నేను ఊడిపోయిన నల్లా హేండిల్ తీసుకుని కొద్దిసేపు ప్రయత్నించి ఫిక్స్ చేసేసా. కాని ఇలా చేస్తుండగానే నేను కూడా తడిచిపోయా. తను నవ్వుతూ నా వైపు చూసి “మొత్తం తడిచిపోయావ్, సబ్బు లేకుండా స్నానం అయిపోయింది నీకు” అంది.