కష్టాలు 1530

ఈ ఆలోచనలతోనే గౌతమి ఎక్కాడు. ఈ సెకండ్ క్లాస్ సర్టిఫికేట్ తో జీవితాన్ని ఫస్ట్ క్లాస్ లోకి ఎలా మార్చాలా అని.
సామర్లకోటలో ఒక కుటుంబం ఎక్కారు. తలిదండ్రులతోపాటు ఒక 18-20 మధ్యగల అమ్మాయి. 32-24-34 ఉండోచ్చేమో. చామనఛాయ. టైట్ పంజాబీలో సళ్ళు ఇంకా పెద్దవిగా కనపడుతున్నాయి. ఐనాసరే ఆ గుద్దతర్వాతే ఏదైనా. పెద్ద అందగత్తె కాదుగానీ ఆ గుద్దదెంగాలి అనుకోని మగాడు ఉండడేమో. కుమార్ కూడా ఆ పిల్లని కళ్ళతోనే తడిమేస్తున్నాడు. ఇంత అందగత్తెకి తల్లి ఎలా ఉంటుందో అని అటు చూస్తే అది ఇంకో అద్భుతం. తెల్లటి తెలుపు. మహానటి సావిత్రి అందానికి ఏమీ తక్కువ కాదు. చీరపక్కగా కనపడుతున్న సళ్ళు పిచ్చెక్కిస్తున్నాయి. కండపట్టిన పొట్టని చూడగానే కుమార్ గాడిది నిక్కేసింది. ఇదే ఏ సినిమానో అయ్యుంటే ఈపాటికి డ్రీం సాంగ్ పడిపోయేదే. కానీ హీరోయిన్ ఎవరు? ప్రౌఢ ఐన తల్లా లేక కసి గుద్ద ఉన్న కూతురా?? ఇద్దరూ ఎందుకు కాకూడదు? మీదెక్కి కూతురు గుద్ద దెంగించుకుంటుంటే, ఆ తల్లి ఏమో ముఖమ్మీద కూర్చుని పూకు నాకించుకుంటుంటే… కుమార్ గాడు కళ్ళు తెరిచే కలలోకి వెళ్ళిపోయాడు. ప్రపంచాన్ని మర్చిపోయి తల్లీకూతళ్ళని చూస్తున్నాడు. ఆ అందాలు అలాంటివి మరి.
ఎవరో తడితే ఈ లోకంలోకి వచ్చాడు కుమార్. ఎవరా అని చూస్తే ఆ పిల్ల తండ్రి. టిక్కెట్ కలెక్టర్ టిక్కెట్ అడుగుతుంటే పట్టించుకోలేదని ఆయన తట్టి లేపాడు. చూస్తున్నవాళ్ళకి కుమార్కి సాయం చేస్తున్నట్టు కనిపించినా ఆయనకి ఆయనే సాయం చేసుకుంటున్నాడు పాపం, ఇంటి ఆడవారిమీదనుంచి దృష్టి మరల్చి. వాడి చూపులకి లేచింది కాస్తా పడుకుంది. ఛీ దరిద్రం అనుకుంటూ కుమార్ కూడ లేచి పై బెర్త్ ఎక్కాడు పడుకోవటానికి.

ప్రొద్దున్న మెలకువ వచ్చేసరికి 6 అయ్యింది. ఇంకా హైదరాబాదు రాలేదు. కిందకి దిగిచూస్తే ఆంటీ కూర్చుని ఉంది. పాప ఎదురుగా ఉన్న బెర్త్లో నిద్రపోతోంది. దుప్పటి కప్పుకుని ఉంది కనుక ఆ గుద్ద కనపడటంలేదు. అంకుల్ బాత్రూం కి వెళ్ళాడు అనుకుంటా, కనపడలేదు. కుమార్ ధైర్యంగా వెళ్లి ఆంటీ పక్కన కూర్చున్నాడు. అలవాటు పడిన ప్రాణం కదా.. ఆంటీని కెలుకుదామనే ఫిక్స్ అయ్యాడు. గొంతు సవరించుకుని మీది హైదరాబాదా ఆంటీ అన్నాడు. ఆవిడ ఒక్కసారి కోపంగా చూసింది.

ఆంటీ: ఎవరయ్యా నీకు అంటీ?
కుమార్: పోనిలే అక్కా, మీది హైదరాబాదేనా?
ఆంటీ కిసుక్కున నవ్వింది. గాలికి ఎగురుతున్న జుట్టుని, చెదిరిన పైటని సరి చేసుకుంటూ “అవునయ్యా” అంది. బాగా నిద్రపోయి లేచిందేమో ఒకలాంటి అందంతో అదరగొడుతోంది. కుమార్ చూపులు ఆ పైట దగ్గరే చిక్కుకుపోయాయి. కనీసం 36 సైజు ఉంటుంది.
ఆంటీ: నీది కూడా హైదరాబాదేనా బాబు? ఏ ఏరియాలో ఉంటావేంటి?
కుమార్: అమీర్పేట అక్కా.
ఆంటీ: ఇందాక ఆంటీ అన్నట్టున్నావ్.
కుమార్: ఎదో ఆలా జరిగిందిలే అక్కా. వదిలేయ్.
ఆంటీ: మరి అక్కని ఆలా చూస్తున్నావ్. ఇదీ వదిలేయాలా నాయన? మీ బావ నన్ను తిట్టాడు నీ చూపులకి.
కుమార్: అయ్యో! సారీ అక్కా. ఇంకోసారి ఆలా జరగదులే.
ఆంటీ: ఏది జరగదు? నువ్వు చూడటమా లేక మీ బావ తిట్టటమా?
ఆంటీ మంచి కసి ఉంది అని కుమార్ కి అర్ధం అయిపోయింది. ఆలస్యం కాకుండా నంబర్ తీసుకుంటే తర్వాత మెల్లగా లైన్లో పెట్టుకోవచ్చు.
కుమార్: నీకు ఏది కావాలో అది జరిపించొచ్చులే అక్కా. ఇంతకీ మీ పేరు ఏంటో?
ఆంటీ: అబ్బా మాటకారివే! అయినా నా పేరు దేనికి? దారిన పోయే అందరికి నా పేరు చెప్తూ కూర్చుంటే మీ బావ చంపేస్తాడు.
కుమార్: అబ్బో బావ అంట స్ట్రిక్ట్ అన్నమాట. ఉరికి కొత్త కదా, మంచి చెడూ మాట్లాడుకోవడానికి ఒకరుంటారు అని అడిగా. పోనిలే అక్కా.
ఆంటీ: అదేంటి ఊరికి కొత్త?
కుమార్: కాకినాడలో ఇంజనీరింగ్ అయ్యింది. ఉద్యోగం పురుషలక్షణం అన్నారు కదా. అందుకే హైదరాబాదు వస్తున్నా.
ఆంటీ ఒక చిన్న నవ్వు నవ్వింది. కుమార్ ఏంటి అన్నట్టు చేయి ఊపాడు.
ఆంటీ: ఏమి లేదు… నువ్వు పెద్ద మగాడు అనుకున్నానే.
కుమార్ కి ఎక్కడో కాలింది. దీనమ్మ చీర ఎత్తి పూకులో తోస్తే నోట్లోంచి అరుపు రావాలి. అప్పుడు తెలుస్తుంది మగతనం అంటే ఏంటో!
కుమార్: నా పురుషలక్షణాలు ఇంకా చాలా ఉన్నాయి.
ఆంటీ: అందుకేనా తినేసేలా చూసావ్ రాత్రి నన్ను.
కుమార్: ఎక్కడ చూసాను? మీ ఆయన పుణ్యమా అని బోర్లా పడుకున్నా.
ఆంటీ: లేకపోతే ఏమి చేసేవాడివో?
సిగ్గులేకుండా ఇలా మాట్లాడుతుంటే కుమార్ కి ధైర్యం పెరిగిపోయింది. ఆంటీ ఖచ్చితంగా లైన్లోకి వస్తుంది అని అర్ధం అయిపోయింది.
కుమార్: పేరు అడ్రస్ ఇచ్చి చూడు అక్కా, నీకే తెలుస్తుంది.
ఆంటీ: అడగగానే ఇస్తారు మరి. నువ్వే సాధించుకో. (జరగని పైటని జరిపి, కొంచెం చూపించి సరిచేసింది)
కుమార్ గాడికి నిక్కేసింది. మనోడేమీ తక్కువ కాదుగా.. ప్యాంటు మీదనుంచే ఒకసారి నిగిడిన మొడ్డని వత్తుకున్నాడు. ఏదైతే చుపించాలనుకున్నాడో అది ఖఛ్చితంగా చూపించాడు. అంటీ కూడా బాగుంది అన్నట్టు ఒక చిన్న నవ్వు నవ్వింది. ఇంతలో అంకుల్ రావటం అంటీ కిటికీలో తల దూర్చేయ్యటం జరిగిపోయాయి. అంకుల్ వచ్చి కుమార్ అంటీల మధ్యలో కూర్చున్నాడు మనవాడిని కోపంగా చూస్తూ.
అంకుల్(చిరాగ్గా): ఏంటో ఈ ట్రైన్. గంట లేటంట! మౌలాలి లో దిగిపోదామా ఆగితే?
అంటీ: మీ ఇష్టం అండి.