అంకుల్: సరే మరి జ్యోతిని లేపి సామాన్లు సర్దు. వెధవ గోల భరించలేకపోతున్నా!
కసి గుద్ద పాప పేరు జ్యోతి అన్నమాట. కుమార్ మెంటల్ గా నోట్ చేసుకున్నాడు. అంటీ కూడా జ్యోతిని లేపి సామాన్లు సర్దటంలో పడిపోయింది. అప్పుడప్పుడు కుమార్ వంక చూసేది. పైట సరిచేసేది. ఇంతలో మౌలాలి రావటం ట్రైన్ ఆగటం, ఈ ఫామిలీ దిగిపోవటం అన్నీ జరిగిపోయాయి.
నంబర్ ఇవ్వకుండా దెంగేసింది అంటీ అని తిట్టుకున్నాడు కుమార్. ఆ అంకుల్ గాడు ఒకే ఒక్క నిమిషం తర్వాత వచ్చిన బాగుండేది. నోటి దాకా వచ్చిన పూకు గుద్ద చూపెట్టి పోయింది. ట్రైన్ ఎంత స్పీడ్గా వెళ్తున్నా మనవాడి ఆలోచనలు మౌలాలిలో ఆగిపోయాయి.
సికింద్రాబాద్ స్టేషన్లో ట్రైన్ ఎప్పుడు ఆగిందో కూడా పట్టలేదు కుమార్ కి. రమేష్ సీట్ దగ్గరికి వచ్చి పలకరించాక మాములు మనిషి అయ్యాడు.
రమేష్: ఎరా బావ? ఎలా ఉన్నావ్?
కుమార్: బాగానే ఉన్నాను రా… నువ్వే చెప్పాలి. మీ కంపెనీ లో ఇంటర్వ్యూ సెట్ అయిందా నాకు?
రమేష్: మొదలెట్టావా? నేను చూసుకుంటా. నువ్వు కాస్త ఫ్రెష్ అవ్వరా బాబు. ఇంతకీ మీ శారద అక్క ఎలా ఉంది?
కుమార్: అక్కకేరా బాగుంది. ( కళ్ళముందు ఒకసారి శారద బలిసిన గుద్ద కనిపించింది)
రమేష్: నీ మొదటి జీతంతో అక్కకి ఒక చీర కొనాలి రా. ఎంత చేసింది నీకోసం. దేవత రా..
కుమార్: అవునవును. చీర తీసెయ్యాలి…. తీసుకోవాలి.
రమేష్: రేపు శనివారం నీకు ఇంటర్వ్యూ. వీకెండ్ కదా… టికెట్ బాగానే దొరికింది. కష్టం అనుకున్నా నువ్వు రావటం.
కుమార్: తత్కాల్ టికెట్ రా. బుక్ అయ్యేసరికి తాతలు కనపడ్డారు.
కుమార్ ఠక్కున ఆగిపోయాడు. వెనక్కి తిరిగి తన భోగీ దగ్గరికి పరుగు మొదలుపెట్టాడు. రమేష్ కి ఏమి అర్ధం కావటం లేదు. కుమార్.. కుమార్.. అని అరుస్తూ తాను పరిగెడుతున్నాడు. భోగీ దగ్గరికి వచ్చేసరికి కుమార్ రిజర్వేషన్ షీట్ చూస్తూ కనపడ్డాడు.
బెర్త్ నంబర్ 20 : రామనాథం M 55
బెర్త్ నంబర్ 21 : జ్యోతి F 18
బెర్త్ నంబర్ 22 : రూప F 44; Mob : 98483 *****
నంబర్ నోట్ చేసుకుంటున్న కుమార్ వంక రమేష్ వింతగా, కోపంగా చూస్తూ నుంచున్నాడు.
10H బస్సు లో అమీర్పేట్ బయలుదేరారు ఇద్దరు. మామూలు మాటలు ఒకేగాని రమేష్ లో నిరుత్సాహం గుర్తుపట్టకపోలేదు కుమార్. ఇంటర్ వరకు కలిసే పెరిగారు. ఒకటే కంచం ఒకే మంచం టైపు స్నేహం మరి. చదువు తప్ప ఇంకేవి పట్టించుకోని కుమార్ గాడికి ఇంజనీరింగ్ లో 59% మాత్రమే ఎలా అని రమేష్ కి ఎప్పుడూ బాధే. ఆరోగ్యం బాగోలేదని హోమ్ సిక్ అని చెప్పేవాడు ఎప్పుడైనా అడిగితే. శారదక్క పుణ్యమా అని ఊరు కానీ ఊరిలో ఒక్కడు ఉండి కనీసం గట్టెక్కాడు అనుకుంటున్నారు అంతా. చూస్తే మనవాడు ఆడంగులకు మరిగినట్టున్నాడు. ఎంత యావ లేకపోతే రైల్వే స్టేషన్ లో అలా పరుగెడతాడు? కుమార్ గాడిని ఒక కంట కనిపెడుతూనే ఉండాలి ఇక పైన అని నిర్ణయించుకున్నాడు రమేష్.
రమేష్ నిరుత్సాహానికి కారణం తెలిసినా ఆ టాపిక్ బయటకి రావటం ఇష్టం లేదు కుమార్ కి. ఇప్పటికే రమేష్ దగ్గర చాలా సాయం పొంది ఉన్నాడు. ఇకపైన కూడా వాడి రూంలోనే ఉండాలి. ఆ ఉద్యోగం ఎదో వచ్చేస్తే కాస్త తలెత్తుకోవచ్చు మళ్ళీ. నెమ్మదిగా అన్నీ సర్దుకుంటాయి అని తనకి తానే నచ్చచెప్పుకున్నాడు కుమార్.
అమీర్పేట్ సత్యం థియేటర్ వెనక సందులో ఇల్లు. ఇంద్రభవనమ్ ఐతే కాదుగానీ కాకినాడ రూమ్ కంటే చాలా పెద్దది. 2 BHK అనాలంట. హైద్రాబాదు కి కాకినాడ కి మాటల్లో తేడా: మొదటి అనుభవం. ఏదైతేనో కుమార్ గాడికి వేరే రూమ్ ఉంది. కాస్త ప్రైవసీ ఉంటుంది అన్నమాట. రమేష్ 10 గంటలకి ఆఫీసుకి వెళ్ళాక కుమార్ రిలాక్స్ అయ్యాడు. మర్నాడు ఉన్న ఇంటర్వ్యూ కోసం కొంచెం ప్రిపేర్ అయ్యాడు. బోర్ కొట్టి పుస్తకాలూ మూసేసేడు. పదకొండున్నర అయ్యింది. ఒక టైం టేబుల్ కి అలవాటు పడ్డ శరీరం కదా. మూడ్ వచ్చేసింది.
టైట్ గుద్దని దెంగేవాడు రోజూ! నాకుళ్ళు చీకుళ్ళు… అబ్బో!! ఇప్పుడు చేత్తో కొట్టుకునే పరిస్థితి కి వచ్చాడు. మనసు రూప మీదకి మళ్లింది. చెయ్యేమో మొడ్డ మీదకి వెళ్ళింది. మొడ్డని రెండుసార్లు వత్తుకుని ఫోన్ తీసి రూప నంబర్ డైల్ చేసేడు.
రూప: ఎవరూ?
కుమార్: నేను అక్కా. నిన్న రైల్లో కలిసాం కదా.
రూప: (కంగారుగా) నా నంబర్ ఎలా దొరికింది. అయినా రైలేంటి?
కుమార్: నంబర్ అడిగితే సాధించుకోమన్నావు కదా. ఇప్పుడు తెలియనట్టు భలే పోజ్ కొడుతున్నావ్!!
రూప: సాధించవన్నమాట అయితే? దేనికి ఫోన్ చేసావ్?
కుమార్: కష్టసుఖాలు పంచుకుందాం అని అక్కా.
రూప: ఏమిటో తమరికి వచ్చిన కష్టం?
కుమార్: నువ్వు గుర్తొచ్చావ్ అక్కా. ఊరికే పలకరిద్దామా అని చేశా.
రూప: నీలాంటి కుర్రోళ్ళకి నాలాంటి వాళ్ళు దేనికి గుర్తు వస్తారో తెలుసుగానీ, మీ బావ కి తెలిస్తే నన్ను నిన్ను కలిపి చంపేస్తాడు. ఇలా ఫోన్ చేసి నన్ను ఇబ్బంది పెట్టకు ప్లీజ్.
కుమార్: అయ్యో ఇప్పుడు నేను ఏమన్నాను అక్కా.నంబర్ కనుక్కోమన్నావ్ కదా. సాధించా అని చెప్పటానికి కాల్ చేశా. నువ్వు ఎదో అనుకుంటున్నావు.
Refreshing fast track story Aunty stories afternoon gap enjoyable