అయినా నీ సళ్ళు ఎంత చీకినా 528

“పాపం…లైసెన్స్ అంటే తెలీదు మావ గారికి…” అంటూ రెడ్డి చెయ్యి వదిలేసి అత్త మీద చుట్టూ చెయ్యి వేసి ” ఇక్కడ ఎవరు లైసెన్స్ కడితే వాళ్లదే మా అత్త ” అంది డిమాండ్ చేస్తున్నట్టుగా. అప్పటికే నిర్మలమ్మ కి మంచి అనుభవాలు ఉన్నాయి.కానీ
తాళి కటించుకోవడం అనేది చాల కొత్తగా…పిచ్చెక్కించేలా ఉంది. ఆ ఆలోచనకే జాకెట్ లో మొనలు నీలిగాయి. మొదటిసారి కొత్తగా తొడల మధ్య ఎదో జిగటగా అనిపించింది. జబ్బలు బిరుసెక్కి జాకెట్ దారాలు సాగిపోయాయి. కోడలు పెట్టిన ఈ ఆఫర్ కసి గ అనిపించింది. ఈ ఇద్దరిలో ఎవరి పాకలో పాడుకుంటానో అన్న ఆలోచనతో గుండెలో లబ్ దబ్ శబ్దం తనకే వినిపించేలా మొగసాగింది.
ఏ లోగా రెడ్డి లోపలి వెళ్లి మొన్న టౌన్ కి వెళ్లినపుడు తెచ్చిన పసుపు తాడు కోసం వెతకసాగాడు. కానీ అది ఎక్కడ ఉందొ కనిపించడం లేదు. కోడలు ఏ రూల్ పెట్టకపోయినట్టు అయితే ఏ పాటికి నిర్మలమ్మకి దబిడి దిబిడి మొదలు పెట్టేవాడే. కానీ ఇపుడు లైసెన్స్ లేకుండా చేయి వేయడానికి వీలు లేదు అనడం తో ఆత్రం గ వెతకసాగాడు. రామిరెడ్డి దగ్గర కూడా లేదు. ఎం చేయాలో ఇద్దరికీ అర్ధం కావడం లేదు. వీళ్ళ అవస్థ గమనించిన రత్నం తన మేడలో పసుపుకొమ్ము కట్టుకొని ,తన తాళి తీసింది. కానీ ఇపుడు ఇద్దరిలో ఎవరికీ ఇవ్వాలో అర్ధం కాలేదు. అపుడు రత్నం కి ఒక ఆలోచన వచ్చింది. ఇద్దరినీ పిలిచింది. “మీ ఇద్దరికీ ఇపుడు నిర్మలమ్మ కావాలి… న దగ్గర ఒక్క తాళి మాత్రమే ఉంది…కాబట్టి మీ ఇద్దరు కలిసి కట్టి లైన్స్ తీసుకోండి” అంది తెలివిగా. ఇద్దరి మొహాలు వెలిగిపోయాయి. మొడ్డలు బార చాపుకున్నాయి. వెంటనే తాళి తీసుకొని ఇద్దరు చెరొక మూడు ముళ్ళు వేశారు. మొత్తం ఆరు ముళ్ళు. ఆలా తాళి కట్టారో లేదో..వెంటనే నిర్మలమ్మ వాళ్ళ ఇద్దరికీ పాదాభివందము చేసింది. ఆమె ఆలా చేయడం లావణ్య కి కొత్తగా అనిపించింది. ఆమె తన అత్త నేనా అనిపించింది. ఎందుకంటే నిర్మలమ్మ తో పోల్చుకుంటే వాళ్ళు ఇద్దరు వయసులో చిన్నవారు. పైగా చదువు సంధ్య లేనివారు. మొరటు మనుషులు. మాములుగా అయితే నిర్మలమ్మ కనీసం వాళ్లతో మాట్లాడటం కూడా జరగదు. కానీ కామం మనిషితో ఎంత పని అయినా చూపిస్తుంది అని అపుడు లావణ్య కి అర్ధం అయింది. నిర్మలమ్మ ఆశీర్వాదం కోసం కిందకి వంగగానే వాళ్ళు ఇద్దరు కాళ్ళు వెనక్కి తీసేసారు. నిర్మలమ్మకి అర్ధం కాలేదు. అపుడు ” నిను తాకలంటే లైసెన్స్ అని రూల్ పెటింది నీ కోడలు…ఇపుడు మమ్మల్ని తాకాలంటే మా దగ్గర లైసెన్స్ తీసుకోవాలి అనడు రామిరెడ్డి వెటకారం గ నవ్వుతు. వాళ్ళు ఎదో భారీ ప్లాన్ వేశారని నిర్మలమ్మకి,లావణ్య కి అర్ధం అయింది కానీ అది ఏంటో తెలియక టెన్షన్ మొదలయింది. ” ఏంటో ఆ రూల్” అంది లావణ్య ధైర్యం గ. అపుడు రామిరెడ్డి అందుకుంటూ.” మొదటి రూల్..ఇద్దరు జాకెట్లు మార్చుకోవాలి “అన్నాడు. ఆటను ఆలా ఎందుకు ఏనాడో వెంటనే లావణ్య కి అర్ధం అయింది. లావణ్య కంట నిర్మలమ్మ కొంచం సన్నగా ఉంటది. ఇపుడు లావణ్య నిర్మలమ్మ జాకెట్ వేసుకుంటే ఆమెకి సరిపోదు. లావణ్య ని ఆలా చూడడానికి ఇలా ప్లాన్ చేసారని అర్ధం అయింది లావణ్య కి. కానీ నిర్మలమ్మ కి ఆ రూల్ అర్ధం కాలేదు. కానీ సరే అని విప్పుకుంది. ఇద్దరు పక్క రూమ్ లోకి వెళ్లి మార్చుకొని వచ్చారు. నిర్మలమ్మ జాకెట్ చిన్నగా ఉండడం తో లావణ్య కి జబ్బలు దగ్గర పేరుకుపోయింది జాకెట్. గుండెల మీద మధ్యలో హుక్ పట్టలేదు. వీపు దగ్గర పెయింట్ వేసినట్టు అతుక్కుపోయింది . నిర్మలమ్మ కి కొంచం లూస్ గ ఉంది. ” ఆ…ఇపుడు ఒకే నా మావ గార్లకి” అంది లావణ్య నడుము మీద చెయ్యి పెట్టుకొని వయ్యారం గ నిలబడి. అపుడు రెడ్డి అందుకొని”ఇంకొక రూల్ ఉంది…మీ అత్త జాకెట్ విప్పకుండా..అంటే ఒక్క హుక్స్ కూడా తియ్యకుండానే మాకు పాలు ఇవ్వాలి”అన్నాడు నిర్మలమ్మ గుండెలవంక ఆశగా చూస్తూ. ఈసారి నిర్మలమ్మ కి,రత్నం కి అర్ధం కాలేదు. ఆలా ఎలా కుదురుతుందా అని ఆలోచిస్తూ ఉండగా..లావణ్య పరిగెట్టుకుంటూ వంట గాడి లోకి వెళ్లి కత్తెర తీసుకొని వచ్చింది. “అత్తయ్య ఇటు తిరుగు..ఏ రోజు మనం ఓడిపోకూడదు” అని పైట పక్కకి జరిపి నిర్మలమ్మ కుడి చన్ను మీద ఉన్న జాకెట్ ని బొటన వేలు,చూపుడు వేలితో పట్టుకొని కొంచం ముందుకి లాగి సపక్ మని కత్తెర తో కత్తిరించింది. ఆలా కత్తిరించి జాకెట్ ని వదలగానే ,అప్పటికే నిక్క పొడుచుకొని ఉన్న మొన టింగు మంటూ బయటకి దూకింది. “ఆ…ఇపుడు సరే నా మావ గార్లకి” అనగానే రామిరెడ్డి ఇంకా ఆపుకోలేక లావణ్య ముందే నిర్మలమ్మ బుడిపె ని వేలితో పట్టి లాగి నలిపాడు. “ఓ మావా…ఏంటా మోటు సరసం…ఇప్పటికే నలుగురికి మోక్షం పంచిన గుండె అది…మర్యాదగా చూసుకో దాన్ని ” అంది. “నాలుగురా…” అని రెడ్డి అనగానే “అవును…మా అయన..మా మామ..మీ ఇద్దరు ఇపుడు” అంది నవ్వుతు. వెంటనే రామిరెడ్డి బుడిపె ని వదిలేసి కుచ్చిళ్ళ లోపలి చెయ్యి దోపాడు మొరటుగా. ఇలా లావణ్య ముందు చేయడం నిర్మలమ్మ కి కొంచం ఇబ్బంది గ అనిపించింది. వెంటనే రామిరెడ్డి చెయ్యి తీసేసి లోపలికి వెళదాం అని సైగ చేసింది.

మళ్ళీ తనలో ఉన్న చిలిపితనం బయటకి రాసాగింది. గది లోకి తొంగి చూడాలని బలం గ ఉంది కోరిక. కానీ ఆలా చేస్తే తన బెట్టు పోతుంది అన్న భయం. ఈ లోగ బయట నుండి రత్నం గొంతు వినిపించసాగింది”రండి ..పంతులుగారు..చాలా రోజులు అయింది ..తమరు మా ఇంటికి వచ్చి ” అనింది రత్నం. ఎవరు వచ్చారో లావణ్య కి అర్ధం కాలేదు. కిటికీ లో నుండి బయటకి తొంగి చూసింది. ఒక 50 ఏళ్ళ వయసు ఉంటుంది. ఆయనని చూడగానే పూజారి అని అర్ధం అయింది. బక్క పలచగా ఉన్నాడు. నుదుటన విభూది పూసుకొని ఉన్నాడు. రత్నం లోపలి వచ్చి లావణ్య కి పక్కకి వెళ్ళమని సైగ చేసింది. లోపల ఉన్న కుర్చీ తీసుకెళ్లి బయట వేసింది. అయన కూర్చున్నాడు. ” ఈమె..రత్నం…ఏది రెడ్డి…కోతలకు ముహూర్తం అన్నాడు…మళ్ళీ కనబడలేదు” అనడు అయన రత్నం తో. ” ఆచారి గారు..అయన లోపల నిద్రపోతున్నాడు…లేపుతాను ఉండదని…మీ అంతటివోల్లు మా ఇంటికి రావడం మా అదృష్టం..”అని రత్నం లోపలి వచ్చి “మావా..”అని పిలిచింది చిన్నగా. రెడ్డి తలా బయటకి పెట్టి ఏందీ అనడు. ” ఆచారి గారు వచ్చారు” అని చెపింది రత్నం. దెబ్బకి రెడ్డి మంచం మీద నుండి కిందకి ఒక్క అంగలో దూకాడు. ఆచారి అంటే ఓ ఉర్లో అందరికి చాలా గౌరవం మరియు భయం. తప్పుగా ప్రవర్తిస్తే శాపం వస్తుందని భయం అందరికి. రెడ్డి డ్రాయేర్ లో ఉన్నాడు. అది కూడా రంగు వెలిసిపోయిన పాత డ్రాయేర్. ఎదురుగ లావణ్య ఉండడం తో రెడ్డి పక్కనే ఉన్న టవల్ చుట్టుకున్నాడు. గబా గబా చొక్కా తగిలించుకొని మొహాన్ని తుడుచుకుంటూ బయటకి వచ్చి” నమస్కారం పంతులు గారు..”అని చేతులు కట్టుకొని నిలబడ్డాడు. ఆచారి దగ్గర అందరు నిలబడే ఉంటారు. “అదే రెడ్డి..ముహూర్తం అన్నావ్ కదా.. అది చెప్పి పోదామని వచ్చా..సాయంత్రం కలవు ఒకసారి” అని కుర్చీ లో నుండి లేచాడు ఆచారి గారు. ఈ లోగ లోపల నుండి నవ్వులు వినిపించాయి ఆచారి గారికి. “ఎం రెడ్డి..చుట్టాలు వచినట్టున్నారే…మీ చెల్లెలి తరుపు వాళ్ళ..”అన్నాడు పలకరింపుగా. ఎం చెప్పాలో అర్ధం కాలేదు రెడ్డి గ సడన్ గ.
వెంటనే ఆచారి గారు చొరవ తీసుకొని ఇంటిలోకి వెళ్ళాడు పలకరిద్దామని. రెడ్డి వాళ్ళ చెల్లెలు ఆచారి గారి కి చిన్నప్పటి నుండి పరిచయం. లోపలి వెళ్ళగానే అక్కడ కుర్చీలో లావణ్య,నిర్మలమ్మ కూర్చొని ఉన్నారు. అప్పటినే నిర్మలమ్మ బట్టలు సర్దుకొని మాములుగా కూర్చుని ఉంది. రామిరెడ్డి లోపల ఉన్నాడు..బయటకి కనపడకుండా. నిర్మలమ్మ ని చూడగానే ఆచారి గారు ” నువ్వు బడి లో టీచర్ వి కదూ…ఇక్కడ ఉన్నావు ఏంటి…” అని “ఈ పిల్ల ఎవరు..”అన్నాడు లావణ్య ని పరిశీలిస్తూ. “ఎం లేదు సార్..మధ్యన భోజన పధకానికి బియ్యం ఇక్కడే వండిస్తున్నా…చూద్దామని వచ్చా…ఆమె న కోడలు” అంది ఏ మాత్రం భయం లేకుండా నిర్మలమ్మ. నిర్మలమ్మకి ఆచారి గారు అంటే చాల కోపం. ఎందుకంటే ఆయనకి తక్కువ కులం వాళ్ళు అంటే చాలా చిన్న చూపు. కనీసం మనుషుల లాగా కూడా చూడడు. ఆమె ఆలా సమాధానం చెప్పడం ఆచారి గారి కి నచ్చలేదు. తనతో ఎవరు అంట ధైర్యం గ మాట్లాడరు. నిర్మలమ్మ ని ఒకసారి పైకి కిందకి చూసిచూసి బయటకి వచేసాడు విసురుగా. ” ఇలాంటి వాళ్ళని ఇళ్లలోకి రానివ్వకు” అని రెడ్డి తో కోపం గ చేపి వెళ్ళిపోయాడు ఆచారి గారు.