బయటికి రా అనంట్లు నేను సైగ చేసి, ద్వారం వైపు నడిచా.తను నా వెనుకనే వచ్చింది.బయటకు వచ్చీ రాగానే,నేను ఇంక చెలరేగి పోయా, “స్నేహా, ఒక్కటడుగుతాను చెప్తావా?” “ఎంటీ?” “నాతో ఎందుకలా ప్రవర్తిస్తున్నావ్, నేను వచ్చినప్పటినుండి చూస్తున్నాను?నీకేం ద్రోహం చేశాను, నాతో బాగ ఉండోచ్చుగా అందరిలాగానే.” నేను చెప్పటం అయిపోగానే, తను ఒక్క క్షణం నావైపు చూసి, గిరుక్కున తిరిగి తన రూమ్ వైపు వెళ్ళిపోసాగింది, నేను వెంటనే తన మోచెతిని పట్టుకుని వెన్నక్కు లాగా, తను తుళ్ళిపడబొయి, వెంటనే నావైపు కోపం గా తిరిగి, “వొదులు నన్ను, ఇంట్లో ఎవ్వరు లేని సమయం చూసి, నాతో ఇలా ప్రవర్తిస్తావా? ఉండు నీపని చెప్తా..” అంటూ, ఫోన్ వైపు వెళ్ళ సాగింది, నేను వెంటనే తనకంటే ముందుగా ఫోన్ దగ్గరుకు వెళ్ళి, దాని వైరు పీకేశా. “ముందు నాకు సమాధానం చెప్పు, ఆ తరువాత ఎవ్వరికి కావాలన్న ఫోన్ చేస్కో, ఎందుకు నాతో ఇలా ప్రవర్తిస్తున్నవ్? నాకు తెలియాలి.” తన ప్రయత్నంలో ఫెయిల్ అయినందుకు ఉక్రోషంతో, “ఎందుకు, తెలుసుకోని ఏంచేస్తావ్? ముందు ఆ ఫోన్ వైర్ ఇలా ఇవ్వు, లేదంటే పోలిస్ కంప్లైంట్ ఇస్తాను…” అంటూ ఆవేశ పడ సాగింది. విచిత్రంగా అంత కోపంలో కూడా నాకు నవ్వు ఆగలేదు, పక పకామని నవ్వుతూ సోఫాలో పడ్డా, “పో..పోలి..పోలిస్ పిలిస్తావా, నాపైనా, హ హ హ హ…నిజ్జంగా స్నేహా, నిజంగా నువ్వు అలా చేస్తావా..? ” అంటూ నేను నవ్వు ఆపుకుంటూ అడిగా. “చేస్తా..” అంటూ నా చేతిలోని వైర్ తీస్కోబోయింది, నేను వెంటన్నే దాన్ని లాక్కుని, “అసలు నీకు ఎమైంది, ఇలా ప్రవర్తిస్తున్నావ్? నేనిక్కడ ఉండదం నీకు ఇష్టంలేదా?” “లేదు” “అదే, ఎందుకని?” “తెలుసుకోని ఏం చేస్తావ్? వెళ్ళిపోతావ..” “…” నిశ్శబ్దం, నాలోనా? బయటా? “ముందు నువ్వు చెప్పు, ఆ తరువాత నేను వెళ్ళడమా, ఉండడమా అని ఆలోచిస్తా.” “నీ లాంటి మగాళ్ళంటె నాకు అసహ్యం?” “నా లాంటి వాళ్ళు అంటే? నాగురించి నీకు పూర్తిగా తెలుసా?” “తెలుసు” “ఏం తెలుసు” “మీ మగాళ్ళు అందరు ఒకటే, ఒక ఆడ దాని దగ్గర మీ మగాళ్ళు ఏమి ఆశిస్తారో తెలియంటువంటి అమాయకురాల్ని కాదు నేను.” “అంటె నేను ఏమి అశించి ఇక్కడికి వచ్చానను కున్నావ్?” “ఏముంది, నిస్సహాయురాలైన మా అమ్మని, మమ్మల్ని మోసం చేద్దామని, మా దగ్గర ఉన్న డబ్బుని, కుదిరితే మమ్మల్ని మోసం చేద్దామని వచ్చుంటావ్, అంతేనా?” తన మొహంలో ఎదో తెలియని సంతోషం, ఇలా నన్ను కడిగి పారేస్తున్ననందుకనుకుంటా…
“నా గురించి చాల పొర్పడ్డావ్, స్నేహా” నా గొంతులో మార్ధవం, తెలియని బాధా వినిపించాయి, నాకే, తనకి కాదు. తనకి నేను ఒక లేడి పిల్లని వేటాడే వేటగాడిలా, గొర్రె పిల్లని గొంతు కోసే కసాయి వాడిలా కనిపిస్తున్నాను. “నేను నమ్మను, నీ లాంటి మగాళ్ళని నమ్మను..మంచిగా ఉంటూ, తియ్యని మాటల్ని అవతలి వాళ్ళపైన ప్రయోగిస్తూ, వాళ్ళని సరైన సమయంలో గొంతుకోసి, నమ్మించి మోసం చేసే నీలాంటి వాడిని ఎమంటారో తెలుసా, మ్రుగాలు, మాన్వ మ్రుగాలు..” “చాలు, ఇక ఆపు, నా కోపం కట్టలు తెంచుకునే దాక నన్ను ఉసిగొల్పద్దు.. నా గురించి కాని, నేను పడ్డ కష్టాల గురించి కాని నీకు ఏమి తెలియదు. ఊరికె నీకు జరిగిన అన్యాయానికి అందర్ని కారణభూతుల్ని చెయ్యడం ఎలాంటి న్యాయం?” తను స్థాణువు అయి నిన్ల్చుని, నా వైపు తీక్షణంగా చూసింది. తన మనసులో ఉన్న విషయాన్ని నేను పుస్తకం చదివినట్లుగా తనకి అనిపించసాగింది. “అవును, నాకు జరిగిన అన్యాయం ఈ ఇంట్లో మరెవ్వరికి జరగకూడదని నా ప్రయత్నం” “అందుకని, నన్ను కూడా ఆ గాటికి కట్టి, ఒక దోషిలా నిలపెడతావా? నేను ఎన్ని కష్టాలు పడ్డానో తెలుసా, నాకున్న ఒకే ఒక ఆధారం, అత్త. తను నన్ను చిన్నప్పుడు బాగా చూసుకుంది, నా అన్న వాళ్ళు లేకపోతే, తనే అన్ని అయి చూసింది. ఆ అభిమానంతోనే నేను మిమ్మల్ని ఎంతో కష్టపడి వెతికి, వచ్చానే కాని, మీ ఆస్తి పాస్తులని చూసి కాదు. సిగ్గులేకుండా మాట్లాడకు..” ఈ మాటకి తనకి రోషం పొడుచుకు వచ్చింది, “నాకు కాదు సిగ్గు లేనిది, నీకు. ఇన్ని మాటలు అంటున్నా, ఇంకా ఇక్కడే ఉన్నా వంటే, నీకు సిగ్గులేదు. ఫో బయటకు, నీ మొహం మాకు చూపించకు” నాకు కడుపు కాలింది, “ఎంత మాటన్నావే, నిన్ను..” అంటూ అప్రయత్నంగా నా చెయ్యి పైకి లేచింది, తనని కొడదామని అస్సలు ఉద్దేశ్యమే లేదు, కాని శరీరం ఇలాంటి పరిస్థితులలో అలా చేస్తుంది. కాని నా విషయంలో అది కొంచెం ఆలశ్యంగా పని చేసింది, నా చెయ్యి ఎత్తడం చూసి,తను వెంటనే తన చేతికి పని చెప్పింది, అంతే నా చెంప చెళ్ళుమనిపించింది. పైకి లేచిన నా చెయ్యి అలానే నా చెంప మీద కెళ్ళి చేరింది. ఒక పెద్ద మెరుపు మెరిసింది, నన్ను కొట్టిన తనకి కూడా అర్థం కాలేదు ఏం జరిగిందో, అలానే నిలబడిపోయింది. నేను అలానే సోఫాలో కూర్చోని పోయా.భయంకరమైన నిశ్శబ్ధం, బయట వర్షం, హోరు గాలి, ఉరుములు. ఆకాశం కూడా ఉరుమింది, తర్వాత ఏమి జరుగుంతుందో చూడాలి అన్నట్లుగా, మెరుపులు మెరిపించి, కిటికీలోంచి తొంగిచూస్తోంది. నాకు ఒళ్ళు మండిపోతుంది, కాసేపు అసలు ఏం జరిగిందో అర్థం కాలేదు, బుర్ర పనిచేయాడం ఆగిపోయింది. పళ్ళు బిగిసుకున్నాయి, చెయ్యి పిడికిలి బిగుస్కుంది, ఊపిరి గట్టిగా పీల్చినప్పుడు ముక్కు పుటాలు పెద్దవి అయ్యాయి, పిచ్చి కోపంలో పైకి లేచా, ఆ ఊపుకు తను భయపడింది, భయంతో వెనక్కు జరిగింది, నేను పైకి లేచి తనవైపు నడిచా,తను భయంతో వణికి పొతుంది, కుడి చెయ్యి సగం వరకి మడిచి, తనకడ్డంగా రక్షణగా పెట్టుకుంది, ఏ క్షణంలోనైనా దెబ్బని కాచుకునేందుకు. అలా జరిగి, జరిగి వెళ్ళి గోడకి ఆనుకుంది, నేను చెయ్యి ఎత్తి గట్టిగా తనని ఒకే గుద్దు గుద్దు గుద్దుదామనుకున్నా, “ఆ..” తను అలానే మోకాళ్ళ మీద కింద కూర్చుండి పోయింది. తన చెయ్యిని నాకడ్డుగా పెట్టి. ఎత్తిన చెయ్యి, అలానే ఉండిపోయింది నాకు. ఏదొ దెయ్యం పట్టి వదిలినట్లు నేను నా తల విదిల్చా. రెప్ప పాటులో జరగబోయె అనర్ధం నాకు అర్ధం అయ్యి, వెంటనే నా చెయ్యి కిందకు వచ్చేసింది, నిస్సహాయంగా కింద కూర్చున్న తనని చూసి జాలి వేసి, వెనక్కు తిరిగా, నేను వెనక్కు తిరగడం చూసి, వెంటనే పైకి లేచి, “ఒరెయ్, నీకంత సీన్ లెదురా, దమ్ముంటే కొట్టరా చూద్దాం..” అంటూ అరిచింది. నా శరీరం బొమ్మలా ఆగిపోయింది, పిడికిలి బిగుసుకుంది, నా కళ్ళు ఒక్కసారి మూసుకున్నయి దీనికి ఎల బుద్ధి చెప్పాలో అన్నట్లుగా, “నీకంత లేదురా, మమ్మల్ని మోసం చేద్దామని వచ్చావ్ కదా, నీ సంగతి నాకు తెలిసిపోయింది ఇప్పుడు, ఏం చేస్తావ్ నన్ను చంపుతావా?” అంటూ హిస్టీరిక్*గా అరిచింది పిచ్చి పట్టినట్లుగా. నా శరీరం వెన్నక్కు తిరిగింది, ఇహ దీనికి బూద్ధి చెప్పే సమయం ఆసన్నమైంది, స్పీడ్*గా తన దగ్గరుకు వెళ్ళా, తను నన్ను ఏదో అనబోయి నోరు తెరిచింది నా స్పీడ్ చూసి, పక్కకు తప్పుకుందామనుకునే లోపలే జరిగిపోయింది… నేను తనని అమాంతం తనని చుట్టేసి గోడకి అదిమిపెట్టా, నా రెండు చేతులు తన రెండు చేతులని గోదకి అదిమినయి, నా రెండు కాళ్ళూ తన రెందు కాళ్ళని గోడ వైపు గట్టిగా అదిమిపెట్టాయి. నా జఘన భాగముతో తన శరీరాన్ని పూర్తిగా గోదకు అదిమా.
తన తల మాత్రమే ఇప్పుడు కదలాడుతుంది అటూ ఇటూ. “వద్లరా, నన్ను వదులు..”అంటూ తన తలను అటూ ఇటూ కదుల్స్తూ తన శరీరంతో నన్ను వెన్నక్కు నెట్టడానికి ప్రయత్నిస్తుంది. ఒడ్డున పడ్డ చేప పిల్లలా గిల గిలా కొట్టుకుంటున్నది. కాని న ధ్రుఢమైన శరీరంతో తను పోటీపడలేక పొతుంది, అంతకంతకూ నా బలాన్ని పెంచుతూ తనని పూర్తిగా అశక్తురాల్ని చేసేస్తున్నా.ఇంకా గట్టిగా అదిమిపెట్టా. మా ఇద్దరి మధ్య కేవలం శ్వాస తగిలేంత దూరమే ఉంది. తన వెచ్చటి శ్వాస నాకు తగులుతుంది. కోపంతో తను గట్టిగా ఎగ పీలుస్తూ, “హెల్ప్, హెల్ప్..” అంటూ అరుస్తుంది. “ముయ్,నోరు మూస్తావాలేదా..” అని గదిమా.. ఒక్కసారిగా తప్పించుకునే ప్రయత్నాలు ఆపి, బిత్తరచూపుల్తో నా వైపు చూసింది. “ఎంత మాటంటే అంత మాటంటావ? ఏంటి నేను చేతకాని వాడినా, నాకు నిన్ను కొట్టటం రాదా, చూస్తావా నా మొగతనం?” అంటూ చప్పున నా పెదవులతో తన పెదవులని చప్పున మూసేసా,తను “ఊ..ఊ..ఊఘ్..” అంటూ విశ్వప్రయత్నం చేస్తుంది, అయినా ఒక మగవాడి పశుత్వం ముందర ఒక స్త్రీ కేవలం ఆటబొమ్మైపొయింది. ఇది ఇద్దరు వ్యక్తుల మధ్య స్నఘర్షణ కాదు, ఒక ప్రక్రుతి పురుషుడి మధ్య. తను పిడుగులు కురిపించే ఆకశమయితె, నేను దాన్ని తనలో ఇముడ్చుకునే భూమిని, తను వంటి చేత్తో ఆపగలిగే గాలిని కాదు నేను, నేను వ్రుక్షాలను ఊడల్తో సహా పెకిలించి వేసే తుఫానుని, తను నన్ను ఆపగలదు, కాని నాలో ఉన్న మొగాడిని కాదు. ఒకే ఒక్క క్షణం, తను గింజుకుంటుంది, నా పెదవులు తనని చుంబిస్తూనే ఉన్నయి, నాలోని మ్రుగాడు నిద్దురలేస్తున్నడు, నా శరీరం తనని చుట్టెస్తుంది పూరిత్గా, నా కాళ్ళు అప్రయత్నంగా తన వెన్నక్కు వెళ్ళి పోయి, తనని నా దగ్గరకు లాక్కుంటుంది, ప్రక్రుతి క్రీడకు నా శరీరం తయరవుతుంది, ముద్దమందారంలా ఉండే తన మొహాన్ని నాకు పదే పదే చూపిస్తూ నా మనసు, నా శరీరాన్ని ప్రేరేపిస్తూ, తను ఇంకా ఇంకా కావాలని అన్నట్లుగా, ఇంకా ముందుకు ముందుకు లాగి, నా జఘన భాగానికి తన శరీరాన్ని అతుక్కునేట్లుగా గట్టిగా అదిమిపెట్టింది.నాలోని పశుత్వం పూర్తిగా బయటకు వచ్చేసమయం ఆసన్నమయింది.