నేను కిందకు వెళ్ళాను, హడావిడిగా. గుండెల్లో ఏదో తెలయని మీమాంస. బయటి వాతావరణం చల్లగా, తుఫాను వెలిసిన తర్వాత వచ్చే నిశ్శబ్దం లాగా, గుండెల్లో గుబులు పుట్టిస్తోంది. ఇంట్లో కరెంటు లేదు, చంటిగాడు నిద్ర పోతున్నాడు. నేను కిచెన్ వైపు వెళ్లే సరికి, తను కాండిల్ వెలుగులో పొయ్యి మీద ఏదో కలుపుతోంది. నేను రావటం చూసి, ముసి ముసిగా నవ్వి, చేత్తో దగ్గుతున్నట్లు నటించి,
ఏంటి బావ అప్పుడే వచ్చావా?! కొంచెం కొంటెగా, కొంచెం ఆశ్చర్యంగా అడిగింది.
నేను తడబడి, ఆ..ఆ..అది స్నేహ, నేను.. అక్కడ.. నువ్వు.. అంటూ నీళ్ళు నములుతున్న. నిజంగా చూస్తే నాకు ఎలాంటి సంజాయిషీ ఇవ్వాల్సిన పనిలేదు. కానీ ఇక్కడ సమస్య వేరు, ఇప్పుడిప్పుడే స్నేహ నాకు దగ్గరవుతోందా, ఇప్పుడు నేను ఇలా దొరికిపోయాను, మళ్లీ కథ మొదటికి వస్తే? అనే నా అనుమానం ఇంకా భయం, భయమా? ఎందుకు? నా అంతరాత్మ ప్రశ్న,
ఎందుకంటే తనంటే నాకిష్టం. I love her. ఇలా మనసులో పలు పలు విధాలుగా మనస్సు పోరు పెడుతుంది. పైకి మాత్రం గుంభనగానే వున్నాను.
తను నవ్వి, ఎంటి బావ చిన్న పిల్లాడిలా అలా భయపడి పోతున్నావు, నెనేగా చూసింది, పర్లేదులే ఇవన్నీ సహజం, కానీ ఆ సమయంలో నాపేరు నీ నోట్లోంచి రావటం మాత్రం కొంచెం ఆలోచించాల్సిన విషయం.
అమ్మ దీనెమ్మ, మంచి పాయింటు పట్టుకుంది. నాకేం చెప్పాలో తెలీక బుర్ర గోక్కుంటూ, నవ్వుతూ తన వైపు చూసా.
సర్లే బావ ఎక్కువగా ఆలోచించకు, లైట్ తీస్కో. ముందు ఈ సూప్ తీసుకొని టేబిల్ పైన పెట్టు, నాకు చాలా ఆకలిగా ఉంది, నీకు కూడా అనుకుంటా కదా!
నర్మగర్భంగా నవ్వుకుంటూ నా వైపు చూసింది. నేనింక ఏమి మాట్లాడకుండా గిన్నె తీసుకొని టేబిల్ దగ్గరకు వెళ్లి కూర్చున్నా. అంతా చీకటి, కేవలం కాండిల్ లైట్ లో ఇద్దరం ఉన్నాం. అక్కడి నుండి చూస్తుంటే, తను సైడ్ నుండి కనపడుతుంది. ఒక్కసారి నా గుండె జారింది. ఏమి అందం, ఏమి సొగసు, ఏమి పోకం, ఆ సల్వార్ మీద దుపట్టా వేస్కోలేదు, యెల్లో కలర్ చుడీదార్, ఒంటికి అతుక్కుని ఉంది చెమటకి, బయట చలగ ఉన్నా ఇంట్లో ఉక్కపోత. స్టవ్ మీద పాలు కాగా బెడుతు, ఒక చేత్తో కలియ నెడుతూ, ఇంకో చేత్తో సుతారంగా తన ముంగురులు పైకి నెట్టింది, అలా చెయ్యి పైకెట్టగానే, ఆ బంగినపల్లి మామిడిపళ్ళు వయ్యారంగా ఊగాయి, ఎడమ సన్ను నాకు ఆ గుడ్డి వెల్తురులో కూడా స్పష్టంగా కనపడుతుంది. చిక్కి పోయిన నడుము, కొద్దిగా కండపట్టి, మంచి ఆరోగ్యంగా కనపడుతుంది. కొంచెం కిందకు వస్టే, తన వెనుక భాగం మంచి కండపట్టి నోరురిస్తుంది. అలా వయ్యారంగా ఒక కాలి మీద నిల్చొని వంట చేస్తూ తన అందాల కనువిందు చేస్తుంటే నాకు కింద లేచిపోయింది. అసలే కాక మీద ఉన్నా, వచ్చే హడావిడిలో లోపల ఏమి వేస్కొల, పైన చడ్డి వేసుకొని వచ్చేశా. ఖర్మ ఇప్పుడు విరహ వేదనతో కాగిపొయి, నాది నిటారుగా లేచి నుంచుంది. ఏం చెయ్యాలి దేవుడా అనుకుంటూ, ఇంతవరకు నేను చూసిన దేశభక్తి సినిమాలు, బ్రహ్మానందం కామెడీ సీన్లు గుర్తుకు తెచ్చుకుంటూ ఎలాగైనా దానిని పడుకో పెట్టాలి.
బావ, ఇంకో ఒక నిమిషం నేను వచ్చేస్తున్నా, నీకు ఆకలిగా ఉంటే కంచంలో పెట్టుకో. ఉలిక్కి పడి ఈ లోకలోకి వచ్చి,
పర్లేదు నువ్వు రా ఇద్దరం తిందాం. అంత ఆకలి లేదులే.
సరే అయిపొంది వస్తునా అంటూ పొయ్యి ఆపేసి టేబిల్ చైర్లో కూచుంది. నా పక్కనే కూచుంది, అప్పుడప్పుడు బయట నుండి వచ్చే ఉరుములేని మెరిసే మెరుపులు తన మీద కిటికీలోంచి పడి, తన అందమైన ముఖాన్ని ఇంకా అందంగా చూస్పిస్తున్నయి. తన అందం మనోహరం, 1000% నేచురల్. కోటేరులాంటి ముక్కు, ముందుకు వచ్చిన చెవులు, దోర జామపళ్ళ లాంటి పెదాలు, తళుక్కున మెరిసే పళ్లు, తెల్లటి ఒళ్ళు, గాజు కళ్ళు, దేవుడు తీరిగ్గా కూర్చొని ఒక్కో భాగం అమర్చి, శిల్పంలా చెక్కి ఎప్పుడు ప్రాణం పోసాడేమో. ఇంత అందం నాకెప్పుడు దొరుకుద్దో, ఒక్క సారి, ఒకే ఒక్క సారి తను నాపై కరుణ జూపితే గాని ఈ విరహ బాధ తగ్గదు. వేరే మందు లేదు. తన బిగి కౌగిలిలో నలిగిపోవాలి. ఆ పెద్ద పెద్ద బంగినపల్లి మామిడిపళ్ళ రసాలు పూర్తిగా జుర్రేయాలి.. ఇలా నా అంతరంగం ఆలోచనలు జీడిపాకం లాగా సాగి పోతున్నాయి, ఇద్దరం తినడం ముగించాం, ప్లేట్లు నేను కడుగుతాను అని తీసుకెళ్ళాను,
Bro next part eppadu vastundi
Bro next part eppadu vastundi super bro pls update
Hii bro continue the story.its very interesting and we want the full story .pls bro continue.
Hii continue the story it’s very interesting and iam waiting for full story.pls I request you