“ఇదంతా ఎందుకు చెబుతున్నానంటే, ఏం చెయ్యాలి అనేది, నువ్వే ఆలోచించుకోవాలి”
“రచన కి ఈ సంగతి అంతా ఎలా చెప్పటం? ఎలా ఒప్పించటం?”
అమ్మ వినబడీ వినబదనట్టి అంది. “ఇలాంటి విషయాల్లో, మీ ఇద్దరి మధ్య పూర్తి అవగాహన వుండటం చాలా అవసరం. ముఖ్యం గా రచన కంఫోర్ట్.. ”
“నువ్వు పక్కనే వుంటే, తను ఎవరికైనా కంపెనీ ఇవ్వచ్చు. వాళ్ళ తాహతు ని బట్టి, హోదా ని బట్టి, రచన కంఫర్ట్ ని బట్టి, నువ్వు లేకుండా కలవచ్చు, వాళ్ళని కొంచెం చొరవ తీసుకోనియ వచ్చు.”
“మన సంసారాల్లో ఆడ వాళ్లకి కూడా ఫీలింగ్స్, ఇష్టాఇష్టాలు వుంటాయి. కానీ బయటికి చెప్పుకోలేరు. తనకి ఎవరినా నచ్చితే, తను వాళ్ళతో కొంచెం చొరవ గా తిరిగితే తప్పేం లేదు. తనకి నచ్చని పక్షం లో బలవంతం చెయ్యకు. కొన్ని రూల్స్ పెట్టుకోండి. ప్రతి చోటకీ, ప్రతి వాళ్ళ దగ్గరకి వెళ్లి ఎంటర్టైన్ చెయ్యక్కర లేదు. చుట్టూ ఉన్న వాతావరణం బావుండేలా చూడు. సేన్ గారు, ఆయన ఫామిలీ ఇలా పైకి వచ్చిన వాళ్ళే.”
రచన ఇదంతా ఎలా తీసుకుంటుందో ఊహించటం కష్టం గా ఉంది. ఒప్పుకోక పోవచ్చు. నేను బలవంతం చేస్తే తప్ప తనగా తను పక్క మీద చొరవ తీసుకునే మనిషి కాదు. అలాంటిది పరాయి మగవాళ్ళ ఆనందం కోసం వస్తుందా? ఎలా ? ఆలోచిస్తున్నాను. నా నిర్ణయం చెప్పటానికి ఒక రోజే టైం వుంది.
సాయంత్రం ఆరు గంటలయ్యింది. రచన, నా చెల్లెలు మనీష ఇద్దరూ షాపింగ్ నించీ తిరిగి వచ్చారు. రచన ఏదో పని లో ఉండి హడావిడి గా పైకి వచ్చింది. నేను ఇంకా బెడ్ మీదే ఉన్నాను. నీలం రంగు చీర, మాచింగ్ గాజులు, జాకెట్ తో అప్సరస లా అనిపించింది. పిరుదులమధ్య ఇరుక్కు పోయిన తన చీర లోంచి షేపులు, స్పష్టం గా తెలుస్తున్నాయి. తన పిరుదులు ఉన్న దానికంటే వెడల్పు గా అనిపించాయి.
నా ఆలోచనలు జరిగిన విషయాల మీదకి మళ్ళాయి. ఏం జరుగుతోందో రచనకి చూచాయ గా తెలుసు. ఐనా తనని నా మాట వినేలా చేసుకోవటం ఎలాగో అంతుపట్టలేదు. తనతో విషయం మాట్లాడటం తప్పనిసరి అని నా మనసుకు తెలుసు. అమ్మ అన్న మాటలు గుర్తొచ్చి నాలో మళ్ళీ ఆశ రేకెత్తింది.