అమ్మా నీ పొదుగు 1 1044

” వేనుక అంటే…? నడుమా….లేక…?
” ఆ రెండోదే….ఇక మారు మాట్లాడక పదా….”(కసురుకుంది)
” నా బుర్ర బ్రద్ద్లయ్యేలా ఉంది….దాన్ని ఎందుకు గ్రైండర్ అంటున్నారు?”
” ఒరేయ్…అలా ఊగేలా నేను నడుస్తున్నానా?”(ఊపుతూ నడుస్తున్నానా..???, అని అడగడానికి అమ్మ మనస్సు అడ్డు వచ్చింది)
” అక్కడ….అందరూ…అలానే చూస్తారా…..?”
” ఓహో నువ్వు మాహా ఉత్తముడివి…బొద్దింక అంటూ నువ్వు మాత్రం ఎక్కడ చూశావు?”
” అమ్మా, ఇప్పుడూ నేను ఖచ్చితంగా చెబుతున్నాను.అది బొద్దింకే.ప్యాంటి అంచులోంచి నల్లగా దాని మీసాలు కూడ కనబడ్డాయి(అదేమిటో మీకు(పాఠకులకు) అర్థమయ్యింటుంది)
” సరే…సరే..ఏదో నోరు జారాను….నడు”
” అమ్మా….మళ్ళీ వాళ్ళే నిన్ను చూడ్డానికి తిరిగి వస్తున్నారు”
” గమ్మున రా….గొడవ పెట్టుకోకు”
” సరే….వాళ్ళు వెళ్ళేంత వరకు మామూలుగా నడువమ్మా”
” ఒరేయ్…నేనేమన్నా కావాలని అలా నడుస్తున్నానా…?నా నడకే అంత.నువ్వు నా నడకు చూశావుగా…..?”
” చెబుతునే ఉన్నాను…మళ్ళీ అలాగే నడుస్తున్నావు…అవి బాగా కదులుతున్నాయి”
” వాళ్ళు దగ్గరకు వచ్చినఫ్ఫుడు కొంచం తగ్గించు….సరేనా”
“పిచ్చి సన్యాసి….అవంతట అవే ఊగుతాయి…నా నడకే అంత.నడవకుండా,ఆగిపోదాం”
ఇద్దరు ఆగిపోయారు.
ఇద్దరు క్రాసు చేస్తూ,
“పవర్ లేదురా,గ్రైండర్ ఆగిపోయింది”
వినూ వస్తున్న నవ్వు ఆపుకున్నాడు.
“వినూ, కాసేపు ఆ బెంచి మీద కూర్చుందామా…..?”
ఇద్దరు బెంచి మీద కూర్చున్నారు.ఒక మూడు నిమిషాల తర్వాత, వారివురు మళ్ళీ వస్తున్నారు”
” అమ్మా, నీ ఫ్యాన్స్ వస్తున్నారు”
” కొవ్వా…..??? ఇక మీదట నీతో నేను రాను పో”
” ఇప్పుడు నువ్వు కూర్చున్నావుగా, ఇంకేమీ అనలేరులే”
ఇంతలో ఒకడు,
“గ్రైండర్ ను ఎవరురా ఎత్తి స్టాండులో కూర్చోబెట్టారు”
వినూకు వాళ్ల మీద కోపం వస్తున్నప్పటికీ,అమ్మ పిర్రల గురుంచి మాట్లాడే సందర్భం కల్పించినందులకు మనస్సులోనే సంతోషపడ్డాడు.
” ఇక పద విను,వీళ్ళు మనల్ని ప్రశాంతంగా,కూర్చోనివ్వరూ, నడవనివ్వరు”
” అలాగే గ్రైండర్ గారు ”
” ఒరేయ్….” కళ్ళెర్రజేసింది.
” సారీ మా, సరదాగా అన్నాను”
పార్కు సంఘటన తనకు సాధకంగా అయ్యినందుకు వినూ చాలా మురిసిపోయాడు.మొత్తానికి తల్లీ కొడుకులు ఇంటికి జేరారు…
ఒరేయ్….” కళ్ళెర్రజేసింది.
” సారీ మా, సరదాగా అన్నాను”
పార్కు సంఘటన తనకు సాధకంగా అయ్యినందుకు వినూ చాలా మురిసిపోయాడు.మొత్తానికి తల్లీ కొడుకులు ఇంటికి జేరారు.
…….
రాత్రి 8 అయ్యింది.వినూ,
” అమ్మా ఆకలేస్తోంది…”
అమ్మ గది తలుపు త్రోశాడు.పైటంచు పళ్ళతో గట్టిగా పట్టుకుని జాకెట్టు విప్పుకుంటోంది.నున్నటి స్థూలమైన భుజాలు, ఆ భుజాల మీద బిగితుగా నల్లటి బ్రా స్ట్రాపులు….స్ట్రాప్ బిగుతువల్ల ఉబ్బిన కండ.పళ్ళ మధ్యలో నున్న పవిట జారి క్రిందపడితే……తెల్లటి శరీరం మీద నల్లటి బ్రా…..బ్రా ప్రక్కవాటులో చంకల క్రింద ఇమడలేక తన్నుకు వచ్చే పాలిండ్ల పితుకు……అది చూసే అదృష్టం ఎప్పుడు కలిపిస్తావురా దేవుడా అనుకుంటూ నిట్టూర్చాడు.తాను పళ్ళతోనే చీరను గట్టిగా పట్టుకుని,
” ఏంటీ కొంచం కూడా బుధ్ధిలేకుండా…..తలుపు దగ్గరికి వేసి వెళ్ళు, ఇదిగో వస్తున్నాను”
అంతటి అందమైన దృశ్యాన్ని వదల బుధ్ధికాకపోయినా, తల్లి ముఖంలో కోపం చూసి, హాలు లోకి వచ్చిబుజ్జిగాడిని చేత్తో నులుపుకుంటూ కూర్చున్న వినయ్ బుర్రలో, పిచ్చి పిచ్చి ఆలోచనలు సీతాకోక చిఉలుకల్లా ముసురుకున్నాయి….
…అమ్మ ముచ్చికలు ఏ రంగులో ఉంటాయి…నలుపా…? తేనే రంగా….? బ్రౌనా…..? పింకా….?( బ్లూ ఫిలిం ప్రభావం)
…చిన్న వయస్సులో మనకు ఏ చన్ను ఎక్కువ పాలు ఇచ్చేది…? కుడా….? ఎడమా….?
…అమ్మ ముచ్చికను వ్రేళ్లతో పట్టుకుని సాగ దీస్తే….. 1 అంగుళమా…? 2 అంగుళాలా….? 3 అంగుళాలా…?
…పొదుగంతా ఒక చేతిలో సరిపోతుందా….?
…అమ్మ పొదుగులోంచి పాలు తెప్పించొచ్చా…..?
ఇలా సమ్మటి ఆలోచనలలో ఉండగా, అమ్మ నైటీ వేసుకుని వినూను దాటుకుంటూ వెళుతూ,
” వినూ ,దోశలు వెయ్యనా?…ఏంట్రా….? ఏదో కొంపలు మునిగిపోయినట్టు ఆలోచిస్తున్నావు…..?”
” ……….. ఎందుకమ్మా? డ్రస్సు మార్చుకున్నావు…?”
” నువ్వు చేసిన ఎగతాళి చాలదా…? ఏంటి….?(చిరుకోపము)
” ఎగతాళా….? నేనేనా….? ఏదో సరదగా అన్నాను అంతే…..నిజానికి మా అమ్మకు అన్నీ అందంగా ఉంటాయి. ఏడ్చారు ఆ పిచ్చి వెధవలు …”
” ఇక చాలులే ఆ ప్రసక్తి.”
శోభన దోశె ఒకొక్కటి వేసి, టి.వి చూస్తున్న వినయ్ కంచంలో పెడుతోంది.దోశెల కోసం తాను కిచన్ లోకి వెళుతున్నప్పుడు వెనుక పిర్రల తాండవం చూసి వినయ్ కసెక్కిపోతున్నాడు.