కామదేవత – Part 1 367

కామ దేవత – 4వ భాగము
నాల్గవ భాగం

నేను అలా నా ఆలోచనలలో ఉండగానే .. ఇంతలో మా ఎదురింటి ఆంటీ సుశీల వొచ్చి మా అమ్మని ఎదో సాయం కావాలని తనతో తీసుకువెళ్ళింది. మా అమ్మ వెళుతూ వెళుతూ, ముఖం కడుక్కుని నీ స్కూల్ బట్టలు మార్చుకో, బజారువెళ్ళి రేపు నీపుట్టినరోజుకి డ్రెస్ కొనుకొద్దాం అని చెప్పింది.

దానితో “హమ్మయ్య అమ్మ నన్ను అంకుల్ తో చూసినా కూడా నామీద అమ్మకి కోపం వున్నట్లుగా అనిపించడం లేదులే” అనుకున్నను. అమ్మ బజారు కి వెళదాం అన్నది కదా అందుకే ముఖం కడుక్కోవడానికాని బాత్రూం లో కి వెళ్లెను.

రాధిక, దీప నాన్న ఏడీ అని అంకుల్ని అడగడం బాత్రూమ్ లో వున్నా నాకు వినిపించింది. దానికి అంకుల్ మీ నాన్న ఓ15 రోజులు ఆఫీస్ పని మీద వూరు వెళ్ళేరు అని చెప్పడంతో నాన్న వూరు వెళ్ళేరా అందుకేనా అమ్మ అంత ధైర్యంగా అంకుల్ పక్కలో పడుకున్నది అనుకున్నాను.

మరో గంటలో నేను, అమ్మ, అంకుల్ కలిసి ఇంటిలోనుండీ బయట పడ్డాము. బజారంతా తిరిగి తిరిగి ఆఖరికి ఎర్ర బోర్డర్ వున్న ఓ తెల్ల సిల్క్ పరికిణీ, బ్లౌజు కొన్నరు. అలాగే ఓ తెల్ల బ్రా, పేంటీ కూడా కొన్నరు. నాకు ఆ డ్రెస్ చాలా బాగా నచ్చింది. ఇంటికి వొచ్చేదారిలో మర్నాటి సాయంకాలానికి ఓ బుట్టడు మాల్లెపూలు, మరో బుట్టడు సన్నజాజులదండలు ఆర్డర్ చేసింది అమ్మ. నేను అన్ని పూలు ఎందుకమ్మ అని అడుగుతూ వుంటే అంకుల్ నన్ను ప్రక్కకి లాగి సన్నగా చెవిలో చెప్పేడు.

రేపునీ15వ పుట్టినరోజుగదా నీకు జీవితాంతం గుర్తువుండిపోయే మధురమైన, మరపురాని బహుమతి ఇద్దామని నేను మీ అమ్మ నిర్ణయించుకున్నం అని. అంటే తెల్ల బట్టలు, మల్లెపూలు ఆంతే నాకు వొళ్ళంతా జల్లుమంది. వొంట్లో నరాలన్నీ తీయ్యగా ములిగేయి. సిగ్గుతో బుగ్గలు ఎరుపెక్కేయి. ఏంటి ఆంతా సిగ్గే అంటూ అంకుల్ వీపు నిమురుతున్నట్లుగా నిమురుతూ అంత బజారు మధ్యలోనూ చేతిని క్రిందకి జార్చి నా పిర్రలని గట్టిగా వొత్తి వొదిలేడు.

ఆంతే నా వొళ్ళంతా సలపరం రేగినట్లు ఐపోయింది. తొడల్లో తడిసిపోయింది. ఖంగారుగా చుట్టుప్రక్కల ఆంతా చూసేను ఎవరైనా చూశారేమోనని భయం భయంగా. ఐతే బజారులో ఆంతా ఎవరి గొడవలో వాళ్ళు వుండడంతో అక్కడ మమ్మల్ని ఎవ్వరూ పట్టించుకున్నట్లు అనిపించలేదు నాకు. నేను దడదడ లాడుతున్న గుండెలని చిక్క బట్టుకుని అంకుల్ చేతిమీద గట్టిగా గిల్లేను. ఇంతలో అమ్మ బజారుచేయడం ఐపోవడంతో ముగ్గురమూ ఆటోలో ఇంటికి చేరేము.

ఆరోజు భోజనాలు చేసాక అంకుల్ బయటకు వెళ్ళిపోయేడు. ఆ రాత్రంతా ఇంటికి రాలేదు. నేను చాలా సేపు చాలా ఆశగా అంకుల్ గురుంచి ఎదురుచూసి ఎదురుచూసి ఎప్పటికో నిద్రలోకి జారిపోయెను.

మర్నాడు అమ్మ నన్ను స్కూల్ కి పంపలేదు. మా అక్కయ్య రాధికని, మా చెల్లి దీపని స్కూల్ కి పంపించేశేక నాకు వొంటికి నూని రాసి, మంచిగా నలుగుపెట్టి సుబ్బరంగా తలంటి పోసింది. క్రొత్త బట్టలు సాయంకాలం వేసుకుందువుగానిలే అంది. నన్ను స్కూల్ కి ఎందుకు పంపలేదు అంటే సాయంకాలం నీకు చాలా పనివుంది ఇప్పుడు బాగా నిద్రపోయి విశ్రాంతి తేసుకో అన్నది. నిన్నరాత్రి నించీ అంకుల్ ఇంట్లో కనిపించకపోవడంతో ఇంక ఉండబట్టలేక అమ్మని అడిగేసేను .. అంకుల్ కనిపించడం లేదేమిటి అమ్మా అని.. దానికి అమ్మ చిన్నగా నవ్వుతూ రాత్రికి ఒస్తారులే నువ్వు ప్రశాంతంగా నిద్రపో.. అన్నది. అమ్మ నవ్వు చూస్తే నాకు ఏదోలా అనిపించింది.

ఇంతలో మా ఎదురింటి ఆంటీ శారదా.. శారదా.. పిల్లలు స్కూల్ కి వెళ్ళిపోయారా అంటూ ఇంటిలోకి వొచ్చింది (అన్నట్టు చెప్పడం మరచిపోయాను గదూ, మా అమ్మ పేరు శారద). ఇంక మా ఎదురింటి ఆంటీ పేరు సుశీల. వాళ్ళ ఆయన (సుందరం) గూడా మా నాన్నగారితో పాటుగా అకౌట్స్ సెక్షన్ లో పని చేస్తూ వుంటారు. మా నాన్నగారు ఆయన వొకేసారి ఈ కంపెనీ లో జేరేరు. వాళ్ళకి నలుగురు పిల్లలు. పెద్దవాడు మధు (18), తరువాత పద్మ (17), తరువాత సీత (16) ఆఖరుగా పవన్ (15). మా రెండు కుటుంబాలు మంచి స్నేహితులం కావడం మూలంగా మేమంతా ఒక్క కుటుంబంలా చాలా కలుపుగోలుగా కలిసి వుంటాము.