టీచర్ కోసం 2 254

నాకు ఏడుపు ఒక్కటి రాలేదు అంతే, చాలా బాధ గా ఉంది. మేడం నా మాట కూడా పట్టించుకోకుండా ఫోన్ పెట్టేసింది. ఇక మేడం కు నాకు పూర్తిగా తెగిపోయింది. అని చాలా చాల బాధేసింది. ఇక సిద్దు గాడి మొహం నేను ఎలా చూడాలో, మేడం ముందు నేను ఎలా తిరగాలి అని బాదపడుతూ, ఓక నిర్ణయానికి వచ్చా, మేడం ఇంట్లో ఉండకూడదు అని, ఆరోజు అంతా నేను మేలుకొనే ఉన్నా, బయం తో బాధ తో..
పొద్దున్న ఎప్పుడో నిద్ర పట్టింది. పది వరకు నిద్ర పోయా, ఇంతలో మా అమ్మ వచ్చి నన్ను లేపింది. నేను మా అమ్మ వంక చూసి కొంచెం భాయపడ్డా ఏమైనా మేడం మా అమ్మకు లీక్ చేసింది ఏమో అని, కాని మా అమ్మ నన్ను చూసి నవ్వి, పోయి స్నానం చేసి రా నాన్న అని అంది. మా అమ్మ ఇంత కూల్ గా మాట్లాడుతూ ఉంటే మా అమ్మకు ఏమి తెలీదు అని అర్ధం చేసుకుని స్నానానికి వెళ్ళా, ఫ్రెష్ అయ్యి వచ్చి టిఫిన్ చేశా, ఇంట్లో ఏమి తోచక అలా కొద్దిగా బయటకు వెళ్తా అని చెప్పి, మా తోట వైపుకు నడుచుకుంటూ బయలుధెరా. నాకు మేడం ను తలుచుకుంటూ ఉంటేనే గుండె దడ వస్తుంది. మెల్లిగ నడుచుకుంటూ మా తోట కు వెళ్ళా, అలా పచ్చధనం లో నడుచుకుంటూ కొంచెం రిలాక్స్ కావడానికి ప్రయత్నిస్తూ ఉన్న. కాని నా మనసు నన్ను ఒకటే కలవరపెడుతూ ఉంది, ఎందుకు అలా చేసావ్ అలా చేసావ్ అని, ఇది ఒకటీ, ఇదే కోరిక పుట్టిస్టూ ఉంటుంది ఇదే తిడుతూ ఉంటుంది, అని మనసును తిట్టుకున్నా.
కాని నా మనసు చెప్తుంది, ఒకసారి సిద్దు కు ఫోన్ చేయమని, నేను భయపడుతూ నే సిద్దు గాడికి ఫోన్ చేశా, రింగ్ అయ్యింది కాని ఎత్తలేదు, మల్లి చేశా, ఎత్తలేదు, చివరి సారిగా చేద్దాం అని మల్లి చేశా ఈ సారీ స్విచ్ ఆఫ్ అని వచ్చింది. నాకు చాలా బాధ వేసింది. ఛ సిద్దు గాడిని కూడా పోగొట్టుకున్న అని. ఇక నేను మాలి ఆ ఇంటికి ఎలా వెళ్లను, వాళ్లతో ఏమని మాట్లాడను అని బయం వేసింది. కొంపదీసి మేడం సిద్దు గాడి నాన్న కూడా ఛెప్పిందేమో అని బయం వేసింది. అలాగే మధ్యాహ్నం వరకు తోట మొత్తం తిరిగి తిరిగి అలసిపోయి ఇంటికి వెళ్ళా, ఆ రోజు అంతా బయం తోనే గడిచిపోయింది. నాకు మల్లి మేడం వాళ్ల ఇంటికి వెళ్లాలి అని లేదు, కాని విధి నుండి మనం తప్పించుకొలెం కదా, అందుకే అది మా అమ్మ రూపం లో వచ్చింది. అప్పటికే నేను మా ఊరికి వచ్చి నాలుగు రోజులు గడిచి పోయాయి బయం తో బాధతో,
మల్లి మేడం ఇంటికి వెల్లి, మేడం మొహం సిద్దు మొహం ఎలా చూసేది, అని బయం వేసి, ఇంట్లోనే ఉండిపోయా. అలాగే బయం తో ఇంకొ ఆరు ఏడూ రోజులు ఉన్న, ఇన్ని రోజులు సిద్దు గాడి నుండి కాని మేడం నుండి కాని నో రెస్పాన్స్.
తరువాత రోజు మా అమ్మ అంది, ఏంట్రా ఇక్కడే ఊంటావా, చదువుకోవా మీకు ఏవో ఎగ్జామ్స్ ఉన్నాయ్ అంట కదా అని అంది. నేను నీకు ఎవరు చెప్పారు అని అన్నా, దానికి మా అమ్మ అంది, మీ అత్తా ఫోన్ చేసింది రా అని అంది. నాకు మనసులో సంతోషం బాధ రెండు ఏక కాలం లో వచ్చి, నిజమా అని అన్నా. దానికి మా అమ్మ అవును రా, నీ గురించి అడిగింది. కాలేజీ కు రావా అని అంది, నేను అలాగా కాని అన్నా దానికి మా అమ్మ నా దగ్గరకు వచ్చి, నాకు తెలుసు కన్నా మా అందరిని వదిలి నీకు వెళ్లాలి అని లేదు, కాని తప్పదు ఎలాగో ఈ డిగ్రీ అయ్యాక మల్లి ఇక్కడికే వాస్తావ్ కదా అని అంది. నేను మా అమ్మ మొహం లోకి జాలిగా చూసా, మా అమ్మ నా మొహం చూసి ఏంట్రా కన్నలు అని అంది. నేను ఏమి లేదు ళే అని అన్నా. మా అమ్మ నాతొ అంది, మరి ఎపుడు వెళ్తావ్ అని, నేను చెప్పా రేపు వెళ్తాళే అని, మా అమ్మ సరే నీ ఇష్టం అని అంటూ రూమ్ లో నుండి వెళ్లిపోయింది. నేను తరువాత రోజు బలవంతంగా అందరితో సెలవు తీసుకుని సిటీ కి బయలుదేర, వెళ్తూ ఉన్నంత సేపు నాకు ఒకటే భయం, మేడం ను సిద్దు గాడిని ఎలా రిసీవ్ చేసుకోవాలో అని, అంతలో నా గమ్యం వచ్చి, బస్ దిగాను. మెల్లిగ మేడం ఇంటికి చేరుకున్నా, భయపడుతూనే, అడుగులు వేసి ఇంటి కాలింగ్ బెల్ కొట్టాను. కొద్దిసేపటికి తలుపు తెరుచుకుంది. చూస్తే మేడం, నా చెయ్యి చిన్నగా వణుకుతూ ఉంది, మేడం నా వంక చూసి, విసురుగా అటూ వైపు మొహం తిప్పుకుని లోపలకు వెళ్లిపోయింది. నాకు చచ్చిపోవాలి అన్నంత బాద వేసింది. మేడం నా వైపు చూసిన చూపు చూసి. మెల్లిగా లోపలకు వెళ్ళా. లొపల అంకుల్ నన్ను చూసి, హా భరత్ బాగున్నావా అంటూ నన్ను పలకరించాడు. నేను నీరసంగా నవ్వా, అంకుల్ నన్ను చుస్తూ ఏంటో భరత్ నువ్వు ఎక్కడకు వెళ్తే అక్కడే ఉండిపోతావ్, అని అన్నాడు నాకు నావ్వెంత ఓపిక లేక నేను వెల్లి ఫ్రెష్ అయ్యి వస్తా అని చెప్పి సిద్దు గాడిని కలవడానికి వాడి రూమ్ లోకి వెళ్ళా, వాడి రూమ్ లోకి వెల్లి, చూసా, వాడు లాప్ టాప్ లో ఏదో వర్క్ చేసుకుంటూ ఉన్నాడు. నేను వాడిని మెల్లిగా పిళిచా, సిద్దు అని, వాడు తల ఎట్టి నా వంక చూశాడు, నేను వాడి వంక చూసి, చిన్నగా స్మైల్ ఇచ్ఛా, వాడు నాకు ఏమి రిప్లై ఇవ్వకుండా తల దించి మల్లి లాప్ టాప్ ను చుస్తూన్నాడు. నాకు మల్లి బాధ వేసింది. వెంటనే నేను ఇంటి బయట వరండా లోకి వెల్లి, మా అమ్మకు కాల్ చేశా, మా అమ్మ ఏంట్రా నాన్నలు చేరావా అని అంది.