దివ్యమైన అందాలు – పార్ట్ 2 111

ఆ శబ్ధానికి ఆమె ఉలిక్కిపడి, తను ఎక్కడ ఉందో చూసి, “అయ్యో..” అని గబుక్కున పక్కకి జరిగి, “నాన్నా…నువ్వు టూ మచ్…నీ చేతుల్తో ఏదో మేజిక్ చేసేస్తున్నావ్…అమ్మో…” అని, గబుక్కున సెల్ అందుకొని, అతని వైపు చూసి, “తొందరగా తయారవ్వు నాన్నా..ప్లీజ్..” అంది దూరంగా పారిపోయి. ఆమె అలా అంటుంటే, అతను ముచ్చటగా నవ్వుకొని, డ్రెస్ అప్ అవ్వసాగడు. ఈలోగా దివ్య సెల్ లో తన ఫ్రెండ్ తో మాట్లాడుతుంది, “వచ్చేస్తున్నానే, నాన్న తయారవుతున్నాడు…ఒక అరగంటలో అక్కడ ఉంటాను.” అంటూ కాల్ కట్ చేసింది. ఇక ప్రకాష్ పెద్దమనిషిలా ఏ అల్లరి పనీ చేయకుండా, బుద్దిగా కూతుర్ని తీసుకొని పెళ్ళిమండపం చేరాడు.

మండపానికి వెళ్ళగానే దివ్యను ఆమె ఫ్రెండ్స్ చుట్టుముట్టేసారు. వాళ్ళలో ఇందాక కాల్ చేసి డిస్తర్బ్ చేసిన అమ్మాయి ఎవరా అని చూస్తున్నాడు ప్రకాష్. అది గమనించిన దివ్య పెదాలు బిగించి నవ్వుతూ కళ్ళతో ఒక ఆమ్మాయిని చూపించింది. భూతద్దాలు పెట్టుకొని, నల్లగా లావుగా ఉంది ఆ అమ్మాయి. ఆమెని చూసి, “దొంగముండ, దొంగముండ…” అని అతను తిట్టుకుంటుంటే, దివ్య ముచ్చటగా నవ్వుకుంది. ఆ తరవాత పెళ్ళిలో హడావుడిగా తిరిగేస్తున్న కూతురుని ఆబగా చూడడం తప్ప, మరేం చేయలేకపోయాడు. కొద్దిసేపు అయ్యాక, భోజనాల దగ్గరకి వెళ్ళారు. అతను కూతురి దగ్గరకి వెళ్ళి రహస్యంగా, “తొందరగా రారా, ఈ చీరలో నిన్ను చూస్తుంటే తట్టుకోలేక పోతున్నానూ..” అన్నాడు. ఆమె ముసిముసిగా నవ్వుతూ, “మ్..తొందరగా వస్తే ఏం చేస్తావూ!?” అంది. అతను కచ్చిగా చూస్తూ, “వస్తే తెలుస్తుంది..” అన్నాడు. “ఊఁహూఁ…పెళ్ళి అయ్యేంత వరకూ ఆగాల్సిందే..” అంది కొంటెగా. “పెళ్ళేం ఖర్మా! శోభనం కూడా చేయించి మరీ రా…” అన్నాడు ఉడుక్కుంటూ. ఆమె అటూఇటూ చూసి, అతన్ని గిల్లుతూ, “పెళ్ళి మాత్రమే వాళ్ళది..” అంది. ఆమె అలా అనగానే వేడెక్కిపోతూ ఏదో అనబోతుంటే, ఆ లావుపాటి అమ్మాయి వాళ్ళ దగ్గరకి వచ్చింది. ఆమె రాగానే, “నాన్నా! నా ఫ్రెండ్ విజయ.” అని పరిచయం చేసింది. అతను ఆమెని కొరకొరా చూస్తూనే విష్ చేసాడు. ఆమె కూడా విష్ చేయబోయే ప్రయత్నంలో దివ్య చేయి తగిలి, ఆమె ప్లేట్ లో కర్రీ ఆమె డ్రెస్ మీద ఒలికిపోయింది. “అరెరె!” అని, “ఇప్పుడు మళ్ళీ హొటల్ కు పోయి డ్రెస్ చేంజ్ చేసుకోవాలి…ఛీ..” అంది ఆమె బిక్కమొహం వేసుకొని. “మరి వెళ్ళిరావే..” అంది దివ్య. “ఎలా! ఎవరు తీసుకువెళతారూ!?” అంది ఆమె. దివ్య తండ్రి వైపు చూసింది. అతను తల అడ్డంగా ఊపబోతుంటే, అతని చేయి పట్టుకొని, “ప్లీజ్..మన హొటల్ లోనే ఉంటుంది అది..వెళ్ళు నాన్నా…” అంది గోముగా. కూతురు అంత గోముగా అడిగితే అతను ఎందుకు కాదంటాడూ! “హుమ్..” అని చిన్నగా నిట్టూర్చి, విజయను తీసుకొని బయలుదేరాడు.

కారులో వెళుతుంటే ఆమె అతన్ని అడిగింది, “మీరు నిజంగా దివ్య ఫాదరేనా అంకుల్!?” అని. “ఎందుకు వచ్చిందా డౌటూ!?” అన్నాడు అతను. “మీరు చాలా యంగ్ గా కనిపిస్తున్నారు అంకుల్, అందుకే అడిగాను.” అంది ఆమె. ఆమె అలా అనగానే, గర్వంతో అతని ఛాతీ ఉప్పొంగింది. చిత్రంగా ఆమె మీద అంతవరకూ ఉన్న కోపం కూడా పోయింది. “ఇంతకీ నువ్వు ఎక్కడ ఉంటావూ?” అని అడిగాడు అతను. “నేను బెంగుళూర్ లో ఉంటానంకుల్.” చెప్పింది ఆమె. “పెళ్ళి అయ్యిందా!?” అడిగాడతను. “డైవర్స్ కూడా అయిపోయాయి.” చెప్పిందామె కూల్ గా. “అరెరె, ఎందుకూ!?” అన్నాడు అతను. “ఆ విషయం ఇప్పుడు ఎందుకులే అంకుల్.” అంది ఆమె. “పోనీలే, మళ్ళీ పెళ్ళి చేసుకో..” అన్నాడు అతను. “ఇక చేసుకొనే ఇంట్రెస్ట్ పోయింది.” చెప్పింది ఆమె. “అయ్యో, మరి ఎలా?” అన్నాడు అతను. “ఏమిటి ఎలా?” అడిగింది ఆమె. అప్పుడు అర్ధమయింది అతనికి తను ఏమన్నాడో. దాన్ని కవర్ చేస్తూ, “ఆఁ..ఏం లేదులే..”అన్నాడు. ఆమెకి అతను అన్న విషయం అర్ధమై, నవ్వేస్తూ, “దానికి పెళ్ళే కావాలా అంకుల్!!” అంది. ఆమె అలా అనగానే, చప్పున ఆమె వైపు చూసాడు. ఆమె కొంటెగా నవ్వుతూ, “అది కావాలనుకున్నప్పుడు ఎవరో ఒకరు దొరుకుతారుగా..” అంది. అతను ఏం మాట్లాడలేదు. “ఏంటంకుల్!? నిజమేగా నేను చెప్పిందీ!?” అంది అతని చేతి మీద కొడుతూ. ఆమె అలా అంటూ ఉంటే అతనికి వేడెక్కిపోతుంది.