దుర్గ – పల్లెపడుచు తో – Part 1 195

ఇదివరలో నయితే వారాల తరబడి అమ్మాయి లేకపోయినా చెల్లిపోయేది. కానీ ‘ఝాన్సీ’ తో రెగ్యులర్ షోలు అలవాటయ్యాక పడక సుఖం దాదాపు నిత్య కృత్యమయ్యింది. ఆమె తన మనసెరిగిన వనిత అనే కంటే తన తొడ దెబ్బల రుచి మరిగిన యువతి అనడం కరక్ట్. వారానికి కనీసం నాలుగైదు సార్లైనా కలుసు కుంటూంటారు. సండే మార్నింగ్ షో అదనం. ఇద్దరూ ఒకరినొకరు వదిలి ఉండలేని స్థితికి వచ్చేసారు.

ఇప్పుడు ఇలా అమ్మాయి పొందు లేకుండా ఇన్నిరోజులు గడపడం దుర్భరంగా ఉంది. మూడు వారాలూ, మూడేళ్ళలా గడిచింది. పైగా, ఈ జాలీట్రిప్, తనలో తాపాన్ని తగ్గించకపోగా మరింత పెంచింది. తనున్నమనస్థితిలో, ఈ నిర్మానుష్య ప్రదేశంలో ఎవరైనా ఒంటరిగా దొరకాలే గానీ , ఆడదైతే చాలు , వయస్సూ.. అందంతో నిమిత్తం లేకుండా వెన్ను విరిగేలా ఇరగ దెంగి వదిలితే గానీ తనలోని కుతి చల్లారేలా లేదు.

దుర్గ కల్లు పాక దగ్గరికి చేరుకుంది. కస్టమర్లు ఎవ్వరూ లేరు. మట్టి గోడలతో బలంగా కట్టబడ్డ తాటాకు పాక ముందు భాగాన టీషాప్, వెనుక భాగం నివాసంగా పార్టిషన్ చేయబడి ఉంది. ఓనర్ లా కనిపిస్తున్న మధ్య వయస్కురాలైన ఓ పల్లెటూరి స్త్రీ ఒంటరిగా కౌంటర్ దగ్గర ఉంది. ఆమెలో పెద్ద ఆకర్షణేమీ లేదు. పొందు లేకపోతే పోయింది. ఈ ఏజెన్సీ లో సరైన కలర్స్ కి కూడా లోటే. దుర్గ నిట్టూర్చింది.

కను చూపు మేరలో అటూ , ఇటూ ఎక్కడా ఎటువంటి నివాసాలూ లేవు. పోలీసులు చప్పున దాడి చేయకుండా, ఇట్లాంటి కల్లుపాకలు హైవేకి తగు మాత్రం దూరంగానే పెడుతుంటారు. ఒకవేళ రోడ్డుమీద ఏమైనా అటువంటి అలికిడి కనబడినా వాళ్ళు పల్లం లోకి వచ్చేలోగా పారిపోవచ్చు. అయినా, చాలవరకూ పోలీసులకూ ఈ సౌకర్యం అవసరమే. అందుకే చూసీ చూడనట్లు వదిలేస్తారు. ఒకవేళ ఎవరైనా స్ట్రిక్ట్ ఆఫీసర్లు దాడికి బయలుదేరినా, ఆ శాఖలొ క్రింది స్థాయి వ్యక్తులు ముందస్తు గానే వీరిని అప్రమత్తపరుస్తారు.

లోపల ప్రక్కగా కొన్ని బల్లలూ, టేబుల్సూ ఉన్నాయి. వెనుక భాగం ఇల్లు . ఆ వెనుక ఆరుబయలు తడికల మధ్య ఉన్న బాత్ రూం లాంటి ఏర్పాటులో ఎవరో అమ్మాయి స్నానం చేస్తున్నట్లుగా భళ్ళున నీళ్ళ చప్పుడూ, సన్నని హమ్మింగ్ సౌండు, గాజుల గలగలలూ వినిపిస్తున్నాయి. వేరే అలికిడి లేదు. మొత్తం పాకలో ఇద్దరు స్థ్రీలు మాత్రమే ఉన్నట్లుగా అర్థమవుతోంది. మసక వెలుతురులో , ఈదురు గాలికి ఊగుతున్న కిరోసిన్ దీపపు వెలుతురులో ఒకరి మొహాలొకరికి సరిగా కనిపించడం లేదు. ఓనర్ లా కనిపిస్తున్న ఆ స్థ్రీ , దుర్గ దగ్గ్గరకు వచ్చి , “ఏం గావాల మేడం?” అని వినయంగా అడిగింది. చాయ్ తాగుదామని వచ్చిన దుర్గకు, అక్కడి నిర్మానుష్య వాతావరణం చూడగానే మూడ్ మారింది. కేవలం స్త్రీలే ఉన్నారన్న ధీమా కలిగింది. చాయ్ చెపుదామనుకున్నదల్లా, ఆగి, థ్రిల్లింగ్ గా ఉంటుందని ముంతడు విప్పసారా, చికెన్ ముక్కలూ ఆర్డరిచ్చింది.

ఆ స్త్రీకి పెద్దగా విడ్డూరమనిపించలేదు. ఆ రోడ్డున పోయే పిక్ నిక్ కు పోయే చాలామంది స్టూడెంటు గుంపులు ఇక్కడ అగి, అడా మగా తేడా లేకుండా కల్లూ, ఇప్పసారా బాటిళ్ళలో పార్సెల్ చేయించుకు పోతుండడం మామూలే.

‘రఫ్ గా కనిపిస్తున్నా గానీ, ఆధునికంగా డ్రెస్ చేసుకుని, కాస్త ప్రౌఢ వయస్సులో కనిపిస్తున్న ఈ మేడం స్టూడెంట్ లా మాత్రం లేదు. పైగా అడిగింది పార్సెల్ కాదు. ఇక్కడే కూర్చుని నిర్భయంగా తాగేందుకు. అయినా మనకెందుకులే’ అనుకుని దుర్గ అడిగినవి ఆమె ముందు పెట్టి గబగబా తడిక వద్దకు వెళ్ళి పెద్ద గొంతుతో

“ఒసే. గౌరీ!” లోన స్నానం చేస్తున్న కూతుర్ని ఉద్దేశించి పిలిచింది.

“ఆ… అమ్మా”. అని బాత్ రూమ్ లో నుండి అమ్మాయి గొంతు బదులిచ్చింది.

‘ఓ హో! ఆ బాత్ రూం లో ఉన్న వ్యక్తి పేరు గౌరి అన్న మాట.’ అనుకుంది దుర్గ.

“లోనికి బోయి గంటయ్యింది. ఏటి సేత్తండావే. రుద్దింది సాలుగానీ , బేగి వెళి పొచ్చీయి. నువ్వొచ్చే పాలికి వర్షం వచ్చీసీలా ఉంది. ఇందాక సెప్పినాను గాందా. నే బయల్దేరతాండా. బస్సు హారన్ ఇనిపిస్తాంది. నే పట్నం బోవాలిగా సరుకులు తేనీకి. ఈ రేత్రికి సరుకులు కొని, పిన్నమ్మ ఇంట్లో పడుకుని, తెల్లారి తొలి బస్సుకి వచ్చేత్తాలే”.

“అలాగేనమ్మా”. అమ్మాయి బదులిచ్చింది.

“ఒసేయ్. అయ్య కూడా నేడు. జాగ్రత్త మరి. ఒకే కష్టమర్ మేడం ఉన్నారు. ఐపోయినాకా కొట్టు కట్టెయ్యి. ఈ వర్షంలో ఇగనెవరూ రారునే. తలుపులు వేసుకుని, కూడు తిని గమ్మున తొంగో “. అని అరుచుకుంటూ గబ గబా వెళ్ళిపోయింది.

“ఓ! నిజంగానే ఎవరూ లేరన్నమాట “. దుర్గ పోలీసు బుద్ది పసికట్టింది.

దూరంగా వినిపిస్తున్న బస్సు హారన్ సౌండ్ విని, పరుగులాంటి నడకతో ఆమె అల్లంత దూరాన , కొండ వాలులో ఉన్న బస్టాపు అనబడే చెట్టు దగ్గరకు చేరుకుంది. సరిగ్గా అప్పుడే అక్కడకు బస్సు చేరుకుంది. ఎవరూ దిగినట్టు లేదు. ఈమె ఎక్కగానే బస్సు బయల్దేరింది. కొద్ది క్షణాల్లోనే జడివాన మొదలయ్యింది.

హటాత్తుగా భారీ వర్షం షురూ కాగానే ఆరుబయలు ఉన్న తడికెల బాత్ రూం నుండి వస్తున్న గాజుల చప్పుడు ఆగిపోయింది. ఆ చప్పుడు గబ గబా తడికలను చాటు చేసుకుంటూ, వెనుక తలుపు ద్వారా ఇంటిలోకి మారినట్లుంది. బయట హోరున వర్షం జోరు.