దుర్గ – పల్లెపడుచు తో – Part 1 195

తలుచుకుని బిత్తరపోతూ, ” వద్దు మేడం.” మొహమాట పడింది గౌరి.

“అరె, జెప్పిన గదా. ఉంచుకోమని. ”

“పోనీ రేపెప్పుడైనా ఇటేపు వచ్చినప్పుడు ఇస్తురులే మేడం.” ఇబ్బందిగా చెప్పింది గౌరి.

“మళ్ళా ఇటేపు ఎవుడొస్తడు. ఒస్తే గిస్తే నిన్ను జూణ్ణీకి రావాల్న. జెప్పిన గదా . ఉంచుకోలే. నీ అసుంటి పోరికి రెండువేలేంది? పదేలిచ్చినా తక్కువే”.

దుర్గ చెపుతున్నది గౌరికి నిజంగానే అసలు అర్థం కాలేదు. అవే మాటలు , ఎవరైనా మొగాడి నోటి నుండి వచ్చిఉంటే చప్పున అర్థమయ్యుండేవి. మరు క్షణమే వాడి చెంప పగిలిపోయుండేది.

ఈలోగా దుర్గ కలగ జేసుకుని మాటలు పొడిగించింది. “సిన్నపాప కు లంగా వోణీ ఏసినట్లు, మల్లెమొగ్గ లెక్కున్నవు. ఇస్కూల్ల సదూతాండవా?”

“ఐస్కూల్ సదువు ఐపోనాది. కాలేజిలొ జేరదమనుకున్న. ఈడొచ్చిందని మొన్ననే ఇంట్లో సదువాపేసిండ్రు మేడం”. ఆమె గొంతు తియ్యగా ధ్వనిస్తోంది.

“గిదేంది. ఈడొస్తె సదువాపేస్తరా ఏణ్ణన్న?”

“మాకులంల గదంతె. గే పోరన్న పెద్దమనిషి కాంగనే బయట తిర్గ నీయరు. మస్తు సొమ్ములిచ్చిన పెద్దమనిషితో కన్నెరికం జరిపిస్తరు.”వోణీ అంచుని , చూపుడు వేలికి చుడుతూ కాస్త సిగ్గుగా చెప్పింది.

గుడ్డిదీపపు వెలుగులో నడుము తిప్పుకుంటూ సిగ్గు పడుతున్న అమ్మాయి మొహాన్ని పరిశీలనగా చూడసాగింది. మేకప్ లేని సోగ కారుతున్న మొహం. అయినా ఆ అమ్మాయికి మేకప్ అవసరమే లేదు.

” ఇంత సిన్న పోరివి. నిన్నూ పండ బెడ్తరా?

” సిన్న పోరినేమీ గాను. వయసొచ్చింది. ఐనా సిన్న వయసు పోర్లకే ఎక్వ సొమ్ములిస్తరు.”

“అంటే మీరు జోగినులా?” కాస్త లోతైన ప్రశ్న అడిగింది.

“అవును మేడం.”

“మీ సొంతూరు ఇదేనా?”

” కాదు మేడం. మా అమ్మది సికాకొళం. మా అయ్యది కమ్మం”

” బాగున్నది. అందికే రెండు బాసలూ కలిపి మాట్లాడుతన్నవ్. నాలెక్కనే , సదూకున్న దాని వయినా, సొంత బాస లోనే పలుకుతన్నవ్.”

“ఐనా నేను సదివింది ఇలేజి ఇస్కూల్ల. టీచర్లు గూడ గిట్లనే మాట్లాడుతరు”

ఆ అమ్మాయి తన కళ్ళల్లోకి సూటిగా చూస్తూ మాట్లాడుతూంటే దుర్గకు మనసు లబ లబ లాడుతోంది. పిల్ల చక్కగా ఉంది. కొండజాతి పిల్లలా లేదు. పిల్ల మూవ్ మెంట్స్ హుందాగా ఉన్నాయి. ఇందాక చూసిన తల్లి పోలికలు ఈమెలో అసలే లేవు. జోగినులంటోంది కదా! దీని తల్లి డెఫినెట్ గా ఎవడో డీసెంట్ పట్నపు నాయాలితో దొబ్బించుకుని కని ఉంటుంది. తండ్రి పోలికలు వచ్చుంటాయి.”, అనుకుంది దుర్గ.

“నువ్వు మటుకు మస్తున్నవులే . జోగిని వన్నవ్. కన్నెరికం జరిపిన పెద్దమణిసి ఎంతకాలం ఉంచుకుంటడు?”

“ఆడి మోజు తీరే వర్కు. తరవాత ఇంకొకడు. మా కులంల గిది మామూల్నేలే. వయసు లోనే మస్తు సంపాయించుకోవాల్న. ముసిలయ్యాక, ఇదిగో.. మా అమ్మలెక్కన గిట్ల ఏదో బిగినెస్ సూసుకోవాల్న.”

ఆత్మ విశ్వాసంతో, ఆరిందాలా ఆ అమ్మాయి మాట్లాడుతున్న తీరును గమనిస్తూంటేనూ, మాట్లాడుతున్నప్పుడు విచ్చుకుంటున్న ఆమె సన్నని పెదాల మధ్య సర్రు సర్రున బయటికి దూసుకొస్తున్న ఎర్రని నాలుక ను చూస్తుంటేనూ దుర్గకు ఎక్కడో చుర్రుమంటోంది.

“సిన్మ ఈరోయిన్లెక్కనున్నవ్. నీ యసుంటి పోరిని గెవడు వదుల్కుంటడులే. ముసిలోడయ్యే వర్కు పగలూ రేత్రీ మస్తుగ యేసుకుంటడు. మరి గసుంటి తప్పుడు పని నీకు ఇష్ఠ మేనా?”

హద్దులు మీరిన దుర్గ ప్రేలాపన విని పిల్ల చురుక్కున చూసింది.

“అరె. సెప్పినగా. మా కులంల ఆపని తప్పేమీ కాదు. గది మా కులవృత్తి. అయినా గిప్పుడప్పుడే ఆ పని సేసుడు నాకు ఇష్టం లేదు. అంతే. నేను పెద్దమడిసిని కాక ముందు నుండే సానా మంది నాకోసం మా యమ్మ వెంట పడిన్రు. నేను ఐదో కళాసు సదూతున్నప్పుడే నా మీద మోజు పడిన పోరగాండ్రున్నరు. మస్తు సొమ్ములిస్తమన్నరు.అప్పడికి నేను ఇంకా వోణీ కూడ గట్టలే. గవున్లు వేసుకుంటున్న. మా అమ్మా అయ్యా ఒప్పుకోనేదు. ఇప్పుడయితే పెద్దమడిసి నయిన. ఇంగ వదుల్తరా ఈ పోరగాళ్ళు? కుల కట్టుబాటు పెకారం బిగినెస్ మొదలెట్టమని మా అయ్యా, అమ్మలు గొడవ సేస్తుండ్రు. నేనే అడ్డు సెపుతన్న.” గర్వంగా చెప్పింది.

“సమజయ్యిందిలే. ఆడదాన్ని. నీ నడుం కులుకులు జూత్తె నాకే సిరసిర లాడతాంది. ఇప్పటికిప్పుడు నిన్ను ఇక్కడే పండబెట్టాలనిపిస్తాంది. లచ్చలిచ్చి నీ కన్నెరికం నేనే సేసేద్దారనిపిస్తాంది. మరి మగ నంజి కొడుకులు నీమీద మనసు పడ్డారంటే పడరా మరి.”

గౌరి మరోసారి సిగ్గు పడింది.

“జోగిని పని మానేసి మరేటి సేస్తవ్?”