ATM 1728

వెర్రెక్కిపోయాడు.గబ గబా లోపలికి వెళ్ళి దగ్గరనుండి చూడసాగాడు. గుండ్రంగ నిగనిగలాడుతు బంగారు రంగులో బలిసిన రొమ్ములను బెజరు వేస్తున్నాడు.తన అరచేయి చాలదు ఒక్కో రోమ్ము పిసకడానికి. గులాబీరంగు చుట్టుమచ్చ,నిగిడిన ముచ్చికలతో మన్మథుడు ఎక్కుపెట్టిన బాణాల్లా దాడికి సిద్దం అంటున్నవి.మామూలుగా కాన్పు అయ్యి పాలిచ్చాక సళ్ళు కాస్తో కూస్తో జారతాయి కాని నీరజ రోమ్ములు మాత్రం గుండ్రంగ ఒకదానికి ఒకటి ఒరుసుకుంటూ కామంతో కాలిపోతున్న రాజుకి తన కామాగ్నిని చల్లార్చడానికి అమృతం నింపుకున్న మదన కలశాల్లా ఉన్నాయి ఆ పిల్ల సళ్ళు.వెంటనే నీరజని సోఫామీదకి తోసేసి నోటినిండ రొమ్ములని కుక్కుకోని చీకుతూ పాలని జుర్రేస్తూ దెంగాలన్నంత కసితో రెండడుగులు వేశాడు, కాని ఇంటి మూలమీద సుగుణమ్మ గోంతువినబడటంతో “ఛ ఈ ముండ ఇపుడే రావాలా.అబ్బ! రోజు రోజుకి పిచ్చెక్కిస్తుంది గుంట దీన్ని ఎలాగైనా దెంగాలి.కాని తోందర పడితే చేతికందిన ముద్ద నోటికందకుండా పోతుంది.దీన్ని ఆత్రంగా దెంగితె మజా ఉండదు.తాపీగా అందాలని ఆస్వాదిస్తూ యవ్వనం కరిగే దాక

దెంగాలి” అని మనసులో గట్టిగా నిర్ణయించుకొని వెంటనే బయటకొచ్చి అప్పుడే ఒస్తున్నట్టు గేటుచప్పుడు చేశాడు.

ఆ చప్పుడికి నీరజకి మెలుకువ రావడంతో చట్టుక్కున కొంగు కప్పుకొని పిల్లాణ్ణి తీసుకుని బెడ్రూంలోకి తుర్రుమంది.

రాజుకూడా సుగుణమ్మ కంటపడకుండ గోడ పక్కనించి ఇంటి వెనుకగ తన ఇంటికి వెళ్ళి పోయాడు.ఆ అందాన్ని చూసిన ఆనందంలో రమణ విషయం చెప్పటమే మరచిపోయాడు.

ఆ దృశ్యాన్ని తలుచుకొని ఎన్నిసార్లు చేతికి పనిచెప్పాడో లేక్కలేదు.రోజు రోజుకీ నీరజ మీద మోజు పెరిగిపోతుంది.”నీరజని ఎలాగైనా దెంగాలి ఎలా ఎలా”అని తీవ్రంగ ఆలోచిస్తున్నాడు.ఆ ఆలోచనలకి బుర్రవేడెక్కిడంతో కాఫీ కలుపుకొని తాగుతూ టీవీలో వార్తలు చూస్తున్నాడు. breaking news చూసి షాకైయ్యాడు. యమన్ లో ఉగ్రవాదుల బాంబుదాడులు, 200 పైగా మృతుల సంఖ్య, దానిలో భారతీయులు 50 మంది. రాజుకి కొద్దిగా అనుమానం మొదలైంది, వేగంగ టీనీ ఛానల్స్ మారుస్తున్నాడు.అక్కడ టీపాయి మీదున్న సెల్ మొగింది.