రజియా ఆశ్చర్యపోయింది, నిజంగానే చాలా చాలా ఆశ్చర్యపోయింది
రజియా: అర్జున్! ఏం మాట్లాడుతున్నావ్ నువ్వు, దేని గురించి? అస్సలు నాకేమీ అర్థం కావడం లేదు.
ఎందుకో నాకు విపరీతమైన ఆవేశమొచ్చింది..ఎవరిపైనో తెలియదు. గట్టిగా అరుస్తూ
నేను: నా భార్య నన్ను మోసం చేయడాన్ని చూసాను రజి. నా తమ్ముళ్ళతో నా భార్య దెంగించుకోవడం చూసాను. ఇద్దరితో ఒకేసారి, వాళ్ళ గదిలో, వాళ్ళ మంచంపై అన్ని తలుపులు తెరచి మిగిలిన ప్రపంచం గురించి ఎమీ పట్టనట్లు. నా భార్య ఒక బజారు వేశ్యలా అరుస్తూ దెంగించుకోవడం చూసాను రజి. ఇప్పుడన్నా అర్థమైందా మొహమెందుకిలా ఉందో?
రజియా నోట మాటరాక, బిత్తరపోయి అలా చూస్తూ ఉండిపోయింది షాక్ తిన్నదానిలా, నా ఈ అకశ్మిక ఆవేశానికి, అరుపులకు. కాస్సేపటికి తేరుకుని
రజియా: ఇదేమీ అర్థం కావడంలేదు. బనీషా లాంటి ఒక సరాసరి మద్యతరగతి ఆడది ఇటువంటి పని చేస్తుందంటే నమ్మలేకపోతున్నా. తను నిన్ను పిచ్చిపిచ్చిగా ప్రేమిస్తుంది. నువ్వెప్పుడన్నా గమనించావా తను నిన్నెంత గొప్పగా చూస్తుందో? నొకుల్, దేవ్ నీ తమ్ముల్లకు నువ్వే ఆదర్శం. వాళ్ళ దృష్టిలో, నువ్వు నీళ్ళపైకూడా నడవ గలవు. నువ్వు వాళ్ళ హీరో. వాళ్ళు పెరిగి నీలా అవ్వాలనుకుంటారు. అటువంటి వాళ్ళు నీ వెనకాల ఇలా ఎలా చేస్తున్నారో అర్థం కావడం లేదు. నాకంతా తికమకగా ఉంది.
నేను తేలికగా నా భుజాలు కదిలిస్తూ ” తికమక, గందరగోళం, నిరాశ, బాధ, కోపం, వైరాగ్యం”, నా మనస్థితిలోకి స్వాగతం రజి” అన్నా.
రజియా: ఇది నువ్వే గనక నాకు చెప్పిండకపోతే, బనీషా ఇలా చేస్తుందని, చేయగలదని నేను ఎవరెంత చెప్పినా నమ్మేదాన్ని కాదు, వినేదాన్ని కాదు.
కాస్సేపు నిశ్సబ్దం రాజ్యమేలింది మాఇద్దరి మద్య. మళ్ళీ రజియానే మాట్లాడుతూ
రజియా: హేయ్, ఒక్క నిముషం. వాళ్ళెలా పట్టపగలు, తలుపులన్నీ తెరచి అంత దైర్యంగా…..? పిన్ని ఎప్పుడూ ఇంట్లోనే ఉంటుంది కదా, అదీకాక ఆ పనిమనిషి చంపా కూడా పొద్దున, మద్యాహ్నం వస్తుంది కదా గత సంవత్సరంగా?
తన ప్రశ్నకు నేను జవాబివ్వలేకపోయాను.
మా అమ్మ పనిమనిషి చంపాతో, నే వింటుండగా అన్న మాటలు నేనింకా మరవలే పోతున్నా, అర్థం చేసుకోవడం అటుంచి. మా అమ్మకు అసలు ఏమీ పట్టినట్లు కనిపించలేదు. నేను తన సొంత కొడుకునే కదా? నొకుల్, దేవ్ తన సవతి పిల్లలే కదా? తను వాళ్ళను కూడా సొంత కొడుకుల్లానే చూస్తుందని తెలుసు కాని, సొంత కొడుకు భార్యను వాళ్ళిద్దరూ దెంగుతుంటే అసలేమీ పట్టనట్లు ఉంది. తనకు నాపై అంత చిన్న చూపెందుకు? నేనేం తప్పుచేసాను నాకీవిదంగా జరగడానికి? నేను నా తల దించుకుని నేలవైపు చూస్తూ అన్నా
నేను: మా అమ్మకీ విషయం తెలుసు. తను, పనిమనిషి ఈ విషయం గురించి మాట్లాడుకోవడం ఇవాళ విన్నా. చాలా స్పష్టంగా విన్నా. వాళ్ళిద్దరికి ఈ విషయం చాలా త్రిల్లింగ్ గా ఉంది.
ఇదివిన్న రజియా అరిచినంత పనిచేసింది
రజియా: ఏంటీ? ఏమంటున్నావ్ నువ్వు? అస్సలు…
కాస్సేపు మా ఇద్దరి మద్య భరించలేని నిశ్సబ్దం తాండవమాడింది.
కాసేపటి తరువాత రజియా తన కుర్చీలోంచి లేచి టేబుల్ ఇటువైపు కూర్చున్న నా దగర కొచ్చి నా కుడివైపున్న ఇంకో కుర్చీలో కూర్చుంది. నా రెండు చేతులు తన చేతిలో తీసుకుంటూ నన్నడిగింది
రజియా: ఇప్పుడు ఏం చేద్దామనుకుంటాన్నవ్ అర్జున్? నీ పరిస్థితిలో నేనుంటే ఏం చేసేదాన్నో వూహించికూడా చూడలేకపోతున్నా.
నేను: నాకూ అదే అర్థం కావడం లేదు. నా బాధను ఎవరైన నమ్మకస్తులతో పంచుకోవాలనుకున్నా. అసలు నేనేమీ ఆలోచించలేదు ఏం చేయాలో, ప్రస్తుతం వేరే ఏదీ సరిగ్గా అలోచించే స్థితిలో నా మనస్థితి లేదు, పూర్తిగా మనసు విరిగిపోయున్నా.
రజియా: నేను అర్థం చేసుకోగలను. మనకు ఇందులో వేరే వాళ్ళ సలహా అవసరం పడుతుంది. నేను సోహెల్ కు కాల్ చేస్తా.
నేను: ఆగు. ఏం చేస్తున్నవు నువ్వు? నా భార్య చేస్తున్న సిగ్గుమాలిన పని గురించి నీకు చెప్పడానికే నేను సిగ్గుతో చచ్చిపోతున్నా, ఇప్పుడు నువ్వు సోహెల్ కు చెప్తావా, నీకు మతి వుండే చేస్తున్నావా?
రజియా: నేను స్పృహలోనే ఉన్నా. నువ్వే ఒక బుద్దిలేని వాడివి. నువ్వేమీ తప్పు చేయనప్పుడు, నువ్వెందుకు సిగ్గుపడాలి? సోహెల్, తను ఒక వకీలు అందులోనూ చాలా మంచి వకీలు. ఏదోవిదంగా మనకతను సహాయం చేయగలడన్న పూర్తి నమ్మకం నాకుంది. “మనకు” సహాయం, అర్థమైందా? నా స్నేహితున్ని ఈ స్థితిలో ఈ విషయంలో నేనొంటరిగా వదలలేను.
ఆ తరువాత రజియా తన ఫోన్ తో బిజీ అయ్యిపోయింది, మా ఇద్దరి స్నేహితుడు నయీం క్కూడా కాల్ చేసింది.
సోహెల్, చాలా మంచి కుటుంబ వకీలు. నాకు తెలిసినంతలో సోహెల్ చాలా తెలివైనవాడు. అతను నాకు ఆలోచించడం లో సహాయపడడం నాకు బానే ఉంటుంది. రజీ తన భర్త మురాద్ హసన్ క్కూడా కాల్ చేసింది, తను ఒక కంటి స్పెషలిస్ట్.
రజియా: ఓకే అర్జున్, మొదట మనమిక్కడి నుంచి బయట పడదాం. నేను వీళ్ళిద్దరిని వెంటనే మా ఇంటికి రమ్మన్నాను చాలా అత్యవసరమని. ఇంకో అర్ద గంటలో వాళ్ళక్కడ ఉంటారు. మనం కూడా తొందరగా బయల్దేరాలి.