విజయ చేతులు మెల్లగా క్రిందకు జారాయి, స్వప్న భుజాల మీదుగా దిగుతూ,
జాకెట్ క్రింద ఆచ్చాదన లేని సన్నని, లేలేత నడుము దగ్గర ఆగాయి. విశాలంగా ఉన్న వీపు పైభాగం నుండి సడన్ గా లోతు
భాగంలోనికి తనచేతులు దిగగానే, స్వప్ప నడుం విజయ చేతులలో చిక్కింది.
ఆ నడుం వంపుల్లో ఏదో పోగొట్టుకున్న వస్తువును వెతికినంత ఆత్రంగా విజయ తడుముతుంటే స్వప్నకు గిలిగింతలుగా ఉండి, ఒళ్ళంతా కువకువలుగా ఏదో తెలియని చలనం అలలు అలలు గావచ్చింది. ఆ సన్నని నడుము వంపుల్లో, రెండు ప్రక్కలా విజయ తన రెండు చేతులూ ఉంచి, అరిచేతులతో రెండు ప్రక్కలా ఒకేసారి మెత్తగా నొక్కింది. స్వప్న ఒళ్ళు ఝల్లు మంది.
విజయ చేతులలో స్వప్న నడుం చాలా ఈజీగా ఇమిడిపోయింది. ఇందాక స్వప్న భుజాల దగ్గర పట్టు కోసం తన రెండు చేతులనూ పూర్తిగా వాడాల్సి వస్తే, నడుం దగ్గర మాత్రం సన్నగా ఉండడంతో తన అరిచేతులు సరిపోయాయి. పైనా క్రిందా పెద్ద పెద్ద భాండాగారాలున్న స్వప్న నడుంభాగం
మాత్రం ఒక తెల్లని పావురంలా మెత్తగా విజయ రెండు అరిచేతులలో ఇమిడిపోయింది. ఆమెత్తదనాన్ని నొక్కుతూ కొంతసేపు ఆస్వాదించింది.
విజయ కాలేజీ రోజులలో ఏన్యువల్ స్పోర్ట్ మీట్లో గెలిచిన కప్పులు, ఎంత భారీగా ఉన్నా , నడుం భాగం మాత్రం చాలా సన్నగా ఉండి, కేవలం అరిచేతితోనే ఈజీగా హేండిల్ చేయగలిగేవిగా ఉండేవి. స్వప్న నడుము తన చేతుల్లో ఇమిడిన తీరు చూసి, విజయకు ఆకప్పులు, ఆనాటి విజయోత్సాహం ఒక్క క్షణం గుర్తుకొచ్చాయి. నిజమే, ఈ స్వప్న , తను గెలిచిన కప్పులన్నిటికంటే కూడా అపురూపం.
స్వప్న నడుం ప్రక్క మడతలను విజయ తన అరిచేతులతో బిగించి పట్టి తనకేసి లాగుకుంది. సరైన పట్టుకు నడుమే అనువైన ప్రదేశం. ఆ ఊపుకు ఈసారి స్వప్న పైభాగమే కాక, నడుం క్రింది భాగం కూడా తనకేసి హత్తుకుపోయింది. ఒక్కసారి విజయకు ఒళ్ళంతా తిమ్మిరెక్కినట్లయ్యింది. స్పర్శ జ్ఞానం ఒక క్షణం కోల్పోయినట్లే అరిచేతులను తీసేసి, మొత్తం బాహువులలో స్వప్నను నడుంవద్ద బంధించి తన నడుంకేసి అదుముకుంది.
స్వప్న స్థనసంపదకు, విజయ వక్షోజాలు అడ్డురావడంతో, స్వప్న నడుమును విజయ తన నడుముకేసి నొక్కే ప్రయత్నంలో స్వప్న బాడీ విల్లులా వెనక్కి వంగిపోయింది. స్వప్న కంటే విజయ హైటు కావడంతో, స్వప్న శరీరం అమాంతం ఒక రెండంగుళాలు పైకి లేచిపోయింది. విజయ స్పోర్ట్ బాడీకి, స్వప్న శరీరం నిజంగానే ఏడు మల్లెలెత్తు రాజకుమారి శరీరంలా అనిపించింది . విజయమొహం స్వప్న కంఠం వంపులో అమరి పోయింది.
తనను విజయ పైకి లేపుతూంటే, ఆధారం కోసం స్వప్న తన కాలి ముందువైపు మునివ్రేళ్ళపై నిలబడాల్సి వచ్చింది. అయినా దాదాపు తన బరువంతా విజయ చేతులలోనే ఉంది. లోతైన స్వప్న నడుమునూ వీపునూ విజయ తడిమేస్తూ ఉంది. స్వప్న శరీరం అంతకంతకూ విజయ శరీరానికి తాపడం అయినట్లుగా నొక్కుకుపోతోంది.
నిలువెత్తు బలమైన మేడం, మగాడిలా తనని హత్తుకొని దగ్గరకు … మరింత దగ్గరకు తీసుకుంటూ, తన విశాలమైన ఛాతీ కేసి రెండు పాలిండ్లనీ అదిమేస్తూ, రెండు చేతులా ఒడిసి పట్టి స్వప్నను కొద్దిగా పైకి ఎత్తి, తమకంతో కౌగిలించుకుంటుంటే , తొలిసారిగా, పరాయి స్త్రీ ఒంటి స్పర్శ తన ఒళ్ళంతా తాకుతూ – – – స్వప్నకు ఆ కౌగిలి ఏదో వింతగా ఉంది.
విజయ చేతుల కదలికల్లో వేగం పెరిగింది. గబగబా పైనా… క్రిందా… పిచ్చిపిచ్చిగా… దొరికిన చోటల్లా… తడిమేస్తూ, స్వప్నపై ఎక్కడెక్కడో చేతులువేస్తూ… ఆరాటంగా పిసికేస్తూ… తనలో కలిపేసుకుంటున్నట్లుగా వాటేసుకోసాగింది
స్వప్న వొళ్ళు తన కౌగిట్లో మెత్తగా నలుగుతుంటే , పైట క్రింది స్వప్న పాలిండ్లు కవ్విస్తూ ఉంటే, ఇంతవరకూ ఎవ్వరూ చెయ్యి వెయ్యని స్వప్న పిరుదుల పైకి మెల్లగా కుడి చేతిని జార్చింది విజయ. స్వప్న నడుం లోతులలోనుండి, మరలా ఎత్తైన ప్రదేశాలను అధిరోహించినట్లైయ్యింది విజయ చేతికి. ఎడమ చేతితో స్వప్న నడుం వద్ద బిగిని అలాగే ఉంచి, కుడిచేత్తో స్వప్న పిరుదులను నిమరసాగింది..
శరీర దారుఢ్యం విషయంలో స్వప్న తన ముందు ఒక మల్లెపూవే అయినా పిరుదులు మాత్రం చాలా ఉన్నతంగా ఉన్నాయి. మెత్తని చీరలో నుంచి స్పాంజిల్లా తగులుతున్నాయి. స్వప్న తన ఇంట్లో అటూఇటూ
తిరుగుతున్నప్పుడు విజయను అమితంగా ఆకర్షించిన అనేక అంశాల్లో ఆ పిరుదులు కూడా ఉండేవి. కాని వాటిమీద చేయివేసే చొరవ ఎప్పుడూ చేయలేదు. ఆ రెండు పిరుదులపై తన రెండు చేతులనూ ఉంచి స్వప్నను ఎత్తిపట్టి, తనకేసి కేసి బలంగా నొక్కుకోసాగింది. విజయకు ఎవరెస్టును జయించినంత ఆనందంగా ఉంది.
తను చిన్నతనంలో బార్బీ బొమ్మతో ఆడుకున్నంత ఈజీగా మేడం తన బాడీని హాండిల్ చేస్తూ ఆడుకుంటుంటే స్వప్నకు ఆశ్చర్యంగా ఉంది.
తమకంతో స్వప్న కంఠసీమపై తనమొహాన్ని బలంగారుద్దుతూ స్వప్న మెడవంపుల్లో తడితడిగా ఒక వేడిముద్దు పెట్టింది. మేడం పెదాల తడి వెచ్చగా తన మెడకు తగలడాన్ని స్వప్న గమనించింది. ఒక్క క్షణం కళ్ళు మూసుకుంది. మేడం నాలిక స్వప్న మెడపై రాస్తూ, మెల్లగా బుగ్గలవైపు ప్రయాణిస్తోంది.
వెచ్చగా విజయనాలుక తన మెడపై నిమురుతుంటే, స్వప్నకు ఒళ్ళంతా ఏదో తుళ్ళింతగా అవుతోంది. నునుపైన మెడభాగంలో చిన్న చిన్నగా, సుతారంగా ముద్దులు పెట్టుకుంటూ విజయ పెదాలు పైపైకి ప్రయాణిస్తున్నాయి.
ఏడాదిగా ఎటువంటి ప్రేమకు నోచుకోని స్వప్న, మేడం చూపిస్తున్న ప్రేమను కళ్ళు మూసుకొని ఆస్వాదించసాగింది. వదిలితే ఈ ఆనంద క్షణాలు ఎక్కడ దూరమౌతాయోనని మేడంచుట్టూ తన చేతులను మరింత బిగించింది. విజయ ఎడమచేతి కౌగిలిపై ఆధారపడి ఉన్న స్వప్న , ఒక పసిపిల్ల తన తల్లి దగ్గర గారాలు పోయినట్లుగా, తన మెడను మరింత వెనక్కి మేడం కు అనువుగా వంచింది.
విజయ తన పెదాలను స్వప్న బుగ్గలవైపు తీసుకెళ్ళుతూనే, కుడిచేతితో నిమురుతున్న స్వప్న పిరుదులను గట్టిగా బిగించి, హఠాత్తుగా తన పేంటు మధ్య భాగానికేసి నొక్కుకుంది.
స్వప్న తొడల మధ్య ఒత్తుగా ఉన్న చీర కుచ్చెళ్ళ క్రింద నున్న మదన మందిరం విజయ వేసుకున్న టైట్ జీన్స్ కాళ్ళ మధ్య భాగం మీద బలంగా ఒత్తుకుంది. చీరలో స్వప్నతొడలు, టైట్ జీన్స్ లో ఉన్న విజయతొడలకు మెత్తగా తగులుతున్నాయ్.
” స్వప్నా! యు ఆర్ సో బ్యూటిఫుల్., ” అంటూ చటుక్కున స్వప్న ఎడమబుగ్గపై “మ్.. మ్.. మ్” అని చప్పుడు చేస్తూ టైట్ గా ముద్దుపెట్టుకుంది. స్వప్న బుగ్గలలోకి తన మొహాన్ని దున్నుతున్నట్లుగా నొక్కుతూ, తననాసికతో పొడుస్తూ, ఒకప్రక్క పిరుదులను పిసుకుతూ కుడిబుగ్గపై వెను వెంటనే అంతే బలంగా మరో తడి ముద్దు పెట్టింది.
స్వప్న అందంగా సిగ్గు పడింది. తను ఎదిగిన తర్వాత, తన తల్లి తప్ప, అంతవరకూ జీవితంలో మరెవరూ అలా కౌగిలించుకొని ముద్దులు పెట్టుకోలేదు. అలాంటిది మేడం అంతటి మనిషి తనను కౌగిలించుకోవడమే కాకుండా బుగ్గలపై ముద్దులు ఇచ్చేసరికి ఒక్కసారిగా సిగ్గు
ముంచుకొచ్చింది. రెండు బుగ్గలలోకీ రక్తం లావాలా ప్రవహించడంతో, గజనిమ్మ పళ్ళ లాంటి స్వప్న బుగ్గలు రెండూ క్షణంలో గులాబీ రంగు లోనికి మారాయి. తడిసిన స్వప్న బుగ్గలు తళతళ లాడుతున్నాయి. ఆ బుగ్గలను చూసిన విజయ కళ్ళు తళుక్కుమన్నాయి.
సుతారంగా స్వప్నను క్రిందకు దించింది.
విజయ స్వప్నం తొమ్మిదవ భాగం
స్వప్న మొహాన్ని తన రెండు అరిచేతులలో, కలువ పువ్వును పట్టుకున్నట్లుగా పొదివి పట్టుకొంది. ఆశ్చర్యం నిండిన చూపులతో స్వప్న తన విశాలమైన నేత్రాలను విప్పార్చుకుని మేడం వంకే చూడసాగింది.
చలాకీగా మెరుస్తున్న స్వప్న కళ్ళల్లో విజయ తన రూపాన్ని వెతుక్కో సాగింది. అది ఒక యువతిచూపులా లేదు. ఒక ప్రియుడు ప్రియురాలిని మురిపెంగా చూసుకుంటున్నట్లు ఉంది. మేడం తనచూపులలో చూపులు కలిపి తనవైపే చూస్తుంటే, స్వప్న కళ్ళు దించుకుంది.
విజయ మొహం స్వప్న మొహానికి కేవలం అంగుళం దూరం లో ఉంది. ఆమె ఊపిరి బలంగా నాగుపాము బుస కొట్టినట్లుగా స్వప్న మొహానికి వెచ్చగా తగులుతోంది. ఈ అనాఘ్రాణితపుష్పాన్ని తనే ముందుగా అనుభవించబోతోందన్న ఊహ మదిలో మెదలగానే , ఒక్కసారిగా
మోహం ముంచుకొచ్చి, స్వప్న మొహాన్ని మెల్లగా… దోసిలితో… అపురూపంగా… తన మొహానికి దగ్గరగా తీసుకుంది.
సిగ్గు ఇంకా వీడని స్వప్న, తన కళ్ళను పూర్తిగా క్రిందికి దించి, మేడం తన బుగ్గపై మరో ముద్దు పెడుతుంది కాబోలని ఎదురు చూడసాగింది.
ఆడదానికి సిగ్గే సింగారమని పెద్దలు ఊరికే అనలేదని విజయకు అనిపించింది. స్వప్న లోని బిడియం, మౌనం, గంభీరం లాంటి గుణాలే తను స్వప్పపై మరింత మరులు గొనడానికి కారణమేమో?
తన దోసిలిలో, అరమూసిన కళ్ళతో, సగం విరిసిన కన్నె మొగ్గలా ఒదిగిన స్వప్న మొహాన్ని ప్రేమగా చూడసాగింది. “ముద్దాస్తున్న మొహం, సన్నగా తీర్చిదిద్దిన కాటుకతో పెద్దపెద్ద కళ్ళు, గుండ్రటిబుగ్గలు, పలుచని తమలపాకుల్లాంటి చిన్నిచిన్ని పెదాలు, సూటిగా కొన దేరిన ముక్కు,
ముక్కు చివర చిన్న ఎర్రని రాయి పొదిగిన ముక్కు పుడక, ముక్కుపై రాలిపడిన కుంకుమపొడి, చెవులకు బుట్టలు, నల్లని కాటుకలాంటి జుట్టు,
చాలాచిన్ని చుబుకం, చుబుకం మధ్యలో పుట్టుమచ్చేమోననిపించే సన్నని
చీలిక. నవ్వినప్పుడూ, సిగ్గుపడినప్పుడూ లోపలికి సొట్టలు పడిపోతున్న బుగ్గలు, అన్నిటికీ మించి తలనిండా పూలు. ఆడాళ్ళనే కళ్ళు తిప్పనివ్వని అందం. ఇక మగాళ్ళైతేనా..!”. అనుకుంది.