మా పెళ్లయిన ఈ ఆరు నెలల్లో నేను ఒక విషయం గమనించాను… అదేమిటంటే రాజు నాతో ఎప్పుడూ సరిగా మాట్లాడలేదు… అడిగిన దానికి పొడి పొడిగా సమాధానం చెప్పి వెళ్లిపోయేవాడు…
రవితోను, అత్తయ్యతోను మాట్లాడే దానికి నాతో మాట్లాడే దానికి తేడా స్పష్టంగా తెలిసేది నాకు…
మొదట్లో నేను కొత్త కాబట్టి అలా ప్రవర్తిస్తున్నాడేమో అనుకున్నా … కానీ తర్వాత రోజుల్లో కూడా అతనిలో ఎలాంటి మార్పు కనబడలేదు…
కొన్ని సార్లు నేనే కల్పించుకొని మాట్లాడించే ప్రయత్నం చేసినా ఏదో చెప్పి తప్పించుకుని వెళ్లిపోయేవాడు…
నేను రవిని ఒకటి రెండు సార్లు అడిగా ఎందుకు రాజు ఇలా నాతో అంటీముట్టనట్లు ఉంటున్నాడు అని…
అదేం లేదు అక్షరా వాడి స్వభావమే అంత .. అమ్మాయిలతో వాడు ఎక్కువగా మాట్లాడడు.. నువ్వేం వేరేగా అనుకోవద్దు.. అని సర్ది చెప్పాడు…
పోనీ లే అని నేను కూడా పట్టించుకోవడం మానేశా…
ఒక రోజు మధ్యాహ్నం రవి వచ్చి “రెండు భోజనాలు” చేసి వెళ్ళాక ఏదో పని చేసుకుంటున్నా… సడన్ గా ఎందుకో తల తిప్పినట్టనిపించింది… వికారంగా కూడా అనిపించింది… మా ఇంటి దగ్గర్లోనే ఉన్న ఒక హాస్పిటల్ కి వెళ్ళా… అందులో మా ఫ్రెండ్ స్వప్న డాక్టర్ గా చేస్తుంది… ఇంతకు ముందు ఒకటి రెండు సార్లు రమ్మని పిలిచినా కుదరక వెళ్ళలేదు… ఇప్పుడు స్ట్రెయిట్ గా తన దగ్గరికే వెళ్లి విషయం చెప్పా..
తను నన్ను టెస్ట్ చేసి “కంగ్రాట్స్ అక్షరా… పెద్ద పార్టీ ఇవ్వాలి నాకు” అంది….
“కళ్ళు తిరుగుతున్నాయే అని నేను వస్తే కంగ్రాట్స్ అంటావేంటే… పైగా పార్టీ కూడానా” అన్నా నేను…
“నీ మొహం ఒక్క నిమిషం ఉండు ఇప్పుడే వస్తా” అని బయటకు వెళ్లి అయిదు నిమిషాల తర్వాత చేతిలో స్వీట్ బాక్స్ తో వచ్చింది…
నోరు తెరువుమని చెప్పి నోట్లో స్వీట్ ముక్క పెట్టి
“Congratulations once again” అంది…
“ఎందుకో చెప్పవే ముందు” అన్నా నేను ఉత్కంఠ గా చూస్తూ …
“నువు తల్లివి కాబోతున్నావే… త్వరలోనే బుల్లి అక్షర రాబోతుంది” అంది అది ఉత్సాహంగా నన్ను చూస్తూ…
“నిజంగానా… థాంక్యూ వెరీ మచ్ స్వప్నా” అన్నా నేను దాన్ని కౌగిలించుకొని….
“థాంక్స్ నాకెందుకే వెళ్లి మీ ఆయనకి చెప్పు… రాత్రిమ్బవళ్ళు కష్టపడింది నేను కాదు కదా” అంది అది కొంటెగా….
“ఛీ పోవే నీకెప్పుడు వేళాకోలమే… “అని… “సరే నేను మళ్ళీ వస్తా బై..” అంటూ ఇంటికి వచ్చేసా…
నాకు చాలా సంతోషంగా ఉంది… గాల్లో తెలిపోతున్నట్టుగా ఉంది…
ఇంటికి వెళ్ళగానే అమ్మ వాళ్ళకి ఫోన్ చేసి చెప్పాలి వాళ్ళు చాలా సంతోషిస్తారు… అత్తయ్య కూడా ఫోన్ చెయ్యాలి తను ఇంకా సంతోషిస్తుంది… వెంటనే ఇక్కడికి వచ్చేస్తుందనుకుంటా…
రవికి చెప్తే ఎలా ఫీల్ అవుతాడో… ఎగిరి గంతేస్తాడు కావొచ్చు… అనుకుంటూ ఇంటికి వచ్చా….
వచ్చాక ముందు ఈ విషయం రవికే చెప్పాలి అనిపించింది…
ఫోన్ తీసుకొని డయల్ చేసాక ఫోన్లో కన్నా డైరెక్ట్ గా చెప్తే ఎలా ఉంటుందీ అనిపించింది…
తన హ్యాపీనెస్ కళ్లారా చూడలనిపించి ఫోన్ disconnect చేసా…
కాల్ ఆల్రెడీ వెళ్లినట్టుంది…
రవి వెంటనే మళ్లీ కాల్ చేసాడు…
“ఏంటీ కాల్ చేశావ్ ” అన్నాడు…
“ఏం లేదు… మీరెప్పుడు వస్తారు” అని అడిగా…
“ఇందాకే గా అక్కడ్నుంచి వచ్చింది…. ఏంటీ మళ్లీ మూడ్ వచ్చిందా… ” అన్నాడు కొంటెగా…
“ఛీ ఛీ ఎప్పుడూ అదే ధ్యాసనా… ఎప్పుడు వస్తారో చెప్పండి ముందు ” అన్నా…
“హ్మ్మ్ ఈ రోజు ఒక ఇంపార్టెంట్ మీటింగ్ ఉంది… మే బి 8 వరకు అయిపోవచ్చు… అవగానే వచ్చేస్తా” అన్నాడు రవి ..
అప్పుడు టైం సుమారు 5 కావస్తోంది… అంటే ఇంకో మూడు గంటలు అనుకుని “సరే త్వరగా రండి” అని ఫోన్ పెట్టేసా…
ఎనిమిదయ్యే సరికి రెడీ అయిపోయా…
రవికి ఇష్టమైన కూరలు చేసి, తనకిష్టమని పాయసం కూడా చేసా…
ఫ్రెష్ గా స్నానం చేసి రవికి ఇష్టమైన చీర కట్టుకున్నా…
తల నిండా పూలు పెట్టుకొని తన కోసం చూస్తూ కూర్చున్నా…
ఎనిమిదిన్నర అయింది తనింకా రాలేదు…
ట్రాఫిక్ ఉండొచ్చు అనుకుంటూ…
తనొచ్చేలోపు వచ్చాక తనకి ఎలా చెప్పాలా అని రిహార్సల్ చేసా…
విషయం తెలిసి తను ఎలా రియాక్ట్ అవుతాడా అని ఊహిస్తూ కూర్చున్నా…
తొమ్మిది దాటుతుండగా కార్ సౌండ్ విని మెయిన్ డోర్ దగ్గరికి వెళ్తుంటే తను లోపలికి వచ్చేశాడు…
రాగానే “wow.. you are looking amazing” అంటూ నన్ను చుట్టేసాడు….
గట్టిగా కౌగిలించుకొని పెదాల మీద ఘాటుగా ముద్దెట్టి ఒళ్ళంతా నలుపుతున్నాడు…
నేను తన పెదాల్ని విడిపించుకొని “మీకొక విషయం చెప్పాలి… ” అన్నాను…
“చెప్పు..” అన్నాడు తను నన్ను నలుపుతూ మెడ మీద ముఖం మీద ముద్దులు పెడుతూనే…
“ఇలా కాదు… ముందు భోజనం చేద్దాం… మీకోసం పాయసం కూడా చేసా… తిన్నాక చెప్తా” అన్నా నేను…
“ముందు ఈ భోజనం … తర్వాతే ఆ భోజనం ” అన్నాడు రవి ఎక్కడ పడితే అక్కడ పిసుకుతూ…
” ప్లీస్ ” అన్నా నేను మూలుగుతూ…
“నువ్వే ప్లీజ్” అంటూ కుచ్చిళ్ళు పట్టుకుని చీర లాగేసాడు… నైట్ టైంలో నేను పిన్స్ లాంటివి ఏవీ పెట్టను.. అందువల్ల అది ఒక్క సరిగా ఊడి వచ్చేసింది…