మళ్లీ రవే …. “ఇది కూడా రిక్వెస్ట్ మాత్రమే అక్షరా… ఆర్డర్ కాదు… నీకు నేను మన మొదటి రాత్రే ప్రామిస్ చేసాను… నీకు ఇష్టం లేని పని ఏదీ చేయను అని..
నేను ఆ మాటకి ఎప్పుడూ కట్టుబడి ఉంటాను…
మళ్లీ చెప్తున్నా …నేను నీకు రిక్వెస్ట్ మాత్రమే చేస్తున్నా… అంగీకరించడమా… లేదా అనేది పూర్తిగా నీ ఇష్టమే… నా అభిప్రాయం మాత్రమే చెప్పాను… నీ నిర్ణయం ఏదైనా సంతోషంగానే స్వీకరిస్తాను … ఆలోచించి నిర్ణయం తీసుకో.. గుడ్ నైట్..” అంటూ కళ్ళు మూసుకొన్నాడు…
ఆ రాత్రి నేను నిద్ర పోలేదు…
మనసంతా అదోలా అయిపోయింది…
ఎగిరి గంతేస్తాడని ఊహించిన నాకు రవి ఇలా షాకిస్తాడనుకోలేదు…
రవి మాట్లాడిన విధానం నన్నింకా డైలామా లో పడేసింది…
తను తన అభిప్రాయం చెప్పి నిర్ణయం నాకే వదిలేయడం నన్ను ఎక్కువ ఇబ్బంది పెట్టింది…
నేను నీకు ఆ రోజు మాటిచ్చాను కాబట్టి నిర్ణయం నీదే అని రవి అనడం .. నాకు చాలా నాధగా అనిపించింది…
ఇప్పుడు నేను తన అభిప్రాయాన్ని కాదని అంటే తన మనసులో ఏమనుకుంటాడు…?
నేను తన మాటకు విలువ ఇవ్వట్లేదని అనుకోడా…?
తర్వాత తను నాతో ఇప్పట్లాగే ఉంటాడా.. లేక బాధ మనసులో ఉంచుకొని బయటకు నవ్వుతూ ఉంటాడా..?
ఇలా పరిపరి విధాలుగా నాలో ఆలోచనలు రేగాయి…
రవి చెప్పిన కారణం గురించి కూడా ఆలోచించా నేను…
నిజానికి అందులో కూడా తప్పేమీ లేదనిపించింది..
ఇంకొన్ని రోజులు సరదాగా గడుపుదాం అనడంలో తప్పేంటి అనికూడా నా మనసు నన్ను ప్రశ్నించింది…
మధ్యాహ్నం స్వప్న చెప్పినప్పట్నుండి నేను పొందిన ఎక్సయిట్మెంట్ వల్ల ఇప్పుడు రవి వద్దనగానే ఇంత బాధ అవుతుందేమో అనిపిస్తుంది…
ఒక వేళ రవి ఇంతకుముందే ఈ విషయం మీద మాట్లాడి జాగ్రత్త తీసుకుందాం అంటే ఒప్పుకునేదాన్నే కదా అనిపించింది…
అసలు రవి అలా ముందే చేయనందుకు కోపం కూడా వచ్చింది…
రకరకాల ఆలోచనల తర్వాత నేను రవి చెప్పినట్టే చేయడానికి నిర్ణయించుకున్నాను…
తర్వాతి రోజే స్వప్న దగ్గరికి వెళ్ళాం…
విషయం విన్న స్వప్న ముందు బాధపడింది…
మరొకసారి ఆలోచించుకోండి అని చెప్పింది…
రవి ఏమీ మాట్లాడలేదు…
ఇంకా ఆలోచన ఏమీ లేదు స్వప్నా చేసేయ్ అన్నా నేనే…
నా మాటల్లో , కళ్ళల్లో బాధ దానికి తెలుస్తుంది… అదే సమయంలో నా మాటల్లోని కచ్చితత్వం కూడా దానికి తెలిసింది…
భుజం మీద చేయి వేసి తట్టి… లోపలికి తీసుకెళ్లింది…
ఆ రోజు తర్వాత నేను అంతగా ఆక్టీవ్ గా ఉండలేక పోయా…
నాకిష్టం లేని పని చేయించానన్న గిల్టీ ఫీలింగ్ వల్లనో ఏమో రవి కూడా నన్ను ఎక్కువగా కదిలించలేదు…
రెండు మూడు రోజులు ఇద్దరం ముభావంగా ఉన్నాం…
రాజు మమ్మల్ని గమనిస్తూనే ఉన్నట్టున్నాడు…
రవి ఏమీ చెప్పనట్టున్నాడు…
అందుకని రాజు అత్తయ్యకు ఫోన్ చేసినట్టున్నాడు….
నాలుగో రోజు అత్తయ్య ముంబయి నుండి వచ్చింది…
రాగానే నన్ను ఆప్యాయంగా పలకరించింది…
కానీ నన్నేమీ అడగలేదు…
నేను ఆవిడతో వీలైనంత మామూలుగానే మాట్లాడా..
అత్తయ్య వచ్చిందని తెలిసి అమ్మా వాళ్ళు కూడా వచ్చారు…
నేను అందరితోనూ నవ్వుతూనే మాట్లాడా..
రవి కూడా అనుమానం రాకుండా బిహేవ్ చేసాడు…
వాళ్ళ కోసం మొదలెట్టినప్పటికీ క్రమంగా మా మధ్య ఏర్పడిన అంతరం చాలావరకు తగ్గిపోయింది…
రెండురోజుల తర్వాత అత్తయ్య మా చేత సత్యనారాయణ వ్రతం చేయించింది…
తెలిసిన వాళ్ళందరినీ పిలిపించింది…
అక్క బావ అందరూ వచ్చారు ఇల్లంతా సందడిగా మారింది…
మరో రెండు మూడు రోజులు అందరూ అక్కడే ఉండడంతో మేము మా విషయం పూర్తిగా మర్చిపోయాం…
అందరూ వెళ్లి పోయినాక రవి నేను మళ్ళీ మాములుగా మారిపోయాం…
తేడా అల్లా ఏంటంటే రవి మధ్యాహ్నం రావడం మానేశాడు…
మధ్యాహ్నం కోటా రాత్రి భర్తి చేస్తున్నాడు…
************************************