నా కలల రాణి – 2 93

తనకి నా మాటల్లో నిఘాడభావం అర్ధం అయ్యి, సిగ్గేసి లోపలికి తుర్రుమంది.
అలా రేవతిసిగ్గుపడటం, ఒక జత కళ్ళు గమనించాయని, ఆ సిగ్గు కచ్చితంగా అనుమానించదగ్గది అని ఆ వ్యక్తి అనుకొన్నారని మా ఇద్దరికీ తెలియదు.
ఇక సాయంత్రం వేళకు అమ్మ, నేను ఊరికి బయలుదేరాము.
ఇంటికి వచ్చేసాం.
నాన్న వచ్చి బస్టాండ్ నుండి ఇంటికి తీసుకెళ్తుంటే, అమ్మ గర్వంగా” నా కొడుకు పొలం పరిస్థితి చూసొచ్చాడు. బాధ్యతలు తెల్సుకొంటున్నాడు” అంటూ డబ్బా కొట్టడం మొదలెట్టింది.
దానికి నాన్న “పోన్లే ఇప్పటికైనా తెలుస్తోంది” అన్నాడు.
నేను నిర్వేదంగా నవ్వుకొన్నాను,
ఇంటికి చేరేసరికి ఒక రకమైన అలుపు వచ్చేసి హాయిగా నిద్రపోయాను.
ఆ మరుసటిరోజు ఉదయం కాలేజీ కి వెళ్తుండగా జ్యోతి ఆంటీ కనిపించింది మా ఇంటి దగ్గర.
నేను వెంటనే
” ఏయ్ జ్యోతి” అని పిలిచాను.
ఒక్కసారిగా, అధిరిపడి చుట్టూ చూసుకొని, సరాసరి నా వద్దకి వచ్చి చాలా స్లో గా

“ఏంటి నేనేం అన్నా నీ సొంత పెళ్ళాన్ని అనుకున్నావా, పేరు పెట్టి పిలుస్తున్నావ్, నువ్వు నాకు కొడుకు వరస, ఎవడైనా ఇలా పిలవడం విన్నాడో, ఇక కొంప కొల్లేరే”
నేను చిన్నగా నవ్వి,
” పోన్లే, ఇక ఎప్పుడు పిలవనులే, మీ ఆయనొచ్చాక, ఆయనకి ఒక మాట చెప్పి ఇక నీతో కూడా మాట్లాడను”.
“ఒరేయ్ నీకు పంగ జాపినా కూడా విశ్వాసం లేకుండా, మళ్లీ బెదిరిస్తున్నావ్”.
” మరేం చెయ్యమంటావేం, నా దాహం ఇప్పట్లో తీరేది కాదులే”.
” కుర్ర వయసులోనే దాహం అంటున్నావు అంటే, నీ పెళ్ళాం కి నీతో కాపురం చచ్చే చావులెక్క”.
” తోడుగా నువ్వు కూడా ఉందువు కానీ, ఎక్కడికేంటి ప్రయాణం, ఆ……… కుర్రాడి దగ్గరకేనా”?
“హా.. వాడు కూడా నీలాగే మాంచి రసికుడు, కానీ నీ బలమైన పోట్లు పాపం వాడు వేయలేడు”.
సర్లే రాజమండ్రి నే కదా, పద బస్టాండ్ కి అని వెళ్లి ఇద్దరం కలిసే బస్సు ఎక్కాం.
రాజమండ్రి చేరేదాకా ఆంటీ సండ్లని పిసుకుతూ ఎంజాయ్ చేశాను. పాపం అది ఎవడైనా చూస్తాడేమో అని, కంట్రోల్ చేసుకొంటూ కూర్చుని ఉంది.

రాజమండ్రి చేరాక, ఎవ్వరు చూడకుండా దాని పెదాలు ఒక్కసారి జుర్రుకొని, వదిలేసా.
కాలేజ్ కి చేరాక తెలిసింది, రేణుక రాలేదు అని.
బ్రేక్ లో కాంటీన్ కి వొచ్చి , ఫోన్ చేశా.
చాలా సేపు రింగ్ అయ్యాక గాని ఫోన్ లిఫ్ట్ చేయలేదు.
” హలో…” అంటూ వేరే ఆడగొంతు వినిపించింది.
నాకు కాస్సేపు భయమేసింది, కొంపతీసి వాళ్ళ అమ్మ కాదు కదా, మా బాగోతం తెలిసిపోయిందా ఏంటి, కర్మ రా బాబు అనుకొన్నాను .
నేను కాస్సేపు మాట్లాడకపోయేసరికి,
అవతలనుండి
” హలో మీరెవరు, మా అక్క లేదు, పెళ్ళికి అని మా పేరెంట్స్ తో కల్సి ఊరెళ్ళింది” అని అన్నది.
అప్పుడు నాకు అర్ధం అయింది, ఆ కాల్ తీసుకొంది, హిమజ అని.
వెంటనే నేను
” హలో, హిమజ నేను రామ్ ని, నా బుక్ ఒకటి మీ ఇంట్లో ఉండింది, అందుకే ఫోన్ చేశా”
అన్నాను.
” నువ్వా, మహానుభావా, అబ్బో మీరిద్దరూ ఆ పాఠాలు మానేసి, ఈ పాఠాలు ఎప్పుడు మొదలెట్టారు బాబూ? అంటూ వెటకరించింది.

” ఓయ్, ఏంటి పెద్ద ఆరిందల మాట్లాడుతున్నావ్, నోరు కంట్రోల్ లో ఉండదా” అన్నాను.
” హా లేదు బాబు, నువ్వొచ్చి పెట్టు కంట్రోల్ లో ” అన్నది.
అయితే వస్తున్నా చూస్కో, అన్నాను.
హా రా రా, చూస్తాను అంది.
అస్సలు దీని వ్యవహారం ఏంటో తెల్సుకొందాం అని ఇక రేణుక ఇంటికి బయల్దేరాను.
ఒక అరఘంట తర్వాత , వాళ్ళ ఇంటికి చేరాను. కాళింగబెల్ కొట్టగానే డోర్ తెరిచింది, హిమజ
” ఓయ్ నువ్వెంటీ ఇలా వచ్చేసావ్, ఎవరైనా చూస్తే నేను అయిపోతాను” అన్నది హిమజ.
” మరి నువ్వేగా రమ్మన్నావ్, తీరా పోసి వస్తే , ఇలా గదమయిస్తున్నావ్” అన్నాను.
” నేనేదో ఊరికే అన్నాను, వెళ్లిపో బాబూ, నాకసలే భయం గా ఉంది” అంది.
” చా, వచ్చింది తిరిగిపోవడానికి కాదులే” అంటూ తనని తోస్కొని లోపలికి వెళ్ళాను.
” ఒరేయ్, న్నీయాబ్బా , ఏంటిరా సొంత అత్తొరింటికి వచ్చినట్టు వచ్చేస్తున్నావ్, ఎవడికైనా తెలిస్తే కొంప కూలిపోద్ది, నీకు దండం పెడతాను,

ప్లీజ్, పోరా” అంటూ కాస్సేపు బ్రతిమాలడం, కాస్సేపు తిట్టడం చేస్తూ నానా అవస్థ పడుతోంది.
” కాస్సేపు కూర్చొని పోతా గాని, వాటర్ పట్రా ” అన్నాను.
ఇక అప్పటికి శాంతించి, నెమ్మదిగా కిచెన్ వైపు తిరిగింది.
అంతే ఒక్కసారిగా అమాంతం వెనకనుండి కౌగిలించుకొన్నాను.
” రేయ్ ఏంటిది, వదులు, ఎంత ధైర్యం రా నీకు, నన్ను ఇలా చేయడానికి” అంటూ పెనుగులాడుతోంది.
గువ్వపిట్టలా నా కౌగిలిలో ఇరుక్కుపోయిన దాన్ని,
వదలడం కుదరని పని కదా.
అందుకే
మరింత బిగించా నా కౌగిలి, నన్ను, నెట్టడానికి, ట్రై చేస్తూ, నన్ను దొరికిన చోట కొడుతూ విడివడటానికి విశ్వ ప్రయత్నం చేస్తూంది.
నాకేమో తమకం , తనకేమో కంగారు, ఇద్దరి ఎదలు ఎగిసిపడుతున్నాయి, ఎక్కువ ఊపిరి తీసుకొంటూ.
నెమ్మదిగా నా పెదాలతో మెడపై ముద్దుపెట్టా, ఇష్టంతో అందో లేక ఏదో మైకం లో అందో, కానీ ,
స్ స్ స్స్ స్స్ స్ అంటూ మూలిగింది.
అలా మూలిగేసరికి, నాక్కూడా కాస్త పిచ్చి పెరిగి, మెడపై ముద్దుల తీవ్రత పెంచాను.