నమస్కారాలు అందరికీ..
నా పేరు ఐశ్వర్య, నా వయసు ఇప్పుడు 32 సంవత్సరాలు.. మా స్వస్థలం చిత్తూరు జిల్లాలోని ఓ అందమైన పల్లెటూరు..
నేను ప్రస్తుతం అగ్రికల్చర్ డిపార్ట్మెంట్ లో అధికారిణి హోదాలో ఉద్యోగం చేస్తున్నాను..నా భర్త రాజేష్ వయసు 37 సంవత్సరాలు.. మా ఆయన రెవెన్యూశాఖ లో ఒక పెద్ద హోదాలో ఉద్యోగం చేస్తున్నారు..మాకు ఇద్దరు పిల్లలు..ఒక పాప,ఒక బాబు.
చేతినిండా డబ్బు,హోదా,సమాజంలో ఒక మంచి పేరు వెరసి మా జీవితం ఒక సంతోషసాగరం.. ఏ లోటూ లేకుండా జీవితం సాగిపోతోంది..ఇప్పటి జీవితం నాకు ఎలా వచ్చిందో ఆలోచిస్తే నా గతం అంతా నాకు కళ్ళముందు కదలాడుతూ ఉంటుంది.. మా కుటుంబం ఒక ధనిక కుటుంబం, ఒక్కదాన్నే సంతానం మా తల్లిదండ్రులు కి..ఇది నా గురించి ఒక చిన్న ఉపోద్ఘాతం..
మా తల్లిదండ్రులు రమణ,రాధిక లు(పేర్లు మార్చాను)..ప్రస్తుతం వాళ్ళ వయసు 50 పైమాటే..ఇద్దరూ సంతోషంగా మా పల్లెటూర్లో జీవనాన్ని సాగిస్తున్నారు.. మాది సమాజంలో ఒక పెద్ద రెప్యుటేషన్ ఉన్న సామాజిక వర్గం..నిజానికి నా జీవితంలో జరిగిన సంఘటనలు అన్నీ మీ ముందు ఉంచడానికి గల కారణం మన సైట్ లో ఉన్న ఒక రచయిత ప్రోత్సాహం వల్లే..నా జీవితంలో ఎన్నో చీకటి అధ్యాయాలు ఉన్నాయి..ఆ చీకటి కోణాలు ఇంతవరకూ ఎవరికీ తెలియనివి,నాకూ నాతో పాటూ ఉన్న వాళ్ళకి తప్ప వేరేవాళ్ళకి తెలియని చీకటి అధ్యాయాలని మీ ముందు ఉంచుతున్నాను..
నా జీవితం సమాజంలో ఒక ఉన్నత స్థానం ని అలంకరించింది,కానీ ఈ ఉన్నతమైన జీవితం వెనకాల ఒక చీకటి కోణం ఉంది..అది ఎవ్వరికీ తెలిసే అవకాశం లేదు ఎందుకంటే నేను పాటించిన ప్రైవసీ వల్ల కావొచ్చు..ఇన్నాళ్లూ నాలోనే సమాధి అయిన నా జీవిత రహస్యాలన్నీ ఇక్కడున్న ఒక రచయిత కి తెలియజేసాను,ఎందుకంటే అతనికీ నాకూ ఒక మంచి అనుబంధం ఏర్పడటం వలన..నా జీవితంలో ని సంఘటనలు అన్నీ అతనికి చెప్పడం,నాలో నేను మధనపడుతున్న విధానం చూసి అతనే సలహా ఇచ్చాడు..నీ జీవితంలో సంఘటనలు ఇలా ఒక కథ రూపంలో చెప్తే కాసింత ఉపశమనం కలగొచ్చు అని ఆలోచన ఇచ్చిన అతని మాటలు నిజమే అనిపించాయి నాకు..ఇలా అయినా నా మనసులో ఉన్న కాసింత భారాన్ని తగ్గించుకోవచ్చు అని ఒక నిర్ణయానికి వచ్చి ఈ ప్రయత్నం మొదలుపెట్టాను..
నా జీవితంలో సంఘటనలు మీ ముందు ఉంచడం నిజానికి ఒక ఉత్సుకత ని కలిగిస్తోంది నాకు..ఇవన్నీ చదివి మీరు అభినందించినా, ఈసడించుకున్నా మనసారా ఆస్వాదిస్తాను.ఈ కథని రాయడంలో నాకు సహకరించిన నా ప్రియ మిత్రుడు(రచయిత) కి నా అభివాదాలు..అతని పేరు మీ ముందు ఉంచుదాం అన్న నా ప్రయత్నం ని అతడు సున్నితంగా తిరస్కరించడం మూలాన అతడి పేరు చెప్పలేదు .
ధన్యవాదాలు తో మీ ఐశ్వర్య…
కథలోకి వస్తే నా చిన్నతనం నుండీ జరిగిన విషయాలు మొదటగా చెప్పి ఆ తర్వాత నా ప్రస్తుత జీవనంలోకి వస్తాను..మీ అందరికీ నచ్చుతుంది అని చిన్న ఆశతో కథలోకి వెళ్తున్నాను..
ముందుగా చెప్పినట్లే నా పేరుకి తగ్గట్లే మా కుటుంబం ఒక ఐశ్వర్యమైన కుటుంబం.. మా తండ్రి రమణ దాదాపూ మా చుట్టుపక్కల గ్రామాలు అన్నింటికీ తెలిసిన ఒక మోతుబరి రైతు..ఎప్పుడూ వ్యవసాయం అనే పవిత్రమైన వృత్తిలో ఉంటూ వ్యవసాయాన్ని లాభసాటి వ్యాపారంగా మలుచుకొని తన వంతుగా కొన్ని కుటుంబాలకి ఆసరాగా నిలిచిన వ్యక్తి..
మా అమ్మ రాధిక విషయానికి వస్తే ఆవిడ అపురూప సౌందర్యవతి..ఆమె అందమే నాకు వచ్చింది అంటారు అందరూ..ఒక ఆడది ఎలా ఉండాలో మా అమ్మని చూస్తే ఇట్లే అర్థం అవుతుంది.. ఆవిడ అందానికి దాసోహం అయ్యి ఆమె చుట్టూ తిరిగి చీవాట్లు తిన్నవారు ఎందరో,పద్దతిగా ఉంటూనే తన ఇష్టాల్ని తీర్చుకున్న ఆమె తెలివి ముందుముందు చూస్తారు…
అప్పుడు నాకు 15 సంవత్సరాలు.. పదవ తరగతిలో ఉన్నాను.. నేనెప్పుడూ చదువులో ముందువరసలోనే ఉండేదాన్ని..నాకు దేవుడిచ్చిన రెండు వరాలు ఏంటంటే ఒకటి నా అందం రెండవది నా చదువు అని నిస్సందేహంగా చెప్తాను..నా 13వ ఏట పుష్పవతి అయ్యాను,పెద్దమనిషి అయినప్పటి నుండీ నా శరీరంలో మార్పులు మొదలయ్యాయి.. ఆరోగ్యకరమైన జీవన విధానం,ఆహారం వల్ల కాబోలు నాకు 15వ ఏటనే 20 ఏళ్ల వయసు ఆడవాళ్ళకి అబ్బే శరీర సొగసులు వచ్చాయి..
34-26-34 కొలతలతో నా 15వ ఏటనే కుర్రాళ్ళ,వయసొచ్చిన మగాళ్ల గుండెల్లో రైళ్లు పరిగెత్తించిన దాన్ని నేను..నా అందం కోసం ఎందరో విశ్వ ప్రయత్నాలు చేసారు..నిజానికి అలా ప్రయత్నాలు చేస్తున్న విషయాలు తెలిసి మనసులో సంతోషంగా ఉన్నా ఏనాడూ బయటపడకుండా పద్దతిగానే మసులుకునేదాన్ని..నాలో అత్యంత కసి ఎక్కించే అందం ఏదైనా ఉందంటే అది నా ఎద భాగం మరియు నా పెదాలు..నా ఎద పుష్టిగా బలిష్టంగా ఉండి మగాళ్లని కవ్విస్తూ ఉండేది..ఇక నా పెదాలైతే గులాబీ రంగులో నిగనిగలాడిపోయేవి, ఇప్పటికీ నా పెదాలు ఒక సెక్స్ అప్పీల్ నాలో…(ప్రస్తుత కొలతలు 36-28-36D).
నా తొలి అనుభవం నా పదవ తరగతి సెలవుల్లో జరిగింది..అదీ నేను అత్యంత ఇష్టంగా ఆరాధించే మగాడితో..ఏ ఆడదానికి అయినా తనతో మొదట రమించిన మొగాడు అంటే ఒక అభిమానం,ఆ అభిమానం చచ్చే వరకూ ఉంటుంది అనేది నగ్న సత్యం..నా మొదట అనుభవం మీతో పంచుకునే ముందు ఒక విషయాన్ని తెలియజేయాలి అనుకుంటున్నాను..అదేంటంటే నా జీవితంలో అన్నీ ఉన్నాయి ,అలాంటివి నచ్చని వాళ్ళు ఉంటే దయచేసి చదవొద్దు అని కోరుకుంటున్నా…
నేను పదవ తరగతిలో ఉన్నప్పుడు చదువులో చాలా సిన్సియర్ గా ఉంటూ ఏ చిలిపి పనులకీ లొంగకుండా పద్దతిగా ఉన్న రోజులవి…నేను చదివే కాలేజ్ మా ఇంటి నుండి ఒక అర్ధ కిలోమీటర్ దూరం,అందరమూ కాలినడకనే వెళ్ళేవాళ్ళము.ఒక అర్ధ గంట ప్రయాణం అంతే…
నాకున్న స్నేహితులు వైశాలి,సుకన్య…వీళ్లిద్దరి తోనే నా స్నేహం ఉండేది..ఇప్పటికీ వీళ్ళిద్దరూ నాతో అప్పుడప్పుడు కలుస్తారు..మగవాళ్ళతో సావాసం ఒక నేరంగా చూసే రోజులవి,పైగా పల్లెటూరి వాతావరణం మీకు తెలిసే ఉంటుంది గా..అందుకే నా చిన్ననాటి జీవితం అంతా ఆడవాళ్ళతోనే గడిచిపోయింది..
పొద్దున్నే లేచి స్నానం చేసేసాక తిని కాలేజ్ కి బయలుదేరాము ముగ్గురమూ.. మా ముగ్గురు అంటే కాసింత భయమే అని చెప్పాలి,ఎందుకంటే వైశాలి దెబ్బకి మగాళ్లు ఆమడ దూరంలో ఉండేవాళ్ళు..తనది మహా గంభీరమైన గొంతు పైగా వాళ్ళ నాన్న ఒక పెద్ద రౌడీ అందుకే దాని ఛాయలకి కూడా ఎవరూ వచ్చేవాళ్ళు కాదు..వైశాలి ఎవరో కాదు స్వయానా మా మేనత్త కూతురు..అలాగే సుకన్య కూడా వైశాలి పెద్దనాన్న కూతురు.. సుకన్య మా ఇద్దరి కన్నా పెద్దది.. తాను ఇంటర్ ఫస్ట్ లో ఉంది,మేమిద్దరమూ టెన్త్..కానీ మా ముగ్గురి మధ్య అసలు వయసు భేదమే ఉండేది కాదు,ముగ్గురమూ ఒసేయ్ వేయ్ అంటూ చాలా కలిసిమెలిసి ఉండేవాళ్ళం..పైగా నాతో పాటూ వైశాలి,సుకన్య లు కూడా చాలా మంచి అందగత్తెలు కావడం వల్ల అందరి చూపులూ మా పైనే ఉండేవి..
సుకన్య : ఏంటే ఐశ్వర్యా,మీ బాబాయ్ వచ్చాడంట కదే??
నేను : హబ్బా సుకన్యా, నీకు ఎన్నిసార్లు చెప్పాలే నాకు బాబాయ్ కాదు అన్నయ్య అని.
సుకన్య : నవ్వుతూ ఒసేయ్ వైషూ చూడవే అన్నయ్య అంట, అయినా “నాని” మావయ్య నీకు బాబాయ్ అవుతాడే,ఏదో ఆలస్యంగా పుట్టడం వల్ల నువ్వు అన్నయ్య అనుకుంటున్నావ్ అంతే.
నేను : ఏమోనే నాకు అవన్నీ తెలియదు,నాకు అన్నయ్యే అని పిలవడం ఇష్టం అంతే.
సుకన్య : ఒసేయ్ వైషూ,కలిసావా “నాని” మావయ్య ని?