తెల్లారి మళ్ళీ కాలేజీకి వెళ్లాను కానీ అక్షిత జోలికి పోలేదు, వారం గడిచింది ఒక రోజు నేను లావణ్య కాంటీన్ లో మాట్లాడుకుంటుంటే అక్షితే నా దెగ్గరికి వచ్చింది. రివర్స్ గేర్ బానే పనిచేసిందని సంతోషపడ్డాను.
అక్షిత : ఓయి.. ఇలా రా
లావణ్య నా చెయ్యి పట్టుకుంది లేవకుండా
చిన్నా : ఏమైంది..
లావణ్య : అది పిలుస్తుంది వెళ్ళావంటే చంపుతా
చిన్నా : ఆగు పాపం, ఏం అవసరం వచ్చిందో ఏమో
లావణ్య : ఎదవ టీ టీ లాడక.. కూర్చో..
అక్షిత : రేయ్.. వస్తున్నావా రాట్లేదా
లావణ్య : రాడు.. వెళ్ళు
అక్షిత : మధ్యలో నీకెంటే..
లావణ్య : నా ఫ్రెండ్ నా ఇష్టం
అక్షిత : రేయి ఇప్పుడు రాకపోతే జీవితంలో మాట్లాడను చెప్తున్నా
లావణ్య : రేయి.. నువ్వు కూర్చో.. వాడు రాడు.. ఏం చేసుకుంటావో చేస్కో
అక్షిత : అంతేనా.. అని నన్ను చూసి.. నేను సమాధానం చెప్పేలోపే కోపంగా వెళ్ళిపోయింది.
చిన్నా : లావణ్య వదలవే.. పాపం అది అలిగింది.
లావణ్య : అలిగితే అలిగింది.. పోనీ
చిన్నా : నువ్వు మమ్మల్ని విడగొట్టడానికే దానితో మాట్లాడకు అదే వస్తుంది అని దిక్కుమాలిన ఐడియా ఇచ్చావు కదా.. అది వచ్చాక ఇలా చేసావ్.. నువ్వు నీ పైత్యం.. లే.. అని నవ్వుతున్న లావణ్యని తప్పించుకుని అక్షిత వెనకాల పరిగెత్తాను.
కాలేజీ గేట్ నుంచి బ్యాగ్ వేసుకుని బైటికి వెళుతుంది, వెంటనే కార్ తీసి అక్షిత పక్కన ఆపి డోర్ ఓపెన్ చేసాను.. ఎక్కకుండా వెళ్ళిపోయింది.. కార్ దిగి వెనక నుంచి ఎత్తుకుని కార్ లో కూర్చోపెట్టాను.
చిన్నా : ఎందుకే అంత కోపం.. నేను నీ కోసం వస్తూనే ఉన్నా, నువ్వు వెళ్లిపోయావ్.
అక్షిత : అయినా నీకు దానితో ఏంటి… నీ మీద అంత పెత్తనం చెలాయిస్తుంది.. దెంగావా దాన్ని
చిన్నా : ఛీ.. నోరు తెరుస్తే బూతులే.. లావణ్య జస్ట్ ఫ్రెండ్.
అక్షిత : అలా.. లేదు.. అస్సలే అది అందంగా ఉంటుంది.. ఎత్తు సళ్ళు.. పెద్ద గుద్దతోటి.. ఎంత మందితొ ఎపించుకుందో ఏమో
చిన్నా : తప్పుగా మాట్లాడకు.. తను అలాంటిది కాదు.. చాలా మంచిది.. కొంచెం కోపం ఎక్కువ అంతే
అక్షిత : అది కోపం కాదు.. పొగరు.. డబ్బు మదం.