అమ్మా నీ పొదుగు 6 289

శోభన పొలమారింది……

కొడుకు వెచ్చటి మదన రసాన్ని మింగింది…
కంపణాలు తగ్గి, ఆవేశం చల్లారిని కొడుకు సుల్లను నోట్లోంచి బయటికి తీసింది…..

అమ్మా నీ పొదుగు 5→

” అమ్మా…….చాలా థాంక్స్….”
పైటతో తన పెదాలను తుడుచుకుని, అదే పైటతో తన లాలాజలము, అతని వీర్యంతో తడిసి ,గది లైట్ కాంతిలో తళతళలాడుతున్న వినయ్ మడ్డను తుడిచి, దాని తోలును ముందుకు లాగి ,ఎర్రగుండును కప్పింది…
” థాంక్స్ నాకు కాదు….ఈ రాత్రికి,మీ అక్క నీకు చెప్పాలి…”
“ తప్పకుండా అనిపిస్తాను, అయినా కర్రసాము నేర్చుకుందు నీ దగ్గరేగా….నువ్వే నాగురువు….”
లుంగి కట్టుకుంటూ అన్నాడు.
కొడుకు మాటలకు మురిసిపోతు శోభన లేవబోయింది.
“ ఎక్కడికమ్మా…..?”
” నోరంతా చిమ్మావు కడుక్కోవద్దా….”
” ఏమీ అక్కరలేదు….”
అంటూ ప్రక్కనే ఉన్న కుర్చీలో ఆమెను కూర్చొబెట్టాడు.
వసంతి ఇక తాళలేక తలుపు తెరుచుకుని లోపలికి వచ్చింది..నడుస్తున్నపుడు ఎందుకో అమె దేహం కొద్దిగా తూలింది.
లోపలికి వచ్చిన వసంతిని చూసి,
” రా వసంతి….”
చేతులు చాచాడు వినయ్.
సంశయించకుండా అతనిని కౌగలించుకుంది వసంతి ఎప్పుడూ అక్కా….అక్కా అంటూ పిలిచే వినయ్ ఆ సమయంలో వసంతి అని సంభోధించడం శోభనకు, వసంతికి నచ్చింది.
వసంతి దేహం వెచ్చగా తనను హత్తుకుంది….
సేద తీర్చుకుంటున్న వినయ్ అంగం ఆడదాని వాసన తగలగానే మళ్ళీ పుంజుకుంటోంది….పైట జారిన,రవికెలోంచి ఉరకలెత్తుతున్న పొంగులు వినయ్ ఛాతికి ఒత్తుకుని, అప్పచ్చిల్లా అయ్యాయి…
ఏదో కావాలనీ, ఇప్పుడే కావాలని వసంతి దేహం ఆరాట పడుతోంది..
వసంతి ఎర్రటి పెదాలు , వినయ్ పెదాలను పెనవేసుకున్నాయి…..
వినయ్ తన పెదాలను ఆమె నోటికి అందించాడు….
తాను నూనూగు మీసాలతో ఉన్న వినయ్ పెదవిని చప్పరిస్తోంది….
వినయ్ చెయ్యి అక్క ప్రక్కవాటు నడుమును నొక్కుతూ, కనీ కనబడని మడతను పిసుకుతూ చంకల దాకా వెళుతోంది…అలా పైకి వెళ్ళిన వినయ్ చెయ్యి వసంతి ఎద పొంగును బొటన వ్రేలితో నొక్కి నొక్కి వదులుతోంది….
ఒంటి మీద దుస్తులు సరి చేసుకున్న శోభనకు,ఇక తన అవసరం లేదనిపించింది…
ఇంతలో తనకు ఏదో గుర్తుకు వచ్చింది….అటు వైపు చూసింది….
వసంతి నాలుక పాము నాలుకలా కొడుకు నోట్లోకి వెళ్ళి వెళ్ళి వస్తోంది….దాన్ని జుర్రుకుంటున్నాడు తనయుడు…….
” వినూ….” మెల్లిగా పిలిచింది.
తల్లి గొంతు వినగానే ఇహలోకంలోకి వచ్చారు ఇద్దరు…
వసంతి సిగ్గుపడుతూ వినయ్ ను విడిపించుకు తల్లి దగ్గరకు పరుగెత్తింది……
పైట నేల మీద జారాడుతునే ఉంది….
ఉబికిన పాలిండ్లు విడుదల కోసం వేడుకుంటున్నాయి….
“వినయ్ ఆ టేబుల్ మీద రెండు పొట్లాలు ఉంటాయి తీసుకురా”
వినయ్ ఆ రెండు పొట్లాలు విప్పాడు.
ఒక దానిలో, తల తళ మెరుస్తున్న వెండి మొలట్రాడు….
ఇంకొకటి అరచేయంత సైజు లో రావి ఆకు ఆకారంలో హుక్ తో పల్చటి బిళ్ళ.
అది చూడగానే , వసంతికి అర్థమయ్యింది, అది తన కోసం చెయించిన సిగ్గు-బిళ్ళ అని.
కళ్ళతోనే తల్లికి ధన్యవాదాలు చెప్పింది…
అన్నమాట నిలబెట్టుకున్నాను చూశావా- అన్నట్టు చూసింది శోభన.
తల్లికి మాత్రం వినబడేలా,
” నీకసలు సిగ్గులేదమ్మా….”
” అరగంట ముందు తమరకేమయ్యిందో ”
” ఛ్ఛా……నేను చెప్పేది అది కాదు…. అవి చేయిస్తున్నపుడు నీకు సిగ్గెయ్యలేదా….?”
” ” ఓసి సన్నాసి, అవి రెండు వేర్వేరు షాపులో చేయించాను….ఎవరికి తెలుస్తుంది అవి ఎందుకని…?”అంటూ
కొడుకు వైపు చూసి,
” వినూ ఆ చైనులో అది తొడిగి, మీ అక్కకు కట్టు….”
వసంతి వైపు తిరిగాడు.