అమ్మా నీ పొదుగు 6 289

తాను ఆవేశంతో ఊపిరి తీసుకుంటోంది….జారిన పైట అలానే ఉంది..చక్కటి చనుకట్టు బిగుతుగా మొనదేలి వినయ్ ను జడిపించాడానికి ప్రయత్నిస్తున్నాయి…
దగ్గరకు వస్తున్న వినయ్ ను చేస్ఠలుడిగి అలానే చూస్తోంది వసంతి…
వినయ్ తన కుడి చెయ్యిని అక్క నడుము మీద వేశాడు…..
చురుక్కుమనేటంతా వేడిగా ఉంది ఆమె ఒళ్ళు…..
అలా ఆ చేతిని ముందుకు తెచ్చాడు…..
మేఘాలమాటు చందమామలా ,కుచ్చిళ్ళ మధ్య ఎక్కడో దోబూచులాడుతోంది ఆమె నాభి.
వినయ్ వ్రేళ్ళు కంపిస్తున్నాయి…….
వసంతి దేహం తహతహలాడుతోంది….
కంపిస్తున్న వ్రేళ్ళు కాస్త ధైర్యంచేసి కుచ్చిళ్ళను లాగేశాయి…..
భర్రున చీర నేలకొరిగింది…….ఇక ఉదయందాకా నా జొలికి రారనే ఆనందంతో….
పాలనురుగులాంటి తెల్లటి లంగా….
చాలా పలచగా ఉంది….
లోపల బ్లూ రంగు ప్తాంటీ వేసినట్టుంది..లంగాలోంచి కొట్టొచ్చినట్టు కనబడుతోంది…ఆమె బలమైన తొడల షేపులు లీలగా జనబడుతున్నాయి…
లంగా బొందు ఆమె నడుము క్రింది వైపు ఉండడాంతో ఆ ‘ వి ‘ షేపు గుండా ఆమె పచ్చని ఛాయ కనబడుతోంది..
” లంగా విప్పాలా ” అన్నట్టు తల్లిని చూశాడు.
” అక్కరలేదు లంగా పైనే కట్టు ” అలసటగా మంచమీదకు వాలింది శోభన.
వెండి మొలత్రాడు వసంతి నడుము చుట్టూ వేశాడు…
లోతు నిలువు గుంతలా ఆమె బొడ్డు కనబడింది..దాన్ని మెల్లిగా చిదుముదామన్న కోరికను అతి కష్టంగా మానుకున్నాడు.
చేతిని ఆమె పిఱ్ఱల మీదకు పోనిచ్చి గొలుసు హుక్కు తగిలించాడు…
తమ్ముడి కరస్పర్శకు వసంతి ఒళ్ళు పులకరించింది……
వెండి బిళ్ళ కరక్టుగా ఆమె తొడల మధ్యన లంగాలో దాక్కున సిగ్గుబిళ్ళను కప్పుతోంది….వసంతి హృదయం ఉప్పొంగింది….ఆనందం పట్టలేక తల్లి ఎడమ వైపుకు జేరి తానూ పవళించింది…శోభన కొడుకును మురిపెంగా చూస్తూ కళ్లతో ఆహ్వానించింది.వినయ్ ఆమె కుడివైపుకు జేరుకున్నాడు..
రవిక,లంగాతో వసంతి, ఉత్తి లుంగిలో వినయ్ తల్లికిరువైపుల పడుకున్నారు.ఇద్దరి దేహాలు శోభనకు తగ్తులుతున్నాయి…అందరి దేహాలు కాసింతో కూసింతో వేడెక్కడంతో ఒకరి తాపాలు ఒకరికి తెలియడము లేదు…
(……..)
వసంతి తల్లి వైపు తిరిగి ఆమె బుగ్గ మీద ముద్దుపెట్టుకుని,
” థాంక్స్ మా…..” గుసగుసగా అంది.
” దేనికీ…?”
” అన్నిటికీ……”
” సిగ్గు బిళ్ళ నచ్చిందా….”
” బాగా…..”
” బిళ్ళేనా….? కట్టినవాడూనా….?”
కొంటెగా అడిగింది శోభన.
” ఇద్దరూ….”
అంతే కొంటెగా బదులు ఇచ్చింది వసంతి.
అక్క మాటలు విని, ఆమె మొహం చూడాలని వినయ్ ప్రయత్నించాడు.ఫలితం లేదు.తల్లి ఎద పిరమిడ్లు, ఎత్తుగా నిఠారుగా పైకీ క్రిందకు లేస్తూ, అడ్డోస్తున్నాయి..
తల్లి పవిట చెదిరి , బ్రాలేని పాలిండ్లు నిండుకుండలా రవికలోంచి బిగుతుగా ఉన్నాయి….
” ఇలాంటి రోజు నా జీవితంలో వస్తుందని నేను అనుకోలేదు ”
మళ్ళీ వసంతి మాటలు.
” నేను అనుకోలేదు…ఇలా ముగ్గురమూ ఒకే మంచం మీద…..నాకు మీ చిన్నప్పటి రోజులు గుర్తుకొస్తున్నాయి ”
” అవునా, అయితే మేము చిన్నపిల్లలమైపోమా కాసేపు…..”
వినయ్ తల్లి పొట్ట మీద జాకెట్టు అంచు క్రింద చెయ్యి వేశాడు….
” అర్థంకాలేదు…”
” అర్థం చేసుకో….” వసంతి కన్ను గీటుతూ, తన చెయ్యి తల్లి కంఠం క్రింద వేసి,రవికె పై అంచు మొదటి హుక్కును వెతుకుతోంది.
తల్లి పొట్టను కెలుకుతున్న వినయ్ చెయ్యి కాస్త ముందుకు జరిగింది..అఛ్ఛాదన లేని వసంతి పలుచటి నున్నటి పొట్ట ,అప్పుడే కుబుసం విప్పిన పాము పొట్టలా తగిలింది.
అది గమనించిన వసంతి,తమ్ముడి చెయ్యి ఇంకా తగలాలని కాస్త ముందుకు జరిగింది.
వసంతి అందుబాటులోకి రావడంతో తల్లి పొట్ట మీద నుంచే,అక్క లంగా బొందు చివరను పట్టుకుని లాగాడు…..జారు ముడి ఊడిపోయింది.
పైన తల్లి రవిక మొదటి హుక్కు వీడిపోయింది….
” ఛ్ఛీ బండదానా…..” ముద్దుగా కసిరింది.
తమ్ముడు వ్రేళ్ళు తన ప్యాంటీ ఎలాస్టిక్ ను స్పృసించడం వసంతికి తెలుస్తూనే ఉంది…
” అవునమ్మా కాసేపు మమ్మల్ని చిన్నపిల్లలనుకో….”
” ఊ….అనుకోని…..”
” నీ బాయిలు ఇద్దరికి పట్టించు…..”
ఫట్ మంటూ రెండో హుక్ ఊడి పోయింది.
” ఛీ …..”
వసంతి మాటలు విని ప్యాంటీని పరామర్శించిన వినయ్ చెయ్యి, మళ్ళీ తల్లి పొట్టమీదకు వచ్చింది.
శోభన ఉదరాన్ని గోముగా తడుముతూ, జాకెట్టు క్రింది అంచు దగ్గరి హుక్కును విప్పాడు.
వినయ్ ప్రక్కవాటుగా తల్లి వైపు తిరిగాడు.