ఒక్కసారి అలుసిస్తే 666

“అమ్మా!” అని రవి గాడి పిలుపు వినిపించింది. ఒక్కసారిగా ఉలిక్కిపడింది. అంతలోనే శ్రీనుగాడు ఆమె ముచ్చికకు రెండు పెదాలమధ్యా ఇరికించుకొని సమ్మగా లాగాడు. “స్..మ్..” అంటూ తమకంతో కళ్ళుమూసుకుంటూ, వాడిని లోపలకి తొయ్యమన్నట్టుగా మొత్తను ఒకసారి ఎగరవేసింది. వాడు బిగించి తోయబోతుండగా, మళ్ళీ “అమ్మా!” అని రవి పిలవడం వినిపించింది. అయితే ఈ సారి కాస్త గట్టిగా వినిపించింది. శ్రీను గాడు చూపిస్తున్న స్వర్గం నుండి బయటపడుతూ, బలవంతంగా కళ్ళు తెరిచింది ప్రమీల. ఎదురుగా ఆమె కొడుకు రవి. ఒక్కసారి ధిగ్గున లేచి కూర్చుంది. అయోమయంగా ఆమెనే చూస్తున్నాడు రవి. ప్రమీల బిత్తరపోతూ చుట్టూ చూసింది. శ్రీనుగాడు లేడు. అసలు తను థియేటర్ లోనే లేదు. తన బెడ్ రూంలోనే ఉంది. ఇంకా ఆమె అయోమయం నుండి తేరుకోలేదు. అంతలోనే రవి దగ్గరకి వచ్చి, “ఏమయిందమ్మా!?” అన్నాడు. “మ్..ఏమయిందీ!?” అంది ఆమె అదే అవస్ఠలో. వాడు వచ్చి ఆమె భుజం పట్టుకొని కుదుపుతూ, “ఏదో కలవరిస్తున్నావు.” అన్నాడు. అప్పటికి ఆమె తేరుకుంది. “జరిగినదంతా కలా!” అనుకొని కాస్త రిలాక్స్ అయ్యింది. అంతలోనే ఒక అనుమానం. అసలు తను ఏమని కలవరించిందీ అని. ఆ విషయాన్నే కాస్త బెరుకుగా అడిగింది రవిని. “ఏమో, సరిగా వినబడలేదు. ఏదో మూలుగుతున్నావ్. ఏమన్నా పీడకల వచ్చిందా!?” అని అడిగాడు వాడు. ఆమె పూర్తిగా రిలాక్స్ అయ్యి, “మ్..దాదాపు అలాంటిదే. టైం ఎంతయ్యిందీ?” అని అడిగింది. “ఎనిమిది అయ్యింది.” అన్నాడు వాడు. ఆమె పైకి లేస్తూ, “ఇప్పుడే వచ్చావా?” అంది. “ఊఁ..” అన్నాడు వాడు. “సరే, వెళ్ళి ఫ్రెష్ అవ్వు, వంట చేస్తా.” అంది. వాడు ఆమె నుదిటిమీద చేయి వేసి చూసి, “అయ్యో! వేడిగా కాలిపోతుందమ్మా…జ్వరం వచ్చినట్టుంది. నువ్వు పడుకో, బయటనుండి ఏమన్నా తెస్తా..” అన్నాడు వాడు. ‘ అది నువ్వు అనుకునే జ్వరం కాదులే.’ అని మనసులో అనుకొని, “జ్వరమేం కాదులేరా, నిద్రపోయాను కదా. కాస్త ఒళ్ళు వేడెక్కింది, అంతే. నువ్వు వెళ్ళు.” అనేసి, వంట గది వైపుకు కదిలింది. వాడు సరే అని, తన గదిలోకి పోయాడు.
వంట చేస్తూ ఆలోచిస్తుంది ప్రమీల. ఒక విషయం మాత్రం ఆమెకు స్పష్టంగా తెలుస్తుంది. తొందరగా కవిత చెప్పిన ప్లేన్ అమలుపరచకపోతే, ఎవడో ఒకడి దగ్గర చీర ఎత్తడం ఖాయం అని.

ఇంకో నాలుగు రోజుల వరకూ జాగ్రత్తగా ఉండకపోతే దారుణంగా దొరికిపోయే అవకాశం ఉంది అనీ. “కాస్త ఓర్చుకోవే ప్రమీలా..” అని తనకు తానే సర్ది చెప్పుకొని, వంట పూర్తిచేసే సమయానికి రవి ఫ్రెష్ అయ్యి వచ్చేసాడు. డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గర అన్నీ సర్దుతుండగా, వాడు మళ్ళీ ఆమె నుదుటిమీద చేయి వేసి చూసి, “ఫరవాలేదు, కాస్త తగ్గింది. అయినా ఉన్నట్టుండి నీ ఒళ్ళు అంత వేడెక్కిందేమిటమ్మా!” అన్నాడు వాడు. వాడు కేజువల్ గా అడిగాడా లేక నిద్రలో కలవరింతలు విని కావాలని అడిగాడా అన్న అనుమానంతో వాడి మొహంలోకి చూసింది. అమాయకంగా చూస్తున్నాడు వాడు. “హమ్మయ్యా..” అనుకొని, “అది అంతేలేరా. నువ్వు తినీ, పోయి పడుకో..” అంది. వాడు బుద్దిగా తినేసి పోయి పడుకున్నాడు. తరవాత గంటకు వచ్చిన మొగుడుని కూడా మేపి, పోయి పడుకుంది. ఆ తరవాత పిల్లల ఎగ్జామ్స్ అయిపోయేంత వరకూ ముళ్ళమీద గడిపినట్టు గడిపింది.