పతి, పత్నీ! 1 674

కథను ఇక్కడితో ఆపేస్తూ, “మిగిలిన కథ రేపు.” అంది ఉష. రవి కంగారు పడుతూ “అలా మంచి రసపట్టులోకి రాగానే ఆపేస్తే ఎలా? మిగిలింది చెప్పు.” అన్నాడు. “ఈ కథకి నిన్న నువ్వు నాకు కేటాయించిన సమయం అరగంటే కదా. ఆ అరగంటా అయిపోయింది. నీ గానాబజానాకి ఆలస్యం అవుతుంది. వెళ్ళిరా.” అంది ఆమె. “సరే, ఈ రోజు నుండి అరగంట కాదు. గంట. ఓకేనా?” అన్నాడు. అమె అతని దగ్గరకి వచ్చి, దదాపుగా తాకుతూ నిలబడి, “రూల్స్ నువ్వు మార్చినా, నేను మార్చను. పోయి ఎంజాయ్ చెయ్. మళ్ళీ రేపు కలుద్దాం.” అని, నవ్వుతూ వెళ్ళిపోయింది. అలా వెళ్ళడంలో ఆమె చెంగు అతని బుగ్గలను స్పృశిస్తూ వెళ్ళింది. వళ్ళంతా పులకించింది అతనికి. “అరేబియన్ గుర్రాల్లాంటి అమ్మాయిలు నగ్నంగా తన ముందు నాట్యం చేసినపుడు, అంచుల్లో కూడా రాని పులకింత, ఈ అమ్మాయి చెంగు తాకితేనే ఎందుకు వచ్చిందీ!?” అనుకుంటూ, కిందకి దిగి, బంగ్లా వైపు సాగిపోయాడు. కిటికీ నుండి అతన్నే చూస్తూ చిన్నగా నవ్వుకుంది ఉష.

బంగ్లాకెళ్ళే దారిలో ఒక లారీ రోడ్ పక్కన దిగబడిపోయి ఉంది. అక్కడ ఉన్న వాళ్ళు, వేరే దారిలో పొమ్మని సలహా ఇస్తున్నారు. ఆ లారీని ఉదయం తన రైస్ మిల్ లో చూసిన లారీగా గుర్తుపట్టాడు రవి. “ఏమయిందీ?” అని అడిగితే, ఎవరో చెబుతున్నారు “20 టన్నుల లారీలో 30 టన్నులు వేస్తే ఇలాగే ఉంటుంది.” అని. రవి ఎప్పటిలాగానే ఆ విషయాన్ని పట్టించుకోకుండా వేరే దారిలో బంగ్లా చేరుకున్నాడు. గుమ్మం లోనే ఎదురయ్యాడు రమణ. “ఏంటి మిత్రమా, ఎన్నడూ లేనిది నువ్వే ఇలా లేట్ అయితే ఎలా?” అంటూ లోపలకి తీసుకుపోయాడు. పేక దస్తాలూ, మందు బాటిల్లూ వరసగా పెట్టుకొని కూర్చున్నారు మిగిలిన బృందం. అతను రాగానే, మందూ, పేకా పంచబడ్డాయి. మంచి రసపట్టులో ఉండగా, కిట్టిగాడు వచ్చి ఎప్పటిలాగానే రమణ చెవిలో ఏదో ఊదాడు. అతను రవి దగ్గరకి వచ్చి, రహస్యంగా “మొన్న పేపర్ లో ఒక నటిని చూసి ముచ్చట పడ్డావుగా. తను వచ్చింది. పైన వెయిటింగ్. కానీయ్ మిత్రమా.” అన్నాడు. ఆ నటిని తలచుకోగానే అతని మనసు జివ్వున పీకింది. నెమ్మదిగా లేచి మేడ పైన గదిలోకి వెళ్ళాడు.

అక్కడ ఒక పరువాల కొమ్మ కూర్చుని ఉంది. మసాజులతో తీర్చి దిద్దబడిన నాజూకైన శరీరం ఆమె వయసుని తెలియనీయడం లేదు. కానీ భరించలేనంత ఆకర్షనీయంగా ఉంది. ఉత్సుకతను ఆపుకోలేక అన్నాడు ఆమెతో, “ఆడదాని వయసు అడగకూడదని తెలుసు. కానీ తెలుసు కోవాలనిపిస్తుంది. నీ వయసెంతా?” అన్నాడు. ఆమె నవ్వి “కాస్త అటూ ఇటూగా చెప్పినా పరవాలేదా?” అంది. అతను నవ్వాడు. “ఇరవైకీ, ముప్పైకీ మధ్యలో..” అని ఆమె చెప్పగానే, అతనికి నవ్వు వచ్చింది. ముప్పై ఏళ్ళ అమ్మాయి, ఇరవై ఏళ్ళ అమ్మాయిలా కనిపిస్తుందంటే, దాని వెనుక ఆమె ఎంత కష్టపడి ఉండాలీ? జిమ్ లూ, యోగాలూ, వర్క్ ఔట్ లూ…బయటనుండి చూస్తే ఏమీ అనిపించదు, కానీ చేస్తేనే తెలుస్తుంది. ఈ మాత్రం కష్టం మధ్య తరగతి గృహిణులు ఎందుకు పడరో. పెళ్ళైన నాలుగైదేళ్ళకే అన్నీ వదులైపోయి, తమ జీవితం ఇంతే అని సరిపెట్టుకొనే వాళ్ళు ఈ అమ్మాయిని చూసి చాలా నేర్చుకోవాలి.

అతను ఆలోచనలో పడిపోవడం చూసి, ఆ అమ్మాయి అతని భుజం పై చేయి వేసి, “నా కోసం మీరు చాలా కాలంగా వెయిట్ చేస్తున్నారని చెప్పారు. మరి మీరేంటీ, నన్ను ఎదురుగా పెట్టుకొని ఆలోచనల్లో మునిగిపోయారూ?” అంది. అతనికి తెలుసు, ఈ ఆలోచించే రోగం ఉష వచ్చినప్పుడే మొదలయ్యిందని. ఆమెని తన ఆలోచనల నుండి దూరంగా నెట్టేస్తూ, ఎదురుగా ఉన్న పడతిని పట్టుకొని “నీ పేరేంటీ?” అన్నాడు. ఆమె విచిత్రంగా చూసి “ నా పేరేంటో తెలియకుండానే, నన్ను కోరుకున్నావా?” అంది. “కోరుకోడానికి పేరుతో పనేం ఉందీ? స్టక్చర్ బాగుందీ, ఒకసారి చూడాలీ అనుకున్నాను.” అన్నాడతను నవ్వి. ఆమె కూడా నవ్వి, “మామూలుగా ఎవరైనా ఇలా మాట్లాడితే నా అహం దెబ్బతినేది. కానీ నీ విషయంలో ఎందుకో అలా అనిపించడం లేదు.” అన్నది. అతను వెంటనే “అరె, నీకు కూడా అలా అనిపిస్తుందా!?” అన్నాడు ఆశ్చర్యంగా. “ఏం? మీకు ఎవరి విషయం లోనైనా అలా అనిపించిందా?” అంది ఆమె.