పతి, పత్నీ! 2 1230

మొదటికథ ఆఖరి భాగం

ఒక పావుగంట తరువాత, ఆమె చెయ్యి అతనిపై పడింది. ఉలిక్కిపడి చూసాడు. గాఢనిద్రలో ఉందామె. ఆ నిద్దట్లోనే తనకు దగ్గరగా జరిగి, తన పై చేయి వేసింది. ఉంచాలా, తీసేయాలా అని ఆలోచిస్తూ ఉండగా, ఆమె మరింత దగ్గరకి జరిగి, అతనికి అతుక్కు పోతూ, తన కాలిని అతనిపై వేసింది. ఆమె వక్షోజాలూ, ఊరువులూ మెత్తగా అతనిపై భారం మోపేస్తుంటే, అతనిలోని మగాడు ఆవులించి వళ్ళు విరుచుకుంటున్నాడు.

ఒకసారి పక్కకి తిరిగి ఆమె మొహాన్ని చూసాడు. అమాయకంగా నిద్ర పోతుంది ఆమె, ప్రశాంతంగా ఊపిరి పీలుస్తూ. సంపంగి లాంటి ముక్కు, ఆ ముక్కుకి చక్కగా అమరిన ముక్కుపుడక. ఆ ముక్కు కింద, తీర్చిదిద్దినట్టున్న పెదవులు. పోలిక పాతదైనా ఉన్నది ఉన్నట్టు చెప్పాలంటే, దొండపళ్ళలా ఉన్నాయి అవి. అతను తన చూపుని కాస్త కిందకి దించగానే, బెల్లం ముక్కలా ఊరిస్తున్న చిన్ని గడ్డం. ఇంకాస్త కిందకి దిగితే, సన్నని మెడ. ఆ మెడలో ఉన్న బంగారు గొలుసు ఆమె మేని ఛాయకి వెలవెలా పోతుంది. ఇంకాస్త కిందకి దిగగానే, చెంగు కాస్త పక్కకి తొలగి, కనువిందు చేస్తున్న బంగారు కలశాలు. వాటి మధ్య ఇరుకైన దారిలో అతని చూపు చిక్కుకొని, దారి తెలియక విలవిల లాడిపోయింది. ఆమె ఉచ్వాస, నిశ్వాసలకు అణుగుణంగా, ఆ బంగారు బంతులు లయబద్దంగా ఊగుతున్నాయి. వాటితో పాటే అతని మగసిరి కూడా. తట్టుకోలేక, తన కాళ్ళ మధ్యలో, దానిని ఇరికించుకొని, గట్టిగా అదుముకున్నాడు. అయినా ఆగక, బయటకు తన్నుకు వచ్చేసింది. ఇలా ఉంటే ఇక కష్టమని, అతను పైకి లేవబోతుండగా, ఆమె చేయి సరిగ్గా అతని మగసిరిపై పడింది. ప్రాణం జివ్వుమంది అతనికి. దానిపై అదుముతూ అతని ఛాతీపై తల పెట్టిందామె. అప్రయత్నంగా అతని చేయి ఆమె వీపుపైకి చేరింది. జాకెట్ కీ, చీరకీ మధ్యలో ఏ ఆఛ్ఛాదనా లేని భాగం చేతికి నున్నగా తగిలింది. ఆ నునుపుదనానికి మైమరచిపోతూ, సన్నగా నిమిరాడు. సమ్మగా అనిపించిందేమో ఆమెకి, చిన్నగా నిట్టూరుస్తూ, మరింత గట్టిగా కరచుకుపోయింది అతనికి. అతను కైపెక్కిపోతూ, పనస తొన లాంటి ఆమె నడుము మడతను నలిపాడు. ఆప్రయత్నంగా, ఆమె చేయి అతని మగసిరిపై బిగుసుకుంది.
ఒక్కసారిగా ఉలిక్కిపడి, ఈ లోకం లోకి వచ్చేసాడతను. “చీ! ఏం చేస్తున్నాను నేనూ?” అని అనుకొంటూ, ఆమెకి నిద్రాభంగం కలిగించకుండా పక్కకి జరిగి, నెమ్మదిగా మంచంపైనుండి పైకి లేచిపోయాడు. గది లోంచి బయటకి వెళ్తూ, ఆమె వైపు చూసాడు. అమాయకంగా నిద్రపోతుంది ఆమె. ఒకసారి నిట్టూర్చి, బయటకి వచ్చి హాల్ లో ఉన్న సోఫాలో పడుకున్నాడు. సాయంత్రం ఆరు అవుతుండగా అతన్ని నిద్రలేపింది హేమంత “ఏంటి బావగారూ, ఇక్కడ పడుకున్నారూ? ఏమైనా ఇబ్బంది పెట్టానా?” అంటూ. అతను పైకి లేచి “లేదు,లేదు…నేనే కాసేపు టీ.వీ. చూద్దామనుకొని ఇక్కడకి వచ్చా.” అన్నాడు. “హమ్మయ్య, అంతే కదా. అయితే లేచి తయారవండి. బయటకి వెళ్ళాలి.” అంది. “ఎక్కడకీ?” అన్నాడతను. “ఊరికి వచ్చే హడావుడిలో కొన్ని తెచ్చుకోవడం మరచిపోయా. అవి కొనుక్కోవాలి.” అంది ఆమె. “ఏమిటీ!?” అన్నాడతను. “అబ్బా, మీరు రండి, చెబుతా.” అంది ఆమె సన్నగా సిగ్గుపడుతూ. అతనికి అర్ధమై, చిన్నగా నవ్వుతూ “అవి కొనడానికి నేను ఎందుకూ?” అన్నాడు. ఆమె అతన్ని కోరగా చూస్తూ “మ్…డిజైన్ బావుందో లేదో చూసి చెబుతారనీ..” అని, అంతలోనే మళ్ళీ సిగ్గుపడిపోయి, “రండి బావా! షాప్ ఎక్కడో తెలీదుగా నాకు.” అంది. అతను అలాగే నవ్వుతూ లేచి, లోపలకి పోయి తయారయ్యి వచ్చాడు. ఇద్దరూ కలసి బయలుదేరారు.