పతి, పత్నీ! 2 1230

రవి ఆ కథ విన్న తరువాత ఉషను అలానే చూస్తూ ఉండిపోయాడు. ఉష చెప్పసాగింది.

“తన భర్తను తను సుఖపెట్ట లేకపోతుంది కాబట్టి, మరో స్త్రీ ద్వారా అతనికి సుఖం అందించడానికి ప్రయత్నించింది శిరీష. ఇది ఏ స్త్రీ, కలలో కూడా చేయలేని సాహసం.

సంసార సుఖానికి దూరమై, సతమతం అవుతున్నప్పుడు పండు లాంటి అమ్మాయి అన్నీ తెరచి వుంచినా, తమాయించుకొని తన భార్యపై తనకున్న ప్రేమ ముందు, ఈ సెక్స్ అనేది చాలా చిన్న విషయంగా తీసిపారేసాడు రాజు.

డబ్బుల కోసమే పడక సుఖాన్ని ఇచ్చే హేమ, తన ద్వారా పని జరగలేదని, తీసుకొన్న డబ్బుని తిరిగి ఇచ్చేసింది.

ఇప్పుడు చెప్పు రవీ, ఈ ముగ్గురిలో ఎవరు గ్రేటో? గుర్తుందిగా, సరైన సమాధానం చెబితే నాతో పాటూ టెంట్ లో పడుకోవచ్చు.”

రవి కొద్దిసేపు అలోచించి చెప్పాడు. “శిరీష ఆ పరిస్థితుల్లో అంతకంటే ఏమీ చేయలేదు. హేమంత తన పనిని పూర్తి చేయలేదు కాబట్టి, డబ్బులు తిరిగి ఇచ్చేసింది. ఈ రెండూ గొప్ప విషయాలు కావు. ఇక పోతే రాజు, ఆ పరిస్థితుల్లో, అలా అంది వచ్చిన ఆడపిల్లని ఏ మగాడూ వదులుకోలేడు. అతను అంతవరకూ వచ్చి కూడా రియలైజ్ అయ్యాడు కాబట్టీ, రాజే గ్రేట్.” అంటూ ఉష వైపు చూసాడు. ఆమె అలానే కళ్ళార్పకుండా చూస్తుంది అతనిని. “ఏంటీ? నేను చెప్పింది కరెక్టా, కాదా?” అంటూ, తన జేబులోంచి ఆమె ఇచ్చిన చీటీని బయటకి తీసాడు. ఆమె ఆ చీటీని గబుక్కున అందుకొని, “నువ్వు చెప్పింది సెంట్ పెర్సెంట్ కరెక్ట్.” అంది. అతని మొహం ఆనందంతో కూడిన గర్వంతో గుప్పున వెలిగిపోయింది. వెంటనే చిలిపిగా “సో, మనిద్దరం ఈ టెంట్ లోనే..” అని అంటూ ఉండగా, ఉష మురిపెంగా నవ్వుతుంటే, ఆమె వెనక ఉన్న కొండల చాటున ఉషోదయం అవుతుంది.

ఉదయిస్తున్న సూర్యుడిని ఉక్రోషంగా చూసాడు రవి. “రవికి శత్రువు రవే అన్నమాట.” అని నవ్వుతూ పైకి లేచింది ఉష. “ఎక్కడికీ?” అన్నాడు రవి. “వాగు దగ్గరకి.” అంటూ బేగ్ లోంచి బ్రష్షూ, పేస్టూ, సోపూ, టవలూ తీసింది. “ఓకే పద.” అంటూ పైకి లేచాడు రవి. “నువ్వు కూర్చో బాబూ, నేను వచ్చాక నువ్వు వెళుదువు గాని.” అని చిలిపిగా నవ్వుతూ వెళ్ళిపోయింది. రవికి ఇంకాస్త ఉక్రోషం పెరిగింది. అయినా చేసేదేం లేక అక్కడే కూర్చుండి పోయాడు. ఆమె వెళ్ళిన తరువాత, జరగబోయేది ఊహించసాగాడు.

ఉష వాగు దగ్గరకి చేరి ఉంటుంది. స్వచ్చమైన నీళ్ళు ఆమెని పలకరించాయి. తమలపాకుల్లాంటి పాదాలను నీటిలో పెట్టింది. ఆ నీటి చల్లదనానికి జివ్వుమని లాగాయి పాదాలు. కిలకిలా నవ్వుతూ, వెనక్కి పరుగెత్తింది. ఆ పులకింత కోసం మళ్ళీ, నీటిలో అడుగు పెట్టింది. ఈ సారి నీటికి ఆమె పాదాలు అలవాటయ్యి, కాస్త వెచ్చగా పలకరించింది. ఆమె తనువు పులకరించింది. ఆ నీటిని స్వచ్చంగా కౌగిలించుకోడానికి, నెమ్మదిగా, తన వస్త్రాలను తొలగించింది. ఆమె యవ్వన శోభని చూడడానికి, గలగల పారే యేరు కాస్త మందగించింది.