మీరే చెప్పండి, ఆ వయస్సులో నేనేమి చెయ్యాలి…
ఇక తెలియకుండానే ప్రతి రోజూ, సాయంత్రం ఇంటికి వచ్చి స్నానం చేసేటప్పుడు, మడ్డతో ఆడుకోవటం అలవాటయిపోయింది. లేచిన లవడాని, గోడకేసి వత్తుకుంటుంటె… ఆహా… మ్మ్… అబ్బా… ఎదో తెలియని ఆనందం. రోజూనే కాదు, కుదిరినప్పుడల్లా కూడా! తప్పా, నేను చేసేది తప్పా, ఆ వయస్సులో నేను చేసింది తప్పా??? ఏమో తెలియదు. కానీ ఒక రోజు అలా చేస్తుండగా, అమ్మ చూసి (పల్లెటూరు వాతావరణం ఉన్న టౌను కదండీ, బాత్రూముకి తలుపులు ఉండేవి కాదులెండీ), తిట్టీ, కొట్టినంత పని చేసింది. చాలా భయమేసింది.
అప్పుడు భయమేసింది కానీ, ఆ వయసులో పిల్లలకి విడమర్చి చెప్పాల్సిన బాధ్యత మనదే అని ఇప్పుడు అనిపిస్తుంది. నిజమేనా! మీరేమంటారు. మీ అభిప్రాయం చెప్తే సంతోషిస్తా!
ఇక బుద్దిగా చదువులో పడిపోయిన నేను, తొమ్మిదవ తరగతిలో ఉండగా… నా ఖర్మకి నాకు, మా మేనత్త కూతురి రూపంలో మళ్ళీ ‘సరిగమపా’ మొదలయ్యింది. పెళ్ళి కాని పంతొమ్మిదేళ్ళ పడుచు. అంత నల్లగా లేకపోయినా, నిగనిగలాడే అందమయిన మొహం. అబ్బా, పై యెద అయితే, వోణీలో నుండీ, మ్మ్మ్ నిగడ తన్నుకొచ్చి తెగ రెచ్చగొడుతుండేవీ!
మరి ఇప్పటి దాకా నా కథాకథనం ఎలా ఉందో చెప్తే… మళ్ళీ మొదలెడతా
Super