అలిగిన వేళనే….
” ఈ రోజు ప్రత్యేకంగా దేవుడిని ఏం కోరుకున్నావు?” గుడిలోంచి వచ్చాక, ఒకపక్కగా వున్న అరుగ మీద కర్చీఫ్ పరుచుకుని కుర్చుంటూ అన్నాడు సుబ్బారావు.దేదీప్య మనోహరంగా నవ్వింది!
పాలరాతి శిల్పానికి ఆల్చిప్పలు అతికించినట్టున్న ఆమె విశాల నయనాలలోసుబ్బారావుపట్ల ఆరాధన! నిటారుగా వున్న నాసిక! ఎర్రగా నోరూరించే చెర్రీపళ్ళరంగును పులుముకున్న సన్నని పెదాలు,గుండ్రటి మెడ! కింద చూపుతిప్పుకోలేనట్లు చేసే ఎత్తయిన, గుండ్రటి అమృత భాండాలు!
అది గుడి కావడంతో సుబ్బారావు చప్పున ఆమె పై నుంచి దృష్టి గాలిగోపురం మీదకుమళ్ళించి, “ఈ రోజు నువ్వు చాలా అందంగా కనిపిస్తున్నావు. ఇంతకీ దేవుడిని ఏంకోరిక కోరావో చెప్పనేలేదు” అన్నాడు.
“కోరిక ఏమి కోరలేదు. అయితే దేవుడికి కృతజ్ఞతలు చెప్పుకున్నాను” అంది।
“దేనికి?” అనడిగాడు సుబ్బారావు .
” మిమ్మల్ని భర్తగా ప్రసాదించినందుకు!”
“అవును ఈ ఏడాదిలో ఏనాడూ నా మనసు నొప్పించలేదు. నేను అడిగింది కాదనలేదు.నాకు ఏవిషయంలోనూ కోపం తెప్పించలేదు. నాకు ఇంట్లోనే కాదు, కాలేజీలో కూడా “కోపం ముక్కు” అనే నిక్ నేమ్ వుండేది! మా అమ్మ అంటూండేది….”ఆ సత్యభామనిమించి మొగుడిని సాధించుకుతింటావ్, నీ అలకలు తీర్చలేక అమాయకపు ప్రాణిసన్యాసం పుచ్చుకోవడం ఖాయం” అని.
“మీరు ఏం మంత్రం వేశారో, నా కోపం అంతా ఏమై పోయిందో నాకే ఆశ్చర్యం అనిపిస్తుంది” అని సుబ్బారావు బుగ్గమీద చిటికేస్తూ అంది దేదీప్య.
” నీకూ కోపం వస్తుందా? నమ్మలేకపోతున్నాను!” ఆమె చేతిని తన చెతుల్లోకి తీసుకున్నాడు సుబ్బారావు.
”నేను కూడా నమ్మలేనంత నన్ను మార్చి న ఈ మంచి మొగుడిని నాకు ఇచ్చినందుకు ఈ పెల్లిరోజున ఆ దేవుడికి థాంక్స్ చెప్పుకోవాలి కదా !”
”పద పద …సినిమాకి టైం అయింది !” కర్చీఫ్ దులుపుకుంటూ లేచాడు సుబ్బరావు.
అప్పుడే స్నానం పూర్తిచేసి ,నీలం పువ్వులున్న నైట్ కాటన్ శారీ కట్టుకునిబెడ్ రూంలోకి వచ్చింది దేదీప్య ! రాత్రి పది దాటింది . ఏ కాలంలో అయినాపడుకోబోయే ముందు స్నానం చేయడం దేదిప్యకు అలవాటు . మంచం మీద ఆ వై పుకుపడుకుని ,టీవిలో ఏదో మ్యూజిక్ చానల్ చూస్తున్నాడు సుబ్బారావు.
ఇన్స్ ఫెక్షన్ పని చూసుకుని ఖమ్మం నుంచి రెండు గంటల క్రితమే వచ్చాడుఅతను.” రేపు మన రెండో మ్యారేజ్ డే! నేను అక్కడ, నువ్వు ఇక్కడ ! ఎలాకుదురుతుంది అందుకే రెండు రోజులు రాత్రిళ్ళు కూడా వర్క్ చేశాను ” అన్నాడుడైనింగ్ టేబుల్ దగ్గిర.
దేదీప్య ఏమీ మమాట్లాడలేదు.
పెళ్ళయిన రెండు సంవత్సరాల్లో దేదీప్య ముభావంగా వుండటం ఇదే చూడటం- సుబ్బరావు కి ఆరాటంగా వుంది.
”నువ్వేదో దాస్తున్నావు!”
”అబ్బ ఏం లేదన్నాను కదా ,త్వరగా భోజనం చేసి వెళ్ళండి ” అరిసినట్లుగాఅంది దేదీప్య . మౌనంగా భోజనం ముగించి ,బెడ్ రూంలోకి వెళ్లి టీవీపెట్టుకుని కూర్చున్నాడు సుబ్బారావు .
దేదీప్య వంటిల్లు సర్దుకుని ,అలవాటుగా స్నానం ముగించుకుని వచ్చింది . మేడమీద ‘ యార్డ్ లీ’ పౌడర్ ఒంపుకుటున్న దేదీప్య వైపు క్రీగంట చూశాడుసుబ్బారావు . దేదీప్య ఇంకా సీరియాస్ గానే వుంది.
”భార్య పుట్టింటికి వెల్లడంతో హీరో ఒంటరిగా ఇంట్లో కూర్చుని టీవీ చూస్తున్నాడు .టైం రాత్రి ఎనిమిది కావొస్తోంది . టీవీ లో ఏదో గేమ్ షో మంచం మీద వెల్లకిలా పడుకుంది . కుడిచేయి తలకింద పెట్టుకుని ఏదో అలోచనలో వున్న దేదీప్య ,తెల్లని కాటన్ చీరలో పరిమళాలు వెదజల్లుతున్న దేవతలా వుంది. నాలుగు రోజుల బలవంతపు బ్రహ్మచర్యం పాటించిన సుబ్బారావుకి దేదీప్య ను తాకకుండా వుండటం అసంభవం అనిపించింది . అయితే ఎర్రబడి వున్నా దేదీప్య మొహం చూస్తుంటే ఆమె ఒంటి మీద చేయివేసే ధైర్యం లేదు. ” టీవీ కట్టేయండి” హటాత్తుగా అంది దేదీప్య . చేతిలోని రిమోట్ తో టక్కున టీవీ ఆఫ్ చేశాడు సుబ్బారావు. ”కొంచెం దూరం జరగండి ” గోడవారగా జరిగిపోయాడు సుబ్బారావు. ” మీకో కథ చెప్పాలి ! మధ్యలో ప్రశ్నలు వేయవద్దు ” అంది దేదీప్య . ”అలాగే” అన్నాడు సుబ్బారావు .దేదీప్య కథ చెప్పడం మొదలుపెట్టింది. వస్తుంది. సీరియస్ గా చూస్తున్న హీరో కాలింగ్ బెల్ మోగడంతో ఉలిక్కిపడ్డాడు. టీవీ సౌండ్ తగ్గించి, వెళ్లి తలుపు తీశాడు . గుమ్మంలో ఒక ఇరవైఏల్ల అమ్మాయి ,మెరుపుతీగలా వుంది. కళ్ళప్పగించి తాననే చూస్తున్న హీరోను చూసి, గుమ్మంలో ఆ అమ్మాయి ఇబ్బందిగా కదిలింది. ”లోపలికి రావచ్చా?” అనడిగింది. ‘రండి అప్రయత్నంగా పక్కకు తొలగి దారి ఇచ్చాడు హీరో. లోపలికొచ్చి సోఫాలో పొందికగా కూర్చుంది ఆమె . మరో సోఫాలో కూర్చుంటూ టీవీ అన్ చేశాడు హీరో. ”నేను ఒంటరి దానిని . ఈ మధ్యే నాన్న పోయాడు .బి.ఎ. పాస్ అయ్యాను నేను ” అడకకుండానే తన గురించి చెప్పడం ఆరంభించింది ఆమె. వీధిలో పెద్దగ చప్పుడు చేసుకుంటూ వెళుతోంది వెహికల్ . మరుక్షణం దోమలని నిర్మూలించే దట్టమైన తెల్లనిపొగ ఇంట్లోకి రావడం ఆరంభమైంది .మున్సిపాలిటీవాళ్ళు దోమలకోసం ఫాగింగ్ చేస్తున్నట్లున్నారు . పరిగెత్తుకెళ్ళి వీధి తలుపు, కిటీకి తలుపు మూసి వచ్చింది. ”ఏమీ అనుకోకండి నాకు ఆ వాసన పడదు ” ”ఇట్స్ ఓకే’ ఆమె కట్టుకున్న ఎల్లో శారీని,ఎత్తయిన గుండేలమీద అందంగా కదులుతున్న ముత్యాలహారాన్ని తదేకంగా చూస్తున్నాడు హీరో. ఆమె ఒకసారిగా గొంతు సవరించుకుంది. ‘నేను పదిమంది పిల్లలకి ట్యూషన్స్ చెప్పుకుని బత్కుతున్నాను .ఐదో క్లాసు వరకు అన్ని సబ్జెక్టులు చెప్పగలను. ఇంటికి వచ్చి చెప్పమన్న చెబుతాను ‘ ఆ మాటకి పెద్దగా నవ్వాడు హీరో ‘ మాకింకా పిల్లలు లేరు . మీరు రాంగ్ నంబర్ కి వచ్చారు ‘ ఆమె మోహంలో ఆశాభంగం . ‘పోనీ మీ కొలీగ్స్ పిల్లలు ‘ అని మాట పుర్తిచేయకముందే వాంతి వస్తున్నట్లుగా ‘వ్యాక్’ అంది ఆమె . హీరో కంగారుపడ్డాడు. ”చెప్పానుగా . ఈ పోగావాసన పడదు. వాష్ బేసిన్ బెడ్ రూంకి వున్న అటాచ్ డ్ బాత్ రూంలో వుంది. అదే సంగతి చెప్పి ,బెడ్ రూంకేసి వేలుపెట్టి చూపించాడు హీరో. ఆమె బెడ్ రూంలోకి పరిగెత్తింది. మరుక్షణం పెద్ద చప్పుడుతో బాత్ రూం తలుపు మూసుకుంది . హీరో హాల్లోనే పచార్లు చేస్తున్నాడు. ‘ఏమండీ…. మిమ్మల్నే ‘ బాత్ రూంలోంచి అరుస్తోందామే . ”పిలిచారా?” గుమ్మం దగ్గారనుంచి అడిగాడు హీరో. ‘వాష్ బెసిన్ లో నీల్లు రాకపోతే ట్యాప్ తిప్పాను, ఇంతకు ముందు మీరు షవర్ స్నానం చేసి ,ట్యాప్ సరిచేయలేదేమో,షవర్ లోంచి నీళ్ళుపడి పూర్తిగా తడిసిపోయాను. ఏమీ అనుకోక పొడి టవల్ ఇస్తారా, ప్లీజ్?” ఆమె స్వరం చలికి వణుకుతోంది. వార్డ్ రోబ్ లోంచి ఓ టవల్ తీసి ఆమె చేతికిచ్చాడు హీరో.ఐదు నిమిషాల్లో మళ్లీ పిలిచింది ఆమె. ‘చీర బాగా తడిసిపోయింది. ఆరడానికి టైం పడుతుంది. మీ ఆవిడ చీర గాని ..నైటీ గాని..’ బీరువాలో పైనే వున్నా బ్లూకలర్ నైటీ ఆమె చేతికిచ్కాడు . పది నిమిషాల్లో ఆ నైటీ వేసుకుని బయటకు వచ్చింది. విడిసిన చీరను, జాకేట్ ను బాల్కనిలో వున్నతాడు మీద అరేసింది. ‘సారీ, మిమ్మల్ని ఇబ్బంది పెట్టాను’ బాల్కనీలోంచి లోపలికి రాబోతూ గడప తగిలి తూలిందామె. చప్పున రెండు చేతులతో ఆమె పడకుండా పట్టుకున్నాడు హీరో. స్నానం కూడా చేసిందేమో ఆమె ఒంటిమీద నుంచి గుప్పుమంటు మైసూర్ శాండిల్ పరిమళం. ఆమె శరీరం పులగుత్తిలా వుంది. ట్రాన్స్ లో వున్నదానిలా మత్తుగా కల్లుమూసుకుని వుంది. అప్రయత్నంగా ఆమె మెడ కింద చుబించాడు. ‘ఇదేం పని ! దూరం జరగండి’ అప్పుడే స్ఫ్రుహలోకి వచ్చినదానిలా హీరోని పక్కకు తోసిందామే. హీరో కళ్ళలో మోహపు ఎర్రటి జీరలు. అతని శరీరం భగ్గుమంటున్న జ్వాలలా వుంది. ” ప్లీజ్ కాదనకు” ఆమెను మరింత దగ్గరగా పోడువుకున్నాడు హీరో. ”ప్లీజ్… నన్ను వదిలేయండి” గింజుకుంటుందామె. ‘ఎవరికీ తెలియదు. నన్ను ఆపకు ‘ ఆమెను రెండు చేతులతో ఎత్తి బెడ్ మీద పడుకోబెట్టాడు. ఆమె గింజుకుంటున్నకొద్దీ అతనిలో కాంక్ష పెరిగిపోతోంది. కదాలడానికి కూడా ఆమెలో శక్తి నశించింది. అనాదిగా జరుగుతున్నట్లుగా నే ఆడది మరోసారి ఓడిపోయింది…. ”ఒక మగాడి పశుబలం ముందు” ఊపిరి తీసుకొవడానికన్నట్లు క్షణం ఆగింది దేదీప్య . హాల్లో గోడ గడియారం పన్నెండు గంటలు కొట్టింది. సుబ్బారావుకి అయోమయంగా వుంది ”ఇప్పుడు ఈ కథంతా నాకెందుకు చెప్పావు?” ”నిజంగా మీకు అర్థం కాలేదా?” ”లేదు” అన్నాడు సుబ్బారావు. ” ఆ కథలో హీరో మీరే కాబట్టి” ”వ్వాట్?” షాక్ కొట్టినట్టు అదిరిపడ్డాడు సుబ్బారావు. ”నువ్వంటున్నది ఏమిటి?” ”ఇది కథ కాదంటున్నాను నెల క్రితం మనింట్లో జరిగిన ఒక సంఘటన’ ఇది. మీరు నానుంచి దాచింది” ”అంతా అబద్దం ” గట్టిగా అరిచాడు సుబ్బారావు. ”అరవకండి పొద్దున్న సువర్చల మనింటికొచ్చింది” ”సువర్చల ఎవరు?” ”ఇంకా అలా అమాయకపు చక్రవర్తిలా అలా ఫోజులు పెట్టకండి. సువర్చల నాకు అంతా చెప్పింది”. ”ఆవిడేదో చెప్పేస్తే , నువ్వు నమ్మేస్తావా?” ఆవేశపడ్డాడు. సువర్చల చెప్పింది విన్నాక నమ్మక తప్పలేదు ఏం చెప్పింది ఆవిడ?” ”నెలక్రితం నేను స్నేహితురాలి పెళ్ళికి వైజాగ్ వెళ్ళినట్లు మీరు చెప్పి ఉండకపోతే దానికేలా తెలుస్తుంది? కళ్ళతో చూడకపోతే ,బాత్ రూంలోంచి బకేట్లనీ, బెడ్ రూంలో కర్టేన్లనీ, బెడ్ మీద పరిచిన దుపట్లనీ ఎలా వర్ణిస్తుంది? నన్ను ఇంకా మోసం చేయాలని చూడకండి” కోపంతో దేదీప్య మొహం ఎర్రబడి, భయం గోలిపెలా ఉంది. ”మన ఇంటి విషయాలన్నీ ఆవిడ ఎలా తెలుసుకుందో నాకు తెలియదు .నువ్వు చెప్పిన కథ మన ఇంట్లో జరిగింది కాదు. ఆ కథలో ని హీరోని నేను కాను ” కొంచెం విసుగ్గా అన్నాడు సుబ్బారావు. ”నేను నమ్మను .పొద్దున్న రత్నచల్ కి నేను మా ఊరు వెళ్ళిపోతున్నాను” విసురుగా గోడవైపుకు తిరిగిపోయింది. ”ప్లీజ్ నా మాట విను ” మంచం మీద లేచి కూర్చుని దేదీప్య భుజంమీద చేయివేశాడు సుబ్బారావు. ఆ చేతిని విసిరికొట్టింది దేదీప్య ‘నాకు ఇంకేమీ చెప్పొద్దు” హతాశుడయ్యాడు సుబ్బారావు.పెళ్ళయినాక దేదీప్యను కోపంలో చూడటం ఇదే మొదటిసారి. ఆదరగోట్టేస్తోంది. అత్తగారు అన్నట్లుగా నిజంగా సత్యభామను మించిపోయిన అలక.