సుఖప్రయాణాన్ని 208

ఇంకా ఇరవైలలోనే ఉండటంతో వారి దేహాలకు ప్రతి శని, ఆదివారాలు పెనవేసుకుపోవటం తప్ప వేరే పని లేదు. అందుకే ఆ రెండు రోజులు వాళ్ళ వాషింగ్ మెషీన్కి విరామం. వినయ్ పేరుకి తగినట్టే వినయ సంపన్నుడు. కావ్య నిజంగా కావ్య నాయకే. యవ్వనపు మిసిమి ఇద్దరి దేహాల్లోను తొణకిసలాడుతూ, ఎంత సుఖాన్ని జుర్రుకుంటున్నా, ఇంకా ఇంకా అంటూ కోరుకుంటోంది. అందుకే ఆ రెండు రోజులు, ఆ ఇంట్లో వేడి నిట్టూర్పులు, వయసు సెగలు తప్ప ఇంకేమీ వినిపించవు, కనిపించవు.

శుక్రవారం రాత్రి, గడియారం ఎనిమిది గంటలు అయిందన్నట్టుగా శబ్దం చేసింది. వినయ్ గంట కూడా కొట్టుకోవటం ఆరంభించింది. మీటింగ్ ఇంకా అవ్వలేదు, కాబట్టి తమాయించుకోవాలని తన బుజ్జిగాడికి చెప్తున్నాడు వినయ్. మీటింగ్ అయింది, స్నేహితులందరిది బై బై చెప్పి, ”గోయింగ్ హోమ్” అని కావ్యకి మెసేజ్ చేసి, బైక్ మీద బయలుదేరాడు వినయ్.

ఇంటి దగ్గర్లోనే ఉన్న పూల దుకాణంలో మల్లెలు, రోజాలు కొని, ఆ పూల మీద కావ్య ఎలా ఉంటుందో ఊహించుకుంటుంటే వినయ్ గంట సర్రు సర్రున లేవనారంభించింది. జీన్స్ కాబట్టి ఆపగలిగింది కానీ పైజమా అయ్యింటే దాని ఫోర్స్కి ముక్కలైపోయేది. పూలతో బాటు, రాత్రికి కావల్సినవన్నీ కొనేసి, ఇంకా మూడు గంటలు ఆగాలా అని నిట్టూరుస్తూ, ”ఐ కాంట్ వెయిట్” అని మెసేజ్ చేస్తూ విసుగ్గా మెట్లక్కసాగాడు వినయ్. కంప్యూటర్ ముందు కోడ్ రాస్తూ, మెసేజ్ చూసిన కావ్యకి వినయ్ ఉన్న పరిస్ధితి గుర్తొచ్చి జాలీ, నవ్వు రెండూ కలిగాయి. ”త్రీ మోర్ అవర్స్, ఐ యామ్ యువర్స్” అని రిప్లై ఇచ్చింది.

మూడు గంటలు ముప్పై గంటల్లా గడుస్తున్నట్టుగా అనిపించసాగింది, స్నానం చేసి, ఒక చిన్న బీర్ తాగి, తన ఆకలి తేర్చే తన కావ్య ఎప్పుడొస్తుందా అని చూస్తున్నాడు వినయ్. పైజమా లాగి కిందికి చుసాడు, బుజ్జిగాడు కూడా పైకి చూస్తున్నాడు, వెయిటింగ్ తప్పదురా, తను రావాలి, రెడీ కావాలి, రెండు ముద్దలు తినాలి, అప్పటి దాకా లేవకు, పైజమా ఖరాబు చెయ్యకు, దిగిపో అని సముదాయించసాగాడు.

క్షణాలు భారంగా గడుస్తున్నట్టనిపించసాగింది, టైం వెనక్కి పోతోందా అని చూసాడు, లేదు టైం ముందుకే కదులుతోంది కానీ నెమ్మదిగా. ఆ నిశ్శబ్దాన్ని బద్దలు చేస్తూ మెసేజ్ వచ్చింది. ”స్టార్టెడ్. ఫర్ యూ” అని.

ఇంకా అరగంట ఉంది కావ్య రావడానికి. బెడ్ అలంకరించసాగాడు వినయ్. కొన్ని పూలు కావ్యకి ఉంచి, మిగతా మల్లెలు, రోజా రేకులు బెడ్ మీద చల్లాడు, ఆ సీన్ చూడకపోయునా ఫీల్ అవుతున్న బుజ్జిగాడు కొట్టుకోవటం ఆరంభించాడు. ఇక వినయ్ వల్ల కావట్లేదు, ఎదురుచూపులో తీయదనం ఉంటుందన్న మాట పెద్ద అబద్దం లాగా అనిపించసాగింది.

వినయ్ నిరీక్షణ ఫలించింది, కాలింగ్ బెల్ మోగింది. శరవేగంగా తలుపు తీశాడు వినయ్. ఎదురుగా తన కావ్య. మహానగరపు కాలుష్యం కూడా ఏమీ చేయలేని అందం. సిగ్గు, సంతోషం కలిపి వినయ్ వంక చూసింది. తలుపు వేసి, చటుక్కున ఆమెని హత్తుకుని ముద్దుల వర్షం కురిపించసాగాడు. నుదురు, బుగ్గలు, పెదవులు, నడుము, పిరుదులు, ఒక్కటేంటి, ప్రతి చోట ముద్దుల వాన.

”స్నానం చేసి రానీ వినయ్, కంట్రోల్ ఫర్ అనదర్ థర్టీ మినిట్స్” అంది. ”నా వల్ల కాదు, ఎప్పటినుంచి చూస్తున్నానో తెలుసా, ఐ కాంట్ వెయిట్” అన్నాడు. అతని బిగికౌగిలి నుంచి విడివడి, ”చాలా ఎరేంజ్మెంట్స్ చేసి ఉంటావు కదా, వాటికి తుది మెరుగులు దిద్దు, వెంటనే వచ్చేస్తాను” అని బాత్రూం లోకి వెళ్ళింది. ”పది నిమిషాల్లో రాలేదో, తలుపు బద్దలు కొట్టుకుని వచ్చేస్తా” వార్నింగ్ ఇచ్చాడు.

అరగంట గడిచింది, అంత టైం తీసుకుంటోందంటే తనకిష్టమైనట్టుగా తయారై వస్తుందన్న ఊహతో ఇంకొంచెం ధృఢంగా అయ్యింది అతని మగతనం. మంచం మీదా కూర్చొని తలుపు వంకే ఆశగా చూడసాగాడు. ఎర్రటి చీరలో ముద్ద మందారంలా తయారై వచ్చింది కావ్య. ప్రతి రోజూ చూసే కావ్యే అయినా, ఆ అందం కొత్త అనుభూతినిస్తూ ఉండటంతో రెప్ప వేయటం మర్చిపోయి అలానే చూస్తూ ఉండిపోయాడు. ”అందుకే టైం ఇవ్వమంది, అందుకే ఆగమంది” అని నవ్వుతున్న కావ్యని చూసి ఆ నవ్వులో శృతి కలుపుతూ ఆమెని పొదివి పట్టుకుని మంచం మీద కూర్చోబెట్టాడు.