“ఏమో తెలీదు”
“నేను స్నానం చేసి వచ్చే సరికి వెతికి పెట్టు, ప్లీజ్. ఈ డ్రెస్ లో పగలు పూట లోపల ఏమీ లేకుండా నేను నా రూం కి వెళ్ళలేను.”
షవర్ లో చాల హాయిగా రిలాక్స్ అయినట్టు ఒళ్ళు తేలిక పడినట్టు అనిపించింది. కళ్ళు మూతలు పడినట్టు అనిపించాయి. తల దిమ్ము గా అనిపించి, మళ్ళ్లీ కాసేపు నిద్ర పోతే బావుంటుంది అనిపించింది. కాళ్ళు తల బరువు గా అనిపించి, అతి కష్టం మీద వొళ్ళు తుడుచుకుని, బెడ్ మీదకి వచ్చి కూల బడింది.
“ఆర్ యు ఓకే?” ప్రియ పక్కనే కూర్చుని అన్నాడు ఉదయ్.
“నాకు.. నిద్ర.. వస్తోంది”
“బాగా అలిసి పోయినట్టు వున్నావు” ప్రియ తల మీద చెయ్యి వేసి. “ఒక పని చెయ్యి. ఒక రెండు గంటలు నిద్ర పో. నేను గూట్లే తొ మార్నింగ్ మీటింగ్స్ కానిచ్చుకు వస్తాను. నువ్వు మధ్యాహ్నం నించీ జాయిన్ అవ్వచ్చు”
“ఓకే.. ” అంటూ బెడ్ షీట్స్ తన చుట్టూ లాక్కుంటూ ప్రియ నిద్ర లోకి జారుకుంది.
కాసేపే పడుకుందాం అనుకున్న ప్రియ చాల సేపే నిద్ర పోయింది. కలలు లాగా ఏమీ వచ్చినట్టు లేదు. ఒకటి రెండు సార్లు, తను కల్లో వున్నట్టు ఫీల్ ఐనా అవి కల కాదు అని తెలుసుకుంది. గూట్లే గాడు నిద్ర లో కూడా తనని దెంగటం నిజం. ఇది జరిగిన చాలా రోజుల తర్వాత కూడా, ప్రియ కి లీల గా నిద్ర లో ఏం జరిగిందో ఫ్లాష్ లాగా గుర్తు కి వచ్చేది. గూట్లే గాడు తన దుప్పట్లని లాగి పారేయ్యటం, తన శరీరం తో, తన గుండెలతో ఇష్టం వచ్చినట్టు ఆడుకోవటం, నిద్ర పోతున్న తన పువ్వు లో నాలిక తో రాపాదించి తనని తడి చెయ్యటం, పదే పదే దెంగటం, తను మెలుకువ గా లేక పాయినా తెలుస్తూనే వుంది.
అలారం వైపు చూస్తే మూడు గంటలు చూపిస్తోంది. ఉదయ్ కి ఫోన్ చేద్దామనుకుని చూస్తే ఫోన్ లో ఛార్జ్ అయి పోయినట్టు వుండు. అప్పుడు గమనించింది ప్రియ, తన కాళ్ళ మధ్య కట్టిన బంకలు, తొడల మీద మరకలు – తను నిద్ర పోయే ముందు స్నానం చేసింది కదా? అయోమయం గా అనిపించింది. బాత్ రూం కి వెళ్లి మళ్ళీ శుభ్రం చేసుకుంది.
తను ముందు తన రూం కి చేరాలి. బ్రా, పాంటీ కనిపించ లేదు. రాత్రి డ్రెస్ లో బయటికి వెళ్ళ లేదు. వెతికి చూస్తే, బాత్ రూం లో ఒక రోబ్ కనిపించింది. దాన్ని చుట్టూ చుట్టుకుని, సెల్ ఫోన్ ఒక చేత్తో పట్టుకుని, గబగబా రూం వైపు నడిచింది. తనకి అంత కంటే మార్గం కనిపించ లేదు, డ్రెస్ కన్నా ఇదే నయం. చూసే వాళ్లు తను స్విమ్మింగ్ పూల్ నించీ వస్తోంది అనుకోవచ్చు.
రూం కి వచ్చి మళ్ళి ఒక సారి స్నానం చేసి, డ్రెస్ మార్చుకుంది. పెద్ద కప్ ల తో గుండెలు అన్నీ కవర్ అయ్యే బ్రా సెలెక్ట్ చేసుకుంది, ప్యాంటు, షర్టు, షూస్, ప్రొఫెషనల్ గా డ్రెస్ అయి బయటికి వచ్చి, ఫోన్ ఛార్జ్ లేక పోవటం తో, రిసెప్షన్ వైపు నడిచింది.
“హలో మామ్”..
“జినో కార్ప్ కాన్ఫరెన్స్ ఏ ఫ్లోర్ లో నో చెప్పగలరా?”
“ఏం కాన్ఫరెన్స్?”
“జినో కార్ప్”
“జినో కార్ప్.. జినో కార్ప్.. జినో కార్ప్..” అనుకుంటూ రిసెప్షన్ లేడీ కంప్యూటర్ లో చెక్ చేసింది. “మీరు అడిగేది జిందాల్ కార్ప్ గురించా?”
“జిందాల్ కాదు. జినో కార్ప్” ప్రియ కొంచం చిరాకు పడింది. “వాళ్ళ లీడర్ షిప్ మీటింగ్. చాల ఈవెంట్స్ ప్లాన్ చేసి వున్నాయి”
“నాకు కనిపించటం లేదు. మా సూపర్వైసర్ ని అడగాలి. ఆయన కార్పరేట్ రిలేషన్స్ హేండిల్ చేస్తారు”
బ్లాక్ సూట్ లో ఒక మధ్య వయసు లో వున్న ఒక ఆయన వచ్చాడు.
“మీరు జినో కార్ప్ గురించి అడుగుతున్నారా, మేడం?”
“అవును. జినో. జిందాల్ కాదు. ” ప్రియ గొంతో లో విసుగు
“మీరు ఏదో పోరపడ్డట్టు వున్నారు. జినో కార్ప్ వాళ్ళ కాన్ఫరెన్స్ ఇక్క జరిగిన మాట నిజమే, కానీ అది మూడు నెలల కింద. ఇప్పుడు ఏ ఈవెంట్స్ లేవు” అన్నాడు నవ్వుతూ.
దిమ్మెర పోయి నట్లు అయి, ప్రియ రూం వైపు నడిచింది. ఏం జరుగుతోంది? కాన్ఫరెన్స్ లేక పోవటం ఏమిటి? ఉదయ్, గూట్ల్ ఎక్కడ వున్నారు? గూట్లే గాడు ఒక బ్రోచర్ చూపించినట్టు గుర్తు, కానీ తను డిటైల్స్ ఏమి చూడ లేదు అందు లో. రూం కి వెళ్లి ఫోన్ ఛార్జ్ చేస్తూ సావధానం గా ఆలోచించింది. జరిగిన సంఘటనలు అన్నీ ఒక దాని తర్వాతా ఒకటి గుర్తు తెచ్చుకుని చూస్తే, ఏం జరిగిందో అర్థం అయింది. మై గాడ్!!! ప్రియ కి కడుపు లో దేవినట్టు అయింది.