అయితే, దివ్య పరిస్థితి కూడా అలాగే ఉంది. బాత్ రూంలో తండ్రి మగతనాన్ని చూసినప్పుడు మొదలైన అలజడి, అతని చేతులు తన స్థనాన్ని పక్కనుండి తాకడంతో తుఫానుగా మారిపోయింది. అందుకే, తండ్రికి తెలియకూడదని, అటువైపుకు తిరిగి పడుకొని, తొడల మధ్య చేతిని పెట్టుకొని, చల్లార్చుకోడానికి ప్రయత్నిస్తూ నిద్రలోకి జారుకుంది.
ప్రకాష్ ను, ఆ నిద్రలో కూడా వదలకుండా, కలలోకి వచ్చి కవ్వించింది అతని కూతురు. లేతగులాబీ రేకుల్లాంటి పెదవులను తన పెదవులకు ఆనించి, చిన్నగా ముద్దు పెట్టింది. తనూ ఆత్రంగా ఆమె పెదవులు అందుకోబోతుండగా, మెలుకువ వచ్చేసింది అతనికి. కళ్ళు తెరిచి చూస్తే, ఎదురుగా తన కూతురు కనబడింది నవ్వుతూ. కొద్దిసేపు కలో నిజమో అర్ధం కాలేదు అతనికి. “అబ్బా! ఇక నిద్రపోయింది చాలు, లే నాన్నా…ఊరికెళ్ళాలి, మరచిపోయావా?” అంటూ ఆమె తన భుజాలు పట్టి కుదిపేసరికి, అది కలకాదన్న విషయం అర్ధమయ్యింది అతనికి. కళ్ళు నులుముకొని తన కూతురి వైపు చూసాడు. అప్పుడే తలంటు పోసుకొని వచ్చిందేమో, జుట్టు కాస్త తడిగా ఉంది. ఆ తడి జుట్టుతో జీన్స్, టీ షర్ట్ వేసుకొని మోడరన్ అప్సరసలా ఉంది. లిప్ స్టిక్ వేయని పెదవులు సహజమైన తడితో మెరుస్తూ ఉన్నాయి. అవి తన కలలో కనిపించిన పెదవులకంటే టెంప్టింగ్ గా ఉన్నాయి. ఆ పెదవులను అందుకునే సమయం ఎప్పుడో!? ఆని మనసులోనే నిట్టూరుస్తూ అలాగే చూస్తూ ఉండిపోయాడు. అతను అలా చూస్తుంటే, ఆమె సిగ్గుగా నవ్వుతూ, “అలా చూస్తున్నావేంటి నాన్నా, కొత్తగా చూస్తున్నట్టు!?” అంది. అవును మరీ, కూతురుని కేజువల్ గా చూడడం తప్ప, ఇలా అణువణువూ చూడడం కొత్తే కదా అతనికి. ఆ మాట అంటే బావుండదని, నవ్వేస్తూ పైకి లేచాడు ప్రకాష్. “తొందరగా రెడీ అవ్వు నాన్నా, మళ్ళీ లేట్ అయిపోతుందీ.” అంది ఆమె. ఆమె అలా అంటూ ఉంటే, ముద్దుగా కదులుతున్న ఆమె పెదవులు, కలలో ఆమె ఇచ్చిన ముద్దుని గుర్తుచేస్తున్నాయి. అయితే, తెల్లవారుఝామున వచ్చిన కలలు నిజమవుతాయని అతనికి తెలుసు. అదే కాన్ఫిడెన్స్ తో నెమ్మదిగా తన గది వైపుకు కదిలాడు. ఒకగంటలో ఫ్రెష్ అయ్యి బయటకి వచ్చేసాడు. అయితే అప్పుడే ఆఫీస్ నుండి కాల్ రావడంతో, అటెండ్ అయ్యి వచ్చేసరికి లంచ్ టైం అయిపోయింది.
లంచ్ అయిన సరిగ్గా రెండు గంటల తరవాత తండ్రీకూతుళ్ళిద్దరూ కారులో ఉన్నారు. ఎదురొచ్చిన భార్యకి టాటా చెప్పి, కారును ముందుకు పోనిచ్చాడు ప్రకాష్. అప్పుడు సమయం సాయంత్రం నాలుగు అయ్యింది. తన సీట్ లో రిలాక్సుడ్ గా కూర్చొని, “వైజాగ్ కి వెళ్ళడానికి ఎంత టైం పడుతుంది నాన్నా!?” అంది దివ్య. “అదేంటీ!? ముందు విజయవాడ కదా వెళ్ళేదీ!?” అన్నాడు ప్రకాష్. “విజయవాడలో పెళ్ళి మూడు రోజుల తరవాత. వైజాగ్ లో పెళ్ళి రేపే, నైట్.” అంది దివ్య. “అలాగా! వైజాగ్ వెళ్ళేసరికి మార్నింగ్ ఆరు అవుతుంది.” అన్నాడు ప్రకాష్. “అమ్మో!” అని గుండెలమీద చేయివేసుకొని, “అంతసేపు డ్రైవ్ చేయగలవా నాన్నా!?” అంది దివ్య. “పెళ్ళి రేపు నైట్ కదరా, అంతగా డ్రైవ్ చేయలేకపోతే, మధ్యలో ఒక బ్రేక్ తీసుకుందాం.” అన్నాడు ప్రకాష్. “అయితే సరే..” అని ఉత్సాహంగా అని, కాస్త అతని వైపుకు తిరిగి, “ఊఁ…ఇప్పుడు చెప్పు నాన్నా…” అంది దివ్య. “ఏం చెప్పనూ!?” అన్నాడు ప్రకాష్. “అదే! నీ ఎఫ్ అండ్ ఎఫ్ స్టోరీస్..” అంది దివ్య నవ్వుతూ.