దివ్యమైన అందాలు – పార్ట్ 1 1285

ఆ తరవాత పది నిమిషాలకి కారులో ఉన్నారు వాళ్ళు. వెనక సీట్లో తండ్రి పక్కన కూర్చున్న దివ్య, కిటికీ లోనుండి ఊరుని చూస్తూ, “రెండేళ్ళ లోనే కొత్త బిల్డింగ్ లు చాలా వచ్చాయి నాన్నా..” అంది అతనితో. అతను చిన్నగా నవ్వి, “ఈ ఊరి సంగతి అలా ఉంచి, నీ అమెరికా కబుర్లు చెప్పరా..” అన్నాడు. ఆమె ఉత్సాహంగా తండ్రి వైపుకు తిరిగిపోయి, చెప్పడం మొదలెట్టింది. అతను వింటూనే ఉన్నాడు గానీ, అతని చూపులు మాత్రం అతనికే తెలియకుండా, తన కూతురిలో వచ్చిన మార్పులని తడిమేస్తున్నాయి. కాస్త ఒళ్ళు చేయడంతో అనుకుంటా, మరింత తెల్లగా కనిపిస్తుంది. బుగ్గలు రావడంతో మొహమంతా నిగారింపుతో మెరిసిపోతుంది. నల్ల ద్రాక్ష లాంటి కళ్ళు, చెర్రీ పళ్ళ లాంటి పెదాలూ, ఏపిల్ పళ్ళ లా బుగ్గలూ…ఇంకాస్త కిందకి దిగితే పంపర పనాస లాంటి స్థనాలూ…మొత్తానికి చూస్తేనే నోరూరిపోయేలా, ఒక ఫ్రూట్ బాస్కెట్ లా ఉంది తను. అలా అనుకుంటూనే, తన ఆలోచనలకి తానే ఆశ్చర్యపోయాడు ప్రకాష్. “తను తన కూతురి అందాలను చూస్తున్నాడా! డామిట్, ఏమయింది నాకూ!?” అనుకుంటూ చూపు తిప్పుకుంటూ ఉండగా, డ్రైవర్ సడెన్ గా కార్ ను పక్కకి తిప్పాడు. ఆపుకోలేక అతని కూతురు, అతనిపై పడింది. అలా పడడంలో సరిగ్గా ఆమె స్థనాలు అతని మొహానికి హత్తుకున్నాయి. అలా పడే అదనులో పైట పక్కకి తప్పుకుందేమో, స్థనాల మధ్య లోయ లాంటి ప్రదేశం అతని పెదాలకి తాకింది. ఆ తాకిడికి అతని నరాలన్నీ ఒక్కసారిగా జివ్వు మన్నాయి. ఒక్కక్షణం ఆమె తన కూతురు అన్న విషయం గుర్తు రాలేదు అతనికి. ఆమె అలా పడగానే, అప్రయత్నంగా అతని చేతులు, ఆమె నడుము మడతలను గట్టిగా పట్టేసాయి. ఇదంతా కేవలం రెండు సెకన్లలో జరిగిపోయింది. అంతలోనే తేరుకొని, ఆమెని వదిలేసి, “ఏరా! సరిగ్గా నడపలేవా!?” అని డ్రైవర్ ని తిట్టాడు ప్రకాష్. “సడన్ గా గేదె అడ్డు వచ్చింది సార్..” అన్నాడు వాడు భయంగా. దివ్య తండ్రి తొడపై చేయి వేసి, “పోనీలే నాన్నా..” అంది అనునయంగా. తన కోపం డ్రైవర్ మీద కాదని అతనికి తెలుసు. కూతురి అందాల నుండి చూపు తిప్పుకోలేకపోతున్న తన బలహీనత మీదే అతని కోపం. అందుకే మౌనంగా ఉండిపోయాడు. దివ్య హుషారుగా ఏదేదో చెబుతున్నా, అవి అతని చెవులకి ఎక్కడం మానేసాయి.