విజయ స్వప్నం పన్నెండవ భాగం
విజయ, స్వప్న భుజం పై తలపెట్టి నిస్తాణగా వాలిపోయింది. “శృతి మించిన తమకాన్ని ఎవరిపైన అయినా పెంచుకుంటే, ఇంతేమరి కంట్రోల్ చేసుకోవడం కష్టం. ” అని ఒకసారి తనలో తాను నవ్వుకుంది.
అయినా తను మందు మత్తులో లేకపోయి ఉంటే ఇంత ధైర్యం చేయకపోనేమో. ఒక విధంగా నెల రోజులుగా తనను వేధిస్తున్న కోరికకు ఒక పరిష్కారం ఆటోమేటిక్ గా దొరికింది. ఇక స్వప్నను ఈ రాత్రికి వదిలే ప్రశ్న లేదు. ఎలాగూ ప్రారంభోత్సవం జరిగిపోయింది. ఇప్పుడు అసలు సిసలు కార్యక్రమం మొదలుపెట్టాలి. అంతా మందు మహత్యం. మందు మత్తులో అన్నన్నిఘోరాలు మగాళ్ళు ఎలా చేస్తారో విజయకు అనుభవపూర్వకంగా తెలిసొచ్చింది.
“ఇక ఇప్పుడు నెక్స్ట్ స్టేజ్ స్టార్ట్ చెయ్యలి అనుకుంది. ఇంకా చాలా రాత్రి మిగిలే ఉంది. తెల్లవార్లూ ఈ అమ్మాయిని అనుభవించాలి. స్టెప్ బై స్టెప్..
మొదటి దెబ్బకే పిట్టని భయపెట్టకూడదు. లొంగి వచ్చిందా, స్వప్నకిది తొలి రాత్రి అవుతుంది, లేదో కాళరాత్రే.. తను లొంగినా లొంగకపోయినా నాకు మాత్రం ఎలానూ మధుర రాత్రే” అని నవ్వుకుంది. “ఈలోగా పిట్టకి కాస్త రెస్ట్ ఇద్దాం”. అనుకుంటూ స్వప్నపై తన బిగికౌగిలిని సడలించింది..
స్వప్న ‘హమ్మయ్య !’ అనుకుంటూ డ్రైగా మారిన తన పెదాలను నిమురుకుంటూ, నలిగి మోకాళ్ళవరకూ లేచిపోయిన తన కొత్త చీరకేసి జాలిగా చూసుకుంటూ, సరి చేసుకుంది. క్రిందపడిన గాజు ముక్కల్ని ఏరి డస్ట్ బిన్లో పడేసింది. ఒకచేతివి రెండు, మరోచేతివి మూడు గాజులు విరిగిపోయాయి. గాజులంటే స్వప్నకు తగని మక్కువ. ప్రాణం ఉసూరుమంది. ఎర్రగా కందిపోయిన తన అరిచేతులవంక ఓసారి చూసుకుని నిట్టూర్చింది. ‘ఇదేం రాక్షస ప్రేమరా బాబూ!’ అని లోలోన అనుకుంది.
గోడకేసి చూస్తే టైము పన్నెండున్నర అయ్యింది. “అమ్మో! ప్రొద్దున్నే నాలుగింటికి లేవాలి, అంటే ఇంకా తనకు నిద్రపోడానికి దాదాపు మూడున్నర గంటలే మిగిలిఉంది..” అనుకుంటూ గబగబావీధి గుమ్మంవైపు నడవసాగింది. బుగ్గలు సలుపుతున్నాయి. పిరుదులదగ్గర తిమ్మిరిగా ఉంది.
“ఏమిటీ.. ఈ మేడం, అచ్చు మగాడిలా…. తన ఎంగిలిని అలా పీల్చేసింది. మరొకరి ఎంగిలి అంటేనే అందరూ అసహ్యించుకుంటారే? ఈమేడం ఏమిటి, ఇలా ప్రవర్తించింది. తనంటే మేడంకి చాలా అభిమానమని, ఇప్పటికే తనకు చాలాసార్లు అర్థమైంది. తనవిషయాలన్నీ, కన్నతల్లిలా చూసుకుంటోంది. ఆ మాటకొస్తే తనతల్లి కంటే మేడం చూపించే ప్రేమే ఎక్కువని అప్పుడప్పుడూ అనిపిస్తోంది. తనను ఒక పనిమనిషిలా ఎప్పుడూ చూడలేదు. కానీ ఇదేమిటీ, అభిమానాన్ని ఇలా వ్యక్తం చేసే ఆడవాళ్ళు కూడా ఉంటారా…. ఏమో…
ఏమైనా ఇలాంటి కారణాలతో తను మేడం కు దూరమవ్వటం తన కెరీర్ కి ఏమంత మంచిది కాదేమో. ఎలాగో ఒక నాలుగైదు సంవత్సరాలు మేడం దగ్గర పనిచెస్తే, తన డిగ్రీ పూర్తవుతుంది. మేడం తన ఎక్కౌంట్ లో జమ చేసిన ఎనిమిది వేలూ తన నెలవారీ జీతమే గనుక ఐతే , తన ఖర్చులన్నీ మేడమే భరిస్తోంది కాబట్టి, ఎలా చూసుకున్నా, ఇదే లెక్కన తన బేంక్ బేలెన్స్ కూడా నాలుగేళ్ళల్లో కనీసం మూడు నాలుగు లక్షలు పెరగొచ్చు. ఫిక్స్ డ్ డిపాజిట్ చేసిన ఇన్సూరెన్స్ అమౌంట్ వేరేగా ఎలానూ ఉంది. ఏదో ఒక ఉద్యోగం, మేడం సహాయంతోనే సంపాదిస్తే, ఈ ఇంటికి గుడ్ బై చెప్పెయ్యవచ్చు. స్వప్న ఆలోచనలు పరిపరి విధాలుగా సాగుతున్నాయి.
ఇటు తిరిగి అటు తిరిగి మనిషి నిర్ణయాన్ని చివరికి డబ్బే ప్రభావితం చేస్తుందేమోనన్న కటికనిజాన్ని స్వప్న చాలా కన్వీనియంట్ గా మరిచిపోయింది. అన్నిటికీ మించి ఇక్కడ విచిత్రంగా, స్వప్న మిస్సయిన అంశం మరోటుంది. అదేమంటే విజయ తన నోటిలో నోరు పెట్టినప్పుడు గానీ, తన ఎంగిలిని పీలుస్తున్నపుడుగానీ, లేదా తనను మగాడిలా కుమ్ముతున్నప్పుడు గానీ తనకు గాభరా కలిగిందేగానీ, అసహ్యం వేయలేదన్న ఆసక్తి కరమైన నిజం.
“ఒక క్రొత్త అనుభవం పూర్తయ్యింది రా బాబూ…బాగా రాత్రయ్యింది. పడుకోవాలి. ” ఆలోచిస్తూ గుమ్మం దగ్గరకు చేరుకున్న స్వప్న కు తెలియదు ఆరాత్రి గడవడానికి ఇంకా చాలా టైముందనీ, నిజానికి తన కొత్త అనుభవం అప్పుడే మొదలయ్యిందనీ.
దాహంతో మంచినీళ్ళకోసం, ఫ్రిజ్ వద్దకు వెళ్ళి, బాటిల్ ఎత్తి గడగడా త్రాగుతూ కాస్త ఏమరుపాటుగా ఉన్న విజయ, గుమ్మం వైపు వెళుతున్న స్వప్నను చూసి తత్తరపడి, “ఏయ్.. స్వప్నా, ఎక్కడికి?…అంటూ రెండంగల్లో తలుపు దగ్గరకు వెళ్ళి అడ్డంగా నిలుచుంది.
“చాలా రాత్రయిపోయింది మేడం, మరలా ప్రొద్దున్నే లేచి, పని చేసుకోవాలి. మేడం. ” స్వప్న బిక్క మొహం వేసుకుని చెప్పింది.
‘ఏం పరవాలేదు. రేపు ఆదివారం. నాకు ఆఫీసు లేదులే, లేటుగా లేచినా పరవాలేదు. నాకు నిద్ర రావడం లేదు, కాస్త కంపెనీ ఇద్దువుగాని. ఇక్కడే ఉండు’ అంటూ వీధితలుపు వేసి బోల్టు పెట్టేసింది విజయ. ఈరాత్రే ఈ అందాన్ని తనివితీరా అనుభవించాలి. నెలరోజులుగా దోరజాంపండులా ఊరిస్తోంది. ఈ అమ్మాయిలోని పొంగుల్ని తను ఇప్పుడిప్పుడే టెస్ట్ చేసిందేమో. ఇక నిగ్రహించుకోవడం తన వల్ల కాదు.
“నన్ను వెళ్ళనీండి మేడం. నిద్ర వస్తోంది. ఏమనుకోకండి మేడం.” తొలిసారిగా మేడం మాటకు సున్నితంగా ఎదురు చెప్పే సాహసం చేస్తూ దీనంగా చెప్పింది. ఎలాగోలా ఆ పరిస్థితుల్లో మేడం చెర నుండి బయట
పడితే అదే పదివేలు అన్నట్లుగా ఉంది స్వప్న పొజిషన్. ఆ దీనమైన వేడికోలు చూస్తుంటే విజయకు మరింత కైపు గా ఉంది.
“నీకు నిద్ర రాకుండా నేను చేస్తాగా. పద, కబుర్లు చెప్పుకుంటూ నా రూమ్ లోనే ఇద్దరమూ పడుకుందాము.” అంటూ, స్వప్నను క్రొత్తగా అలవాటైన చనువుతో రెండు చేతులలోకి తీసుకుంటూ కన్ను కొట్టింది.
ఉలిక్కిపడిన స్వప్ప ఇక లాభం లేదని, తన అసలు భయం బయట పెట్టేసింది.
“అది కాదు మేడం. ఈరోజు మీరు కాస్త అవుటాఫ్ కంట్రోల్ లో ఉన్నట్టున్నారు. నాకు భయమేస్తూంది మేడం. నేను నారూం లోనే పడుకుంటాను” నిజం గానే స్వప్న కళ్ళల్లో భయం.
“నేను నీకేం కడుపు చెయ్యనులే, పదమ్మా.” విజయ గొంతులో లాలిత్యం. స్వప్న పిరుదులపై చేయి వేసి నిమురుతూ బెడ్ రూమ్ వైపు దాదాపు క్రీస్తున్నట్లుగా బలవంతంగా నడిపిస్తూ అంది విజయ.
అయినా ఇంకా సంశయం పోని స్వప్న కొద్దిగా అనీజీగా ఫీలవుతూ సున్నితంగా మేడం చేతినుండి బయటపడడానికి ప్రయత్నిస్తుండగానే, వారిద్దరూ బెడ్ రూమ్ కి చేరువయ్యారు.
రూమ్ డోర్ ను విసురుగా తీసి స్వప్నను బలంగా లోనికి నెట్టి, తనూ లోపలికి వెళ్ళి, క్షణంలో తలుపు బోల్ట్ పెట్టేసింది విజయ.
మేడం ఆడదే అయినా, ఇందాకటి తన బిహేవియర్ గుర్తుకొచ్చి, ఒక్కసారిగా ఒళ్ళు ఝల్లుమంది స్వప్నకు.
బెడ్ రూమ్ లో ఒకటే బెడ్ ఉంది. విశాలమైన డబుల్ కాట్ బెడ్ అది. రోజూ స్వప్న తన రూమ్ కి వెళ్ళే ముందు విజయ కు బెడ్ అరేంజి చేసే వెళుతుంది. మెత్తని మైక్రో స్ప్రింగులతో తయారైన ఖరీదయిన బెడ్ అది.
దాని మీద నలుగురు వ్యక్తులు ఈజీ గా పడుకోవచ్చు. దాని ఖరీదుతో తన డిగ్రీ పూర్తిచేసుకోవచ్చు. ఒక్కసారి దానిమీద పడుకుంటే?’ అని స్వప్నకు చాలాసార్లు ఇదివరకు అనిపించేది. కానీ ఇప్పుడు అదేబెడ్ ను ఈ పరిస్థితుల్లో చూస్తే, భయం వేసింది. స్టాండింగ్ పొజిషన్ లోనే మేడం చూపించిన ప్రేమను తట్టుకోలేకపోయింది. తన ప్రక్కలో పడుకుంటే? అమ్మో..! ఇంకేమైనా ఉందా..!
దానికి తోడు, “మేడం ఎక్కడ?, తను ఎక్కడ? మేడమేమో, సొసైటీలో చాలా హై పొజిషన్ లో ఉన్న వ్యక్తి. తనో పని మనిషి, .’ అలాంటి మేడం ప్రక్కలో పడుకోవడం ఊహించుకోడానికి ఏదోలా ఉంది.
స్వప్న ఆలోచనలలో ఉండగానే “కూర్చో స్వప్నా”. ప్రేమగా చెప్పింది విజయ మంచం వైపు చూపిస్తూ.
ఏం జరగ బోతోందో కరక్టుగా తెలియకపోయినా, ఏదో అనుమానంతో, బలి పీఠం వైపు వెళుతున్న మేకలా వెళ్ళి మంచం చివర కూర్చుంది. మెత్తగా లోనికి కూరుకుపోతున్నట్లుగా అనిపించింది.
‘నేను స్నానం చేసి వస్తాను, నువ్వు టీవీ చూస్తూ ఉండు.’ అని టీవీ ఆన్ చేసి, డీవీడీ ప్లేయర్ లో ఎదో సీడీ పెట్టి , వార్డ్ రో బ్లో డ్రెస్ తీసుకొంది విజయ. స్వప్న దృష్టి టీవీ వైపు ఉండగానే, స్వప్న చూడకుండా రూమ్ డోర్ లాక్ చేసి, తాళం తీసుకుని బాత్ రూమ్ లో దూరిపోయింది .
టీవీ స్క్రీన్ మీద పిక్చర్ మొదలైంది. స్వప్న కుతూహలంగా చూడసాగింది.