ఇక నాకు ఆశ్చర్యపోడానికి కూడా ఓపిక లేదు. పెళ్ళయిందని చెప్పింది. అయినా కన్య అంటే, తన మొగుడితో చేయించుకోలేదా? అదే ప్రశ్న నేను అడగబోతుంటే, ఆమె తన అరచేత్తో నా పెదాలను మూసి, “ఏం అడగకు. నువ్వు చెయ్యి, నువ్వే చెయ్యాలి అంతే..” అంది. అలా అంటూ ఉన్నప్పుడు ఆమె కళ్ళలో మెరుపు స్పష్టంగా కనిపిస్తుంది. అంటే, నా కోసం తన కన్యత్వాన్ని అలానే నిలుపుకుందా? నా మనసులో జవాబు దొరకని అనేక ప్రశ్నలు. ఆమె నా సందేహాలని పట్టించుకోకుండా, కింద నుండి నడుము ఎగరేసి, “ఊఁ..” అంది, కానివ్వమన్నట్టు. నేను ఒకసారి గట్టిగా ఊపిరి తీసుకొని, మరోసారి బలంగా దింపాను. అది ఆమె లోపలకి వెళ్ళిపోతూ ఉందనగా, అకస్మాత్తుగా నా తల మీద ఎవరో గట్టిగా కొట్టారు. “అమ్మా..” అని అరుస్తూ, ఆమె మీద నుండి పక్కకి, అక్కడ నుండి నేల మీదకీ పడ్డాను.
ఆమె గబగబా పైకిలేచి, నా దగ్గరకి వచ్చి, “అయ్యో.. ఏమయిందీ?” అంది కంగారుగా. నేను బాధగా నా తల వెనక చేత్తో పట్టుకొని, భయంగా అటూఇటూ చూస్తూ, “నన్ను.. నన్ను ఎవరో కొట్టారు..” అన్నాను. ఆమె నా తల వెనక దెబ్బ తగిలిన చోట తన చేత్తో రాస్తూ, “ఎవరూ? ఇక్కడ ఎవరూ లేరు.. చూడూ..” అంటుంది. నేను అటూ ఇటూ చూసాను. నిజమే, అక్కడ ఎవరూ లేరు. “మరి ఈ దెబ్బా??” అన్నాను అయోమయంగా. “ఏం జరిగిందో నీకు గుర్తు రావడం లేదా?” అడిగింది ఆమె ఆత్రంగా. నేను అయోమయంగా తల అడ్డంగా ఊపాను. “నీకిది మొదటిసారా?” మళ్ళీ అడిగిందామె. అవునన్నట్టు తల ఊపాను. ఆమె చిన్నగా నిట్టూర్చి, “మొదటిసారి చేసినప్పుడు, బీపీ పెరిగి ఇలా అవుతుందేమో.. మరేం కంగారు పడకు.” అంటూ, పొదివి పట్టుకొని, చిన్నగా నా జుట్టు నిమరసాగింది. ఆమె అలా నిమురుతూ ఉంటే, హాయిగా సుఖంగా ఉంది. ఆమె అలా నిమురుతూ, నెమ్మదిగా తన చేత్తో నా అంగాన్ని పట్టుకుంది. అది అప్పటికే మెత్తబడిపోయి ఉంది. దాన్ని మెల్లగా సవరదీస్తూ, “భయపడ్డావా!?” అంది లాలనగా. నేను చిన్న పిల్లాడిలా “ఊఁ..” అన్నాను. ఆమె చిన్నగా నవ్వి, “భయం ఎందుకూ? నేనున్నాగా..” అంటూ, నా పెదాలపై చిన్నగా ముద్దు పెట్టి, నా అంగాన్ని ఆడించడం మొదలెట్టింది. ఆమె లాలనలో నా అంగం మళ్ళీ ఊపిరిపోసుకుంది. “చూసావా! మళ్ళీ రెడీ అయిపోయావు. ఈసారి గురి తప్పకూడదు. సరేనా!” అంటూ, నేల మీదే వెల్లకిలా పడుకొని, నన్ను మీదకి లాక్కుంది. నేను నా బరువును ఆమె మీద మోపకుండా, నా అంగాన్ని మళ్ళీ ఆమె పూద్వారం దగ్గర పెట్టి, గట్టిగా తోసాను. అంతే, మళ్ళీ నా తలపైన ఎవరో గట్టిగా కొట్టారు. మళ్ళీ గట్టిగా అరుస్తూ, పక్కకి పడ్డాను. తల వెనక భయంకరమైన నొప్పి. ఆ నొప్పికి కళ్ళ ముందు ఉన్న కావేరి మసకమసకగా కనిపిస్తుంది. అయితే, ఆమె అంతవరకూ నేను చూస్తున్న కావేరి కాదు.
ఏమవుతుందో అర్ధం కావడం లేదు. ఎదురుగా ఉన్నది కావేరి కాదు. కానీ తను కావేరే. ఏంటీ అయోమయం? ఇది నా మనసులోనిదా లేక నా మెదడు లోనిదా!? తల అంతా ఒకటే నొప్పి. ఊఁహూఁ.. తల కాదు, తల లోపల ఎక్కడో.. ఎక్కడా?
అంతలో కావేరి నా మొహాన్ని చేతిలోకి తీసుకొని, “ఏయ్! పిచ్చీ.. ఏమవుతుందీ?” అని అడిగింది. “ఏయ్ పిచ్చీ..” అని ఆమె అంటుంటే, ఎక్కడో విన్నట్టూ.. నేనే అన్నట్టూ.. ఏంటిదీ?? నేను ఆలోచిస్తూ ఉండగానే, ఆమె చిన్నగా నా బుగ్గలపై పెదాలతో రాస్తూ ఉంది. ఆమె అలా రాస్తూ ఉంటే, ఒక నలభై ఏళ్ళ స్త్రీ రాస్తున్నట్టుగా లేదు. పరువాలన్నీ అప్పుడప్పుడే పోగేసుకుంటున్న పద్దినిమిదేళ్ళ అమ్మాయి చేస్తున్నట్టుగా ఉంది. “కావేరి వయసు పద్దెనిమిదేళ్ళా!?” అనుకుంటూ ఆమె వైపు చూసాను. ఆశ్చర్యం.. కళ్ళ ఎదురుగా నిజంగా పద్దెనిమిదేళ్ళ కావేరి. ఆమెని అలాగే ఆశ్చర్యంగా చూస్తూ, “కావేరీ..” అంటూ సన్నగా గొణికాను. నేను అలా అనగానే, ఆమె కళ్ళలో సన్నటి కన్నీటి పొర. ఆప్యాయంగా నా మొహాన్ని తన గుండెలకు హత్తుకుంది. ఆ గుండెల మెత్తదనం నన్ను ఎక్కడికో తీసుకుపోతుంది. చాలా సంవత్సరాల వెనక్కి. కావేరి వైపు చూస్తున్నాను. ఆమె కళ్ళలో ఏదో మెరుపు. “గుర్తొచ్చిందా?” అడిగింది ఆత్రంగా. గుర్తొస్తూ ఉంది. అదే సమయంలో ఏదీ గుర్తు రావడం లేదు కూడా. నా స్థితిని అర్ధం చేసుకున్నట్టు, ఆమె మళ్ళీ నన్ను హత్తుకొని, నా చెవిలో తీయగా, “బావా.. గుర్తు చేసుకో.. నీ కావేరిని బావా.. నీ కోసమే ఇన్ని సంవత్సరాలుగా ఎదురు చూస్తూ ఉన్నాను. ఇంకా గుర్తు పట్టలేదా బావా..” అని ఆమె అంటూ ఉంటే, విషాదంతో కూడిన ప్రేమతో ఆమె గొంతు వణుకుతూ ఉంది. “బా.. వా..” సన్నగా సణుగుతూ ఆమె కళ్ళలోకి చూసాను. చూసిన వెంటనే గుర్తొచ్చింది. ఆమె నా కావేరే. కానీ, ఇప్పుడు కాదు, గత జన్మలో.. ఒక్కొక్కటిగా గుర్తొస్తున్నాయి.
కావేరి తండ్రి ఆ ఊరిలో అందరి కంటే ధనవంతుడు. ఎంత అంటే, ఆ ఊరి వాళ్ళ ఆస్థి అంతా కలిపితే ఎంత ఉంటుందో, ఆయన ఆస్థి అంతకంటే ఎక్కువ ఉంటుంది. నా తల్లి ఆయనకు స్వయానా చెల్లి. పేదరికంలో ఉన్న ఒక వ్యక్తిని ప్రేమించి పెళ్ళి చేసుకుంది. కులం ఒక్కటే అయినా, ఆస్థి లేకపోవడంతో, ఆమెని ఇంటి నుండి బయటకు గెంటేసారు.
Don’t close this story,,
Continue ????????????