ఆమెకూడా ఇలాంటివే వేసుకోవడం నేను చూసా..అవి కుట్టేది మన బాషా అంట కదా..వాడు కూడా చులకనగా మాట్లాడటం నేను విన్నా..” అన్నాడు. “కానీ..ఇలాంటివి నువ్వు వేసుకోవడం నేను ఎపుడు చూడలేదు…నువ్వు తెల్లగా ఉంటావు కాబట్టి..బాగుంటాయిలే.”అన్నాడు కొంటెగా నవ్వుతు. అప్పటిదాకా లావణ్య ఆయనని తండ్రి సమానుడిగా భవిస్తూ వచ్చింది. కానీ అయన మనస్తత్వం అర్ధం అవసాగింది. చెప్పేది శ్రీరంగ నేతులు..దూరేది దొమ్మరి గుడిసెలు అన్న సామెత గుర్తు వచ్చి కిసుక్కున నవింది. “ఆయా..ఎందుకమ్మాయ్…..ఆలా నవ్వావ్…సరేలే..నేను బయలుదేరుతున్న..ఆ జాకెట్ ఏ రోజు వేసుకుంటావో చెప్పు..వచ్చి మీ ఇంటి ముందు బిచ్చగాడిలా నిలబడి చూస్తా..”అన్నాడు నవ్వుతు. ఆ మాట దెబ్బకి లావణ్య కి ఎక్కడో తగిలింది. అంట వయసు ఉన్న ఆయాన కూడా తనని ఆలా చూడాలనుకోవడం ఆమెకి ఎదో కొత్తగా అనిపించింది. ఇంట వరకు అయన ఆలా ఆలోచిస్తాడని ఆమెకి తెలియదు. ఆ వయసు వాళ్ళు అంటే తాను ఎపుడు చాలా గౌరవం గ భావించేది. కానీ వాళ్లలో కూడా ఇలాంటి ఆలోచనలు ఉంటాయని మొదటిసారి ప్రత్యక్షంగా చూస్తూ ఉంది. వెంటనే తేరుకొని ” మీ లాంటి పెద్ద వాళ్ళని ఆలా నిలబెట్టడం నాకు భావ్యం కాదులే పంతులు గారు..ఒక్క రెండు నిముషాలు కూర్చోండి..చూసి వెల్దురు గాని..”అంది నవ్వుతు. అది కాలో,నిజమో ఆచారి గారికి అర్ధం కాలేదు. దేనికోసమో
వెతుకుతుంటే..ఇంకేదో తగిలినట్టు అనిపించింది. . “నిజం గణ..”అన్నాడు నొసలు పెద్దవి చేసుకొని. అయన మొహం లో ఆ ఫీలింగ్ చూడగానే పాపం అనిపించింది లావణ్య కి. పోనీలే..పెద్ద వాడు కదా…కోరిక తీర్చేస్తే పోయేదేముంది అనుకోని…బెడ్ రూమ్ లోకి వెళ్ళింది. ఆచారి గారి గుండె దడ పెరగ సాగింది. కాసేపట్లో అంట పల్చటి జాకెట్ లో లావణ్య ని..అంట సులభం గ చూడబోతున్న అనే ఫీలింగ్ ఆయనని పిచ్చి వాడిని చేయసాగింది.
అప్పటికే జాకెట్ ని పట్టుకొని చూశాడు. మొత్తం కలిపి ఉండలా చుట్టి అరచేతిలో ఇమిడిపోయే ఎంత పల్చగా ఉంది. అసలు లైనింగ్ క్లాత్ లేకుండా ఆ జాకెట్ ఎందుకు తీసుకుందో ఆచారికీ అర్థం కాలేదు. ఫ్యాన్ కింద కూర్చున్న చెమటలు పట్టా సాగాయి. గుండె దడ పెరగసాగింది. ఒక రెండు నిమిషాల తరువాత మెల్లగా తలుపు తీసిన శబ్దం వచ్చింది. .అటు వైపు చూసే ధైర్యం కూడా చేయలేకపోయాడు ఆచారి అప్పటికే లావణ్య ఎర్ర రంగు చీర కట్టుకొని ఉంది. ఇప్పుడు కేవలం జాకెట్ మాత్రమే మార్చుకుంది. ఆ ఎర్రటి చీర మీదకు పల్చగా ఉన్న ఆకుపచ్చ రంగు జాకెట్ పిచ్చెక్కిపోయేలా ఉంది. చెమటలు కారిపోతున్న ఆచారి ని చూసి లావణ్య పెద్దగా నవ్వి ” అయ్యో పంతులు గారు మిమ్మల్ని చూస్తే ఊర్లో అందరికీ చమట్లు కారిపోతాయి… కానీ ఇప్పుడు ఫ్యాన్ కింద కూర్చున్న కారిపోతున్నాయి తమరికి” అన్నది కొంటెగా చూస్తూ. ఆమె అలా మాట్లాడడంతో ఆచారి కి కొంచెం ధైర్యం వచ్చింది. తడి ఆరి పోతున్న గొంతును సరి చేసుకుంటూ ఆమె వైపు చూడసాగాడు. ఆ జాకెట్ ఎంత పల్చగా ఉంది అంటే లావణ్య భుజాల మీద ఉన్న నరాలు కూడా కనిపిస్తున్నాయి. కానీ లావణ్య పవిటను రెండు పొరలు వేసుకోవడంతో అంతటి ఒత్తిడిలోనూ కొంచెం నిరాశ పడ్డాడు ఆచారి. అది గమనించిన లావణ్య ఆచారి దగ్గరకు వెళ్లి నన్ను .ఆశీర్వదించండి అని కాళ్లకు నమస్కారం చేసింది. తన ముందు వంగి వున్న లావణ్య వీపును పరిశీలించాడు ఆచారి. అప్పుడు అర్థం అయింది తను బ్రా వేసుకోలేదు అని. మెల్లగా తన జబ్బలు పట్టుకొని పైకి లేపాడు. గట్టిగా పుష్టిగా ఉన్నాయి తన జబ్బలు. ఆమె ఒళ్ళు కూడా గోరువెచ్చగా ఉంది. పవిత్ర చాటుకి 9 చూడాలనే ఆచారికి అనిపించినా సంస్కారం అడ్డం వచ్చింది. ఇంతవరకూ కలిగిందే అదృష్టం అనుకున్నాడు ఆచారి. అది గమనించిన లావణ్య సరే పంతులు గారు మీరు కూర్చొని ఉండండి నేను మళ్ళీ జాకెట్ మార్చుకుని వస్తాను అని లోపలికి వెళ్ళింది నవ్వుతూ. ఆమె నడిచి గదిలోనికి వెళుతున్నప్పుడు ఆమె వీపు ను ఆమె పిరుదులను గమనిస్తూ నాలుకతో తడుపుతున్నాడు ఆచారి. రెండు నిమిషాల్లో జాకెట్ మార్చుకొని వచ్చిన లావణ్య తన పమిటని సర్దుకుంటూ వచ్చి ఆచారి కూర్చున్న సోఫా మీద ఇందాక వేసుకొని పల్చటి జాకెట్ ను వేసి, కాఫీ తీసుకుని వస్తాను కూర్చొని పంతులుగారు అని చెప్పి వెళ్ళింది. లావణ్య అలా వంటగదిలోకి వెళ్ళింది లేదో వెంటనే ఆచారి ఆ జాకెట్ ని లాగి తీసుకున్నాడు. అప్పుడే విప్పడం వల్ల చంకల వద్ద వరుసు ఉంది. అంటీ అంటనట్టు చిన్న తడి వరక. దాన్ని చూసి ఆపుకోలేకపోయాడు ఆచారి. ఆ జాకెట్ ని తనివితీరా చప్పరించాలి అని మనసులో ఉన్నా తడి మరకలు చూస్తే లావణ్యకి అనుమానం వస్తుందని భయం తో మెల్లగా నాలుకతో రుచి చూశాడు. నాలుకకు రుచి తగలగానే జన్మ ధన్యం అయిపోయింది అనిపించింది. ముక్కు దగ్గర పెట్టుకొని గాఢంగా వాసన పిలిచాడు. చప్పబడిపోయ ఉన్న తన ఊపిరితిత్తులకు కొత్త జీవం వచ్చిన ఫీలింగ్. ఆచారి ని సంతోష పెట్టాలని కావాలనే లావణ్య అక్కడ జాకెట్ ను వేసి వంట గదిలో నుంచి చూస్తూ నవ్వుకోసాగింది
ఇంతలో గేటు తీసిన శబ్దం రావడంతో లావణ్య వంటగది లో నుండి పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చి కిటికీ లోంచి తొంగి చూసింది. వాళ్ళ అత్తయ్య వచ్చిందేమో అని చెప్పి భయపడింది. కానీ వచ్చింది వాళ్ళ మామయ్య అవడంతో రిలాక్స్ గా అనిపించింది ఎందుకంటే ఆయన ఇవన్నీ పట్టించుకోడు. లావణ్య మీద ఆయనకి మంచి నమ్మకం, వాళ్ల మామయ్య లోపలికి రాగానే పంతులు గారిని పరిచయం చేసింది. వాళ్ళ మామయ్య ఆచార్య దగ్గర ఆశీస్సులు తీసుకుని లోనికి వెళ్ళాడు. లావణ్య కి బరువు దిగినట్టు అనిపించింది. ఆచారి కి కూడా అక్కడ ఎక్కువసేపు ఉండటం పద్ధతి కాదు అనిపించి కాఫీ వేగంగా తాగి బయలుదేరాడు. లావణ్య పూర్తిగా రిలాక్స్ అయింది కానీ సోఫా మీద ఇందాక వేసిన జాకెట్ తీయడం మర్చిపోయింది