నీతి మాలిన పని
ఆఫీసు నుండి ఆ రోజు తొందరగా బయలుదేరాను పనంటే విసుగొచ్చి. అసలే శనివారం. శ్రీమతి వాళ్ళ నాన్న కి బాగా లేకపోతే “ఎలాగూ సెలవలే కదండీ పిల్లలకి ” అని అని నన్ను సాధించుకు మరీ వూరెళ్ళింది.
“సరే ఇదీ మన మంచికేలే” అనుకుంటే అదే సమయానికి ఇందిరకీ ఆటంకం వచ్చింది. సరే కనీసం ఐదు రోజులు చేతికి పని తప్పేట్టు లేదు అనుకుని నిట్టూర్చాను. ఇందిర నాకన్న పదేళ్ళు చిన్నదైనా నాకు తొందరగానే కాలు ఎత్తేసింది. బహశా దానిక్కారణం నా పురుషాంగం మీద వున్న పుట్టుమచ్చ, నేను తనకు బాస్ ని కావడం అనుకుంటాను. తను కాస్తా బక్కగా వున్నా ఫీచర్స్ బాగుంటాయి. పైగా నా కిష్టమైనట్టు చంకల్లోనీ, దిమ్మ పైనా రోమాలు దట్టంగా వుంటాయి. బక్కగా వుండడం వలన తనతో అన్ని పొజిషన్ లూ నాకు బాగా కుదురుతాయి..ఇందిర కూడా ఈ రోజే డిసప్పాయింటు చెయ్యడం. అందుకే సాయంత్రం ఐదు గంటలకొచ్చే పనిమనిషి భాగ్యా ని వేసుకోవాలని అనుకున్నాను. ఇది వరలో మా ఆవిడ గారు వూరెళ్ళినప్పుడు భాగ్యాని నాలుగైదు సార్లు వాడుకున్నాను.
ఇల్లు చేరుతుండగా గుర్తొచ్చింది సిగరెట్లు అయిపోయాయని. సరే అని సూరీడు కిళ్ళీ కొట్టు దగ్గర ఆగి సిగరెట్టు పేకెట్టు తీసుకుంటుండగా సుడి గాలిలా దూసుకొచ్చాడు ఆకాశ్ గాడు. వాడికి ఎనిమిదేళ్ళుంటాయి. మా బావ మరిది కొడుకు.
“ఒక టోపాజ్ బ్లేడు కావాలి అంకుల్” అని సూరీడికి వూపిరి సలపనివ్వకుండా రూపాయి నాణేం ఇచ్చి బ్లేడ్ తీసుకుని వెళ్ళబోతుంటే వాడి చెయ్యి పట్టుకుని ఆపి
“వుండరా నీకు చాక్లెట్ కొని పెడతాను” అని సిగరెట్టు పేకెట్, రెండు చాకోలెట్లు తీసుకుని వాడి చెయ్యి పట్టుకుని ఇంటి వైపు బయలుదేరాను.
“ఇంతకీ నీకు కొత్త బ్లేడ్ దేనికిరా? పెన్సిలు చెక్కు కోవాలంటే పాత బ్లేడ్ నేనిస్తాగా?” అన్నాను.
“కాదు మామయ్యా అమ్మ తీసుకు రమ్మంది” అని చెప్పి నా చెయ్యి విడిపించుకుని తుర్రు మన్నాడు వాడు.
“పంకజానికి ఇప్పుడు ఇంత అర్జెంట్ గా బ్లేడ్ తొ పనేమిటబ్బా!! రమణ ఎలానూ కేంప్ లో వున్నాడు కదా!! ” అని ఆలోచనలో పడ్డాను.అతనికి ఇంచు మించు నెలలో 20 రోజులు కేంప్ లే. మామూలుగా కొంత అవసరం వున్నా తను డబ్బు కోసం మరిన్ని కేంపులు వేయించుకుంటాడు.
ఆ బ్లేడుతో పంకజం ఏమి చేస్తుందో వూహించుకుంటే వొళ్ళు వేడెక్కి పాంట్ లో నరాలు నిక్క బొడుచుకున్నాయి.కాని అంతలోనే తమాయించుకుని అటువంటి ఆలోచన వచ్చినందుకు నొచ్చుకున్నాను. పంకజం అందరి విషయంలో ఎలా అయినా నన్ను బాగా గౌరవించి ఆత్మీయంగా ” అన్నయ్య గారూ” అని నిండుగా పిలుస్తుంది.
పెళ్ళిమూలకంగా కలిసిన సంబంధమే గానీ లేకపోతె పంకజానికీ నాకూ ఏ విధమైన సంబంధం లేదు . అందుకే నాకూ తన మీద మొదట్లో లాగేది . తర్వాత అన్నయ్య గారూ అని పిలుస్తోంది కదా అని తన మీంచి దృష్టి మరల్చుకున్నాను .
మా బావమరిదికి ఏడాది కింద విజయవాడ ట్రాన్స్ఫర్ అయినప్పుడు మా ఆవిడ గారి ప్రోద్బలం మీద మా డాబా ఇంటిని రెండు వాటాలుగా విడగొట్టి ఒక పోర్షను వాళ్ళకివ్వడం జరిగింది. మా పిల్లలు ఎలానూ హాస్టల్ లో వుండి చదువుకుంటున్నారు కదా అని మా ఆవిడ అర్గ్యుమెంట్.
మా గొడవలు వాళ్ళకీ వాళ్ళ గొడవలు మాకూ వినిపిస్తాయని నా వాదన.ఐతేనేం మా ఆవిడ వీటొ చేసేసింది కాబట్టి నాకు తప్ప లేదు.
సాయత్రం ఐదు నుండీ పనిమనిషి భాగ్య కోసం ఎదురు చూస్తున్నాను. భాగ్యాకి ముప్పై ఏళ్ళు వుంటాయి. మొగుడు తాగుబోతు కావడం తో అతన్ని వదిలించుకుని ఇద్దరు పిల్లలని కష్టపడి చదివించుకుంటోంది. ఆ రోజుల్లోనే 10 వరకు చదివి ఫైల్ అయ్యింది. కానీ ఆ మాత్రం చదువు వలనేమో మనిషి చాలా నీట్ గా వుంటుంది. పద్దతి గల మనిషి. నాకు నలభై దాటడం వలన తను నన్ను అంకుల్ అని పిలుస్తుంది. దాంతో నాకు భాగ్యాని లొంగదీసుకోడం కొంచం కష్టమైంది. ఎలా ఐతేనేం కిందటిసారి మా శ్రీమతి గారు వూరెళ్ళినప్పుడు భాగ్యాకి రెండు వేల రూపాయలు అవసరం పడితే అదే అదునుగా పని కానివ్వడమే కాకుండా నాలుగైదు సార్లు వాడుకున్నాను.
ఆవిడగారు ఐదున్నరకి వూడిపడడమే కాకుండా రావడమే పంకజం ఇంట్లో దూరింది. పోనీ అప్పటికైనా పావుగంట లో పని ముగించుకుని వస్తుందనుకుంటే నలభై నిమిషాలు చేసింది.
భాగ్యా రావడమే వీధి తలుపు వేసేసి దగ్గరకు లాక్కున్నాను. తను సన్నగా పొడుగ్గా వుంటుంది. వీపు చుట్టూ చేతులు వేసి చాతీకి అదుముకుంటూ పెదాలు అందుకున్నాను.
తను విడిపించుకుని “ప్లీజ్ అంకుల్ ఈ రోజు వద్దు. ఇప్పటికే ఆలశ్యం అయింది. రేపు మీ ఇష్టం!” అంది.
“నీ కోసం ఎప్పటి నుండి చూస్తున్నానో తెలుసా? రేపటి వరకూ ఆగలేను త్వరగా కానిచ్చేస్తాలే. చూడు ఎంత వేడెక్కి పోయానో “అని లుంగీ లోకి భాగ్యా చెయ్యిని దూర్చి నా గూటాన్ని అందించాను.
బాగుంది